Limousin (deel 2)


Als ik opsta en naar buiten loop voel ik niet alleen dat de herfst op het punt staat om aan te breken maar ook dat we ons op een hoogplateau bevinden. Het Parc Naturel Régional de Millevaches in het Franse Limousin heeft een hoogte tussen de 600 en 1000 meter boven de zeespiegel en hier in Royère de Vassivière zitten we daar volgens de hoogtemeter op onze GPS net tussenin. Het gevolg is in deze tijd van het jaar een frisse herfstlucht die aangenaam verkwikkend door de longen snijdt maar je tegelijkertijd ook kippenvel bezorgt. Blijkbaar heb ik Bondgenote gewekt want even later staat ook zij buiten van de vroege morgen te genieten. Het oude, natuurstenen huis voor ons doet ons verblijf dat er vlak naast staat - een moderne stacaravan- qua charme absoluut in het niets verdwijnen. Een oude schuur en volwassen bomen maken het plaatje compleet en laten zich door ons in alle stilte bekijken terwijl de zon pogingen doet om de ochtendauw te verdrijven. Je hoort hier niets valt het ons op, enkel de vroege vogels zingen hun melodietje dat in de ijlte van de lucht verloren dreigt te lopen.
Er brandt al licht in het grote huis, en het uurwerk geeft aan dat we voor het ontbijt verwacht worden. We worden vriendelijk ontvangen in een uiterst smaakvol ingerichte woning en al gauw is het genieten geblazen van zowel het ontbijt dat op tafel komt als van de conversatie met de gastvrouw. Ze vertelt niet alleen honderduit over het huis en het leven op de Millevaches, maar is ook gul met tips over wat te doen en te zien is in de omtrek.
Maar hoe interessant de informatie ook is die Maryse ons geeft, vandaag hebben we geen tijd om haar raadgevingen op te volgen. We hebben een afspraak met Mevrouw Beatrice Faury, van het bureau de tourisme voor het departement Creuse en die wil ons Aubusson tonen. Het gesprek met Maryse loopt echter wat uit en zo komt het dat Beatrice arriveert op het moment dat we ons van de ontbijttafel los maken. We maken de motoren klaar en volgen haar wagen naar Aubusson. Van Royère de Vassivière naar Aubusson is het amper 30 kilometer rijden en Beatrice draagt er met haar vlotte rijstijl en een steeds maar wisselend landschap zorg voor dat die als sneeuw voor de zon verdwijnen. Over grotendeels kleine weggetjes rijdend laat ze ons met de streek kennismaken en wat we zien stemt me tevreden. Bossen, weilanden, kleine dorpjes met een uitgesproken ruraal karakter. Was het niet van de wagens die we tegenkomen je zou kunnen denken dat we in de jaren '50 terecht gekomen waren. In Aubusson aangekomen verdwijnt die indruk een beetje maar toch constateren we blij verrast dat het oude stadsbeeld grotendeels het gezicht van de stad bepaalt.
Het hedendaagse Aubusson is een stadje met plusminus 5000 inwoners, maar dat de plaats een rijke geschiedenis heeft is onomstotelijk bewezen. Het is een feit dat hier reeds in de ijzertijd mensen aan de boorden van de Creuse rivier woonden. Later was het een Gallo Romeinse leefgemeenschap en sinds de Middeleeuwen staat Aubusson bekend om zijn wandtapijten. Ietwat verwonderd leren we van Beatrice dat de kennis daarvoor waarschijnlijk uit Vlaanderen afkomstig was. Omstreekts 1580 zouden Vlaamse wevers in Aubusson zijn neergestreken en er stilaan hun kennis hebben gedeeld. Het leverde de stad geen windeieren op, de wandtapijten van Aubusson zijn wereldbekend en nog steeds verdienen er families hun brood door wandtapijten te maken en antieke exemplaren te restaureren.
Dat alles vertelt Beatrice ons terwijl ze ons duidelijk fier op het tentoongestelde in het moderne Musée Départemental de la Tapisserie rondleidt. Ze raadt ons ook aan om later op de dag een tentoonstelling van eigentijdse creaties te bezoeken die volgens haar de moeite waard zou zijn.
Dat we in Frankrijk zijn valt gelukkig ook in Aubusson niet te ontkennen. Restaurantjes en café's zijn er genoeg en omdat het onderhand middag is staat Beatrice er op om ons een lunch aan te bieden. Na een smakelijke maaltijd die bol staat van plaatselijke streekgerechten in wat ons een typisch Frans retaurant lijkt - hotel restaurant La France staat er boven de deur- nemen we van haar afscheid.
Als we de manager van het restaurant bedanken voor zijn gastvrijheid en een vriendelijk woordje zeggen over de culinaire kwaliteiten van zijn zaak wacht ons een verrassing. Blijkt de man een Belg te zijn, die vroeger verschillende horecazaken heeft gehad zowel in Wallonië als in Vlaanderen. Uitgeweken voor een vrouw is zijn uitleg en aan zijn blik te zien heeft hij daar nog geen moment spijt van gehad.
Eenmaal terug buiten maken we samen een wandeling door de oude stadskern. Ronduit middeleeuwse huizengroepen, met torentjes en de typische loodzware, verweerde eiken poorten schreeuwen er om het hardst om ontdekt te worden.
't Is echt niet verwonderlijk dat de bouwvakkers van de Creuse streek bekend staan als de bouwers van kastelen en kathedralen over geheel Frankrijk; het vakmanschap hier aangewend werd eerst in de vreemde als siezoenarbeid verricht maar later volgde een echte emigratie van zowel vakkennis als mensen. Misschien wel uitgerekend om die reden is Aubusson door de eeuwen heen het provinciale stadje gebleven dat het nu nog is…
Prachtig oud bouwsmeedwerk treffen we veelvuldig aan op verweerde ramen en deuren en de sfeer van toen hangt hier niet alleen overal, ze is gewoon tastbaar aanwezig. Dat men hier echter het oude combineert met het nieuwe wordt duidelijk als we een eeuwenoude deur zien die met een modern cijferslot is uitgerust. Doodzonde vanuit het standpunt van een purist, maar daar heeft men hier blijkbaar geen boodschap aan.
Als extraatje verdeelt de rivier Creuse het stadje zowat in tweeën en de vallei die de rivier in de loop der tijden heeft uitgesleten zorgt ervoor dat sommige straten een niet te verwaarlozen niveauverschil kennen. De binnenstad van Aubusson? Compact, charmant en beslist een bezoek waard!
De raad van Beatrice volgend rijden we vervolgens naar Felletin waar de tentoonstelling van eigentijdse wandtapîjten wordt gehouden. Felletin ligt amper 10 kilometer ten zuiden van Aubusson dus lang rijden we er niet over. Het stadje, amper 2000 inwoners groot, ligt in de namiddagzon slaperig aan de boorden van de rivier Creuse.
Op een met platanen afgeboord pleintje stallen we de motoren en lopen naar de gerestaureerde kerk waar de werken tentoongesteld worden. En daar wacht ons een verrassende mix van antieke en nieuwe werken.
Interessant is dat sommige nieuwe werken –laureaten van een ontwerpwedstrijd- niet meer twee- maar wel driedimensionaal zijn uitgevoerd. De winnaar heeft zelfs de tijdpijtweverstechniek gecombineerd met de kunst van het porselein maken. Zo zie je maar dat je ook met oude technieken nieuwe ideeën vorm kunt geven.
De warmte van de warme namiddag verkoopt ons een opdoffer als we het frisse kerkgebouw verlaten. Maar de straatjes van Felletin zijn te verlokkend om onszelf een ontdekkingstocht te ontzeggen.
't Levert een mooi aantal pittoreske stadsgezichten, een zee van rust en diverse sfeervolle opnames op maar op de duur moeten we toch de handdoek in de ring gooien. De warmte in combinatie met onze motorkledij noodzaakt ons om de schaduw en verfrissingen op te zoeken.
Terug op het plein nemen we dan ook met een zucht van verlichting plaats op het terras van Café Des Voyageurs, een zaak die zowel qua exterieur als interieur zonder twijfel onveranderd bleef sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog. Niet alleen de drank die er geserveerd werd was verfrissend maar ook de onversneden eenvoudige charme van weleer werkte ronduit verkwikkend. Kortom, een pareltje dat dubbel en dik waard is om geklasseerd te worden!
Met een herfstzon die verwoed pogingen doet om op te blijven rijden we naar huis. De GPS hebben we zo ingesteld dat we de korste baan kiezen en die brengt ons langs echt wel verrassende wegen naar huis. Soms lijkt het er sterk op dat we ergens in een bos of weiland rechtsomkeer zullen moeten maken maar uiteindelijk blijkt dat toch niet zo te zijn. We worden netjes voor de ingang van Domaine de Vincent afgezet.
Even daarvoor reden we nog door een gehuchtje waar we een gigantische brokante- en antiekzaak ontdekten. Jammer genoeg was die op dat moment gesloten maar we nemen ons voor die heel binnenkort te gaan verkennen. Een mooi vooruitzicht nu de avond snel over het domein valt en de koude lucht van deze morgen de warmte van de laatste zonnestralen steelt.
Lees ook: Limousin (deel 1)
Limousin (deel 2)
Limousin (deel 3)
Limousin (deel 4)
Limousin (deel 5)
Limousin (deel 6)
Limousin (deel 7)
Limousin (deel 8)
Nuttige links: Tourisme Frankrijk: rendezvousenfrance.com
Tourisme Limousin: www.tourismelimousin.com
Domaine de Vincent: www.domaine-vincent.fr
Aubusson: www.tourisme-aubusson.com
Felletin: www.felletin.fr/