'70 Cycle Run 2006
Het eerste weekend van september is traditioneel het moment waarop de '70 Cycle Run plaatsvindt. Ook dit jaar werd deze traditie in ere gehouden. Net als de andere jaren keken we reikhalzend naar deze meeting uit want als het om gezelligheid en mooie motoren gaat heeft dit evenement beslist een reputatie hoog te houden. 
Op zondagmorgen zag het er desondanks niet veelbelovend uit. Dreigende wolken, een frisse wind en temperaturen die niet echt bij een nazomer pasten lieten niet meteen de beste omstandigheden vermoeden voor een motorevenement. Maar dat zou de enthousiaste organisatoren en de bezoekers van de '70 Cycle Run niet tegenhouden, zelfs een ochtendbui bracht hen niet van hun stuk. Toen rond de middag de tijd aangebroken was voor de rondrit stonden er een dertigtal moedige liefhebbers van klassiekers met ronkende motoren klaar om op pad te gaan.
Toen die na een uurtje terug op hun vertrekpunt aankwamen werden ze er ontvangen door heel wat kijklustigen. De meesten daarvan waren zelf op hun klassieke motorfiets naar het evenement afgezakt waardoor er als het ware een spontane tentoonstelling ontstond van motoren die zowat dertig jaar geleden de toon aangaven in motorland. Motorfietsen van Japanse, Europese en Amerikaanse makelij stonden broederlijk naast elkaar mooi te wezen. Om de aanwezigen helemaal in de juiste stemming te laten komen trad even later de liveband "The Hellies" op. Die serveerden een stevige brok rockmuziek terwijl de jury uit de aanwezige motoren de laureaten koos.
De weergoden zagen blijkbaar dat het goed toeven was op de '70 Cycle Run en gooiden dan ook spontaan en ongevraagd een troostprijs in de prijzenpot. De wolken weken uiteen en er vielen zowaar schaduwen op de grond. Tijd dus om aan de Unicycle Forkrace deel te nemen. De moedigsten toonden hun kunsten in het besturen van een los front van een motorfiets en degenen die liever niet in de schijnwerpers traden amuseerden zich door naar hun exploten te kijken of een conversatie te voeren met gelijkgestemde zielen. Dat daarbij menig glas geleegd werd en de verhalen over motoren niet uit de lucht waren zal niemand verbazen. Er hing tussen dat alles door ook deze keer weer een uiterst gemoedelijke en familiale stemming, eentje waar je de dag van vandaag normaliter ver moet naar zoeken. En ondertussen deden natuurlijk de camera's hun werk want de huisvlijt van een ander op beeldmateriaal vastleggen hoort nu eenmaal bij een dergelijk evenement.
Prachtige, tot in de kleinste details gerestaureerde klassiekers wedijverden om de aandacht van de bezoekers met puntgave caféracers van diverse pluimage. Daartussen merkten we ook heel wat klassieke motoren op die –afgaande op hun gebruikssporen- blijkbaar nog elke dag ingezet worden en heel wat avonturen achter de rug hadden. Yep! Eventjes voelden we ons terug een jonge motorrijder die zich gelukkig achtte omdat hij al dat moois mocht aanschouwen… Maar veel te vroeg eiste de plicht ons terug op en moesten we afscheid nemen van dit stukje motorverleden en zij die het in stand houden. Volgend jaar komen we zeker terug bij leven en welzijn, namen we ons voor, terwijl we onder het geluid van een burn-out van een Honda zescilinder het terrein verlieten…
