Segale Kawasaki F1 1980
De naam Segale zegt ons, koele noorderlingen waarschijnlijk niet veel, maar in Italië klinkt deze naam nog steeds zeer bekend in de oren bij het motorvolk. Pavia, de even ten zuiden van Milaan gelegen stad, is nog steeds de gelijknamige Honda-dealer rijk die vanaf de jaren '70 van zich liet spreken.
Luigi Segale heeft dan ook hoofdzakelijk op Honda gebaseerde racemotoren gemaakt. Onder andere Honda Italia maakte graag gebruik van zijn diensten. Maar zoals voor elk genie was de scheppingsdrang ook voor Luigi groter dan de gelegenheid die één merk hem kon bieden.
Van zijn hand zijn niet alleen talrijke Honda-racers en diverse straatmotoren, maar ook Segale-racers op basis van andere krachtbronnen. Zo heeft hij naar verluidt onder andere ooit voor Ducati een monocoque frame gebouwd. Vast staat dat hij voor Kawasaki Italia in 1980 twee racers ontwikkelde met als basis de Z1000-krachtbron. En één van die twee Kawasaki-racers kregen we op de 2011-editie van de Biker's Classics voor de lens…
De hand van de meester is meteen te zien als je deze motor bekijkt. Het typische frame, gemaakt uit chroom molybdeen buizen in combinatie met plaatwerk voor de achterbruglagering en de achterste motorbevestiging, valt meteen op. Naast de uit de kluiten gewassen magnesium swingarm en de Fox-luchtvering stereodempers kan je als liefhebber van mooie techniek natuurlijk ook maar moeilijk kijken.
De voorvork is een al even typisch Italiaans product. Het is een exemplaar van Forcelle Italia, een productnaam van het beroemde Paioli Meccanica S.P.A. dat sinds jaar en dag veersystemen en nog heel wat andere componenten maakt voor zowat alles dat rijdt. Brembo endurance remklauwen, die snel kunnen verwijderd worden, en zwevende remschijven zijn naast goudkleurige driespaaks Dymag magnesium wielen te vinden.
De Kawasaki-motor die achter de half gesloten stroomlijn schuilgaat, is luchtgekoeld. Het blok, dat van de fabriek uit met dik 90 pk was uitgerust, is natuurlijk gekieteld. De voeding wordt voorzien door vier 33 mm Keihin CR carburatoren en het uitlaatsysteem is van het vier-in-een-type. De oliekoeler is in de kop van de stroomlijn gemonteerd. De stroomlijn is geperforeerd om de rijwind toe te laten de oliekoeler te bereiken. Een opmerkelijk detail dat typisch was voor die tijd: het linkermotordeksel is afgeschuind om een grotere grondspeling mogelijk te maken.
Zijn de elektrische schakelaars zo van een standaard motor overgenomen, het bodywork is al even exclusief als het frame. De aluminium tank heeft een heel typische vorm, evenals de zadelpartij en de stroomlijn. Opmerkelijk is het ontbreken van een voorspatbord. Meteen een van de weinige details waarin deze motor waarschijnlijk verschilt van zijn oorspronkelijke staat uit 1980…
