Aprilia Moto 6.5 1995
Het design van een motorfiets wordt de dag van vandaag bepaald door een groep ontwerpers die zich daarvoor baseren op - onder andere - allerlei gegevens die de R&D en de marketing afdelingen hebben vergaard. Dat zal in het verleden ook wel het geval geweest zijn, maar toch is er maar één motor die wat betreft zijn ontwerp alleen al geschiedenis heeft geschreven. Mocht Philippe Starck hem niet ontworpen hebben dan had wellicht bijna niemand de dag van vandaag nog een levendige herinnering aan de Moto 6.5 waarmee Aprilia in 1995 vriend en vijand verbaasde.
Een motor laten ontwerpen door een designer die zich gespecialiseerd heeft in het bedenken van binnenhuisinrichting en gebruiksvoorwerpen; daarvoor moet je een Italiaan zijn. Aprilia deed het en door beroep te doen op Starck, de man die onder andere getekend had voor het interieur van wereldberoemde nachtclubs, voor de privévertrekken van Mitterand en voor talloze hotels verspreid over de gehele wereld. Opmerkelijk daarbij is dat Starck een Fransman is - en dus geen Italiaan - die zelfs niet in Italië gestudeerd heeft maar wel te Parijs. Of hoe wat voor de hand ligt niet altijd ook zo blijkt te zijn. Niet Frankrijk maar Italië heeft tenslotte de naam wereldberoemde designers zowat aan de lopende band af te leveren. De Aprilia 6.5 heeft een uiterlijk dat nu nog altijd tot de verbeelding spreekt. En dat niet altijd in positieve vorm want niet iedereen is weg van het op zijn minst uitzonderlijk te noemen design dat de motor meekreeg. Ook anno 1995 stond het ontwerp ter discussie en de motorpers liet zich daarbij niet onbetuigd. Wist men toen veel dat dit een precedent was dat bijna 15 jaar later om navolging zou schreeuwen, al was het alleen al maar om - net als in 1995 - een breder publiek op die manier voor de motorwereld te kunnen interesseren. Bekijken we de Moto 6.5 in detail dan valt ons op dat de Rotax krachtbron heel netjes in het geheel is geïntegreerd. De andere componenten vormen vloeiende lijnen rond het motorblok, dat ondanks zijn afwijkende vormen niet stoort in het samenspel van volumes die erom heen zijn aangebracht. Let ook op de uitgesproken zin voor detail; bekijk de vorm van de radiator, die van het uitlaatsysteem, de eenvoudige maar sierlijke lijnen die de zadel- en brandstoftank partij vormen. Als je bedenkt dat daarbij de technisch vereiste afmetingen gerespecteerd werden om de motor - ondanks zijn uiterlijk - niet alleen in serie te kunnen produceren maar ook goed rijdbaar te maken dan breekt pas je klomp. Zeker als je weet dat met het werk van heel wat illustere "ontwerpers" geen meter te rijden valt, laat staan dat je hun hersenspinsels al door een homologatiekeuring krijgt.
De Moto 6.5 was goed voor een cilinderinhoud van 649 cc, had een maximum vermogen van om en bij de 45 pk en woog droog in de buurt van de 150 kilogram. De motor was in de lage landen midden de jaren '90 bepaald geen verkoopssucces maar dat was niet de enige reden waarom je hem maar uiterst zelden in het straatbeeld zag. De meeste exemplaren werden namelijk gekocht door verzamelaars van design voorwerpen die iets in huis wilden hebben van Philippe Starck. De exemplaren die momenteel aangeboden worden op de tweedehands markt zijn dan ook bijna altijd in uitzonderlijk goede staat. Voor een prikje zal je er dan ook geen vinden. Jammer, want voor deze schoonheid hebben we altijd al een plaatsje vrij gehouden in ons bureau…