Honda CB750 1969
1969. Op de derde dag van dat jaar wordt een zekere Michael Schumacher geboren. Zes dagen later maakt de Concorde zijn eerste testvlucht en de Beatles geven nog voor de eerste maand van dat jaar ten einde is een publiek concert dat naderhand hun laatste zou blijken. In de motorwereld broeit ook wat dat jaar, zoveel is zeker. De Japanners vormen al langs om meer een economische bedreiging voor de gevestigde Europese en Amerikaanse motormerken.
En dan gebeurt het onvoorstelbare. Honda komt met een nieuwe motorfiets die het aanzien van de gehele motorgeschiedenis zou gaan veranderen. Het merk lanceert de CB750 op zowel de Europese als de Amerikaanse markt en veroorzaakt daar enorm veel opschudding. Niet verwonderlijk, met technische specificaties die op een standaard motorfiets nog niet of nauwelijks waren toegepast. De krachtbron was een dwars geplaatste viercilinder viertakt in lijn motor. Een configuratie die heel ongebruikelijk was toendertijd, zeker voor een motor die bedoeld was om gekocht te worden door het grote publiek. De krachtbron maakte gebruik van een enkele bovenliggende nokkenas, had twee kleppen per cilinder en een longinhoud van 736cc. Vier Keihin 28 millimeter carburateurs zorgden voor de voeding en een natte koppeling en een vijfbak leidden het opgebrachte vermogen naar het achterwiel.
67 pk sterk was de Honda en daarmee was de motor om en bij de 200 kilometer per uur snel. De CB750 was echter niet meteen één van de lichtste van zijn inhoudsklasse; met een drooggewicht van 220 kilogram en een minder gelukkig geplaatst zwaartepunt bleek hij echt geen pluimgewicht bij het manoeuvreren. Een nadeel dat, eenmaal de motor reed, verdween als sneeuw voor de zon.
De motor maakte gebruik van een stalen dubbel wiegframe, stereovering en een telescopische voorvork. Op zich niets nieuws, ware het niet dat de CB750 een schijfrem in het voorwiel droeg en zelfs de mogelijkheid bood om een tweede exemplaar ervan aan dit efficiënte remsysteem toe te voegen. In een tijd waarin zowat elke straatmotor nog trommelremmen gebruikte om tot stilstand te komen voorwaar een kleine revolutie! De concurrentie had van dit Honda-cadeautje niet terug. Zelfs de Japanse collega's keken op hun neus en hadden er geen pasklaar antwoord op. Veel later zou eerst blijken dat Kawasaki in datzelfde jaar eveneens de lancering van een viertakt viercilinder driekwart liter had gepland, maar dat uitstelde om in het begin van de jaren '70 met zijn Z1 - beter bekend als Z900 - op de markt te komen. Een motor die Kawasaki niet alleen een inhaalbeweging bezorgde, maar ook een voorsprong op de andere merken die zich voornamelijk op weerwerk op de CB750 hadden gefocust.
Intussen beleefde Honda met zijn CB750 gouden jaren. Tien jaar lang - van 1969 tot en met 1978 - produceerde men CB750-motoren in heel wat uitvoeringen. Elk jaar kwam het merk met een update van het model dat begon als K0 en in zijn laatste uitvoering de codenaam K8 droeg. In 1979 kwam het merk met een nieuwe CB750, maar die had voor het eerst een dubbele bovenliggende nokkenas en maakte dus een einde aan de levensloop van de krachtbron die Honda beslist geen windeieren had gelegd.
Naar schatting zijn er meer dan 400.000 exemplaren van verkocht. Een gigantisch aantal, zeker als je beseft dat de motorfiets in de jaren '70 dan wel in een opmars zat, maar zeker niet zo populair was als nu. Wie in die tijd met de motor reed, was voor het grote publiek een excentriekeling, een beetje van een randfiguur en werd zeker niet door iedereen zomaar aanvaard in de maatschappij. Op sommige plaatsen werd je als motorrijder zonder meer zelfs helemaal niet bediend in de horeca, laat staan dat men je als een gewone medeburger behandelde. Maar dat terzijde. De geschiedenis heeft die mensen geleerd dat ze moesten veranderen.
De CB750 heeft al die tijd niet alleen op de openbare weg maar ook op de circuits succes geboekt. Voor de beste framebouwers ter wereld kwam de CB750 ook al als een godsgeschenk, want de motor was dan wel sterk en oerbetrouwbaar, aan de stuureigenschappen en het totaalgewicht van de CB750 kon veel verbeterd worden. Het ene bracht ook het andere mee, diverse tuners ontwikkelden niet alleen snelle onderdelen voor de vierpitter maar ook heuse big bore kits waarmee je de cilinderinhoud van de vierpitter kon optrekken naar bijna een liter longinhoud. Tenminste, als je daarvoor de nodige centen had, want ook al in die tijd was het tunen van viertakten voornamelijk een zaak van veel centen naar je dealer brengen. Op dat vlak is er in al die jaren dus maar weinig veranderd ;-D