Horex Regina 350 1955
1955. In dat jaar vaart de eerste atoomonderzeeër, de Amerikaanse USS Nautilus, uit. Winston Churchill treedt af als eerste minister van het Verenigd Koninkrijk en Ray Kroc begint aan de opbouw van zijn McDonalds fastfood imperium. Albert Einstein komt te overlijden in Amerika en in Bad Homburg bouwt Horex volop Regina-modellen.
De Regina was in '55 reeds vijf jaar in productie en had Horex bepaald geen windeieren gelegd. Ontwikkeld op basis van de Horex SB35 verkocht deze motor, die te koop was in 250, 350 en 400cc uitvoering, als warme broodjes.
Technisch was de Regina dan ook een schoonheid. De luchtgekoelde 350cc viertakt motor had een boring en slagverhouding van 69 op 91,5 millimeter en werkte met een onderliggende nokkenas. Die dreef middels stoterstangen de vertikaal in de cilinderkop opgehangen kleppen aan. Een Bing carburator met een keeldoormeter van 27,5 millimeter zorgde voor de voeding en daarmee was de motor bij 6.250 toeren per minuut 19,4 pk sterk.
Kenmerkend voor de Horex-krachtbron was het feit dat de motor, de versnellingsbak en de koppeling in één geheel waren ondergebracht. De primaire aandrijving gebeurde via een duplexketting en de smering was toevertrouwd aan een systeem dat werkte met een aparte olietank en druksmering. De versnellingsbak, die met de rechtervoet bediend werd, bevatte vier verhoudingen. De eindoverbrenging was toevertrouwd aan een ketting die in een gesloten kettingkast vanaf de rechterkant van de krachtbron opereerde. Gestart werd er met een kickstarter die zich aan de linkerkant van de motor bevond.
De Horex 350 Regina was een relatief lichte motorfiets. Het geheel bracht amper 160 kilogram op de weegschaal. Een en ander is dan ook mooi slank vormgegeven. Het stalen buizenframe gebruikt de motor als dragend geheel, de voorvork is een modern aandoende hydraulisch gedempte telescoop en achteraan is plunjervering toegepast.
Met een wielbasis van 1390 millimeter was de Regina trouwens alles behalve klein. De 18 liter tank doet ook al volwassen aan evenals de 19 duims velg die zowel voor- als achteraan is toegepast. Toch was de zadelhoogte van 760 millimeter echt wel democratisch. Je zou je kunnen afvragen waarom de motorbouwers de dag van vandaag steeds weer kiezen voor steeds maar hoger wordende zitbanken… Maar dat terzijde. In de jaren '50 waren de ontwikkelingsingenieurs bij de motormerken niet zelden zelf begenadigde racers. Harald Oehlerich was toen in die hoedanigheid in dienst bij Horex en racete samen met een zekere Friedel Schön met de Regina-motoren. Die waren van een complete stroomlijn voorzien en liepen op alcohol, iets wat gebruikelijk was in die tijd.
De motor van de racers leverde 32 pk bij 7.500 toeren per minuut. Het rijwielgedeelte van de racers was verder geheel op de standaard motor gebaseerd. Wel was er gebruik gemaakt van een aluminium tank en afwijkende wielmaten. Een en ander resulteerde in een motorgewicht van 115 kilogram, waarmee de Horex 175 kilometer per uur snel was.
Ondanks beslist verdienstelijke motoren beëindigde Horex in 1956 de productie van gemotoriseerde tweewielers. In 1960 ging het merk op in het Daimler-Benz concern. Toen dacht iedereen dat de naam Horex voorgoed begraven was, maar dat bleek anders uit te pakken. Diverse keren stak de naam Horex terug de kop op. Laatst, in 2010, stelde Horex GmbH de Horex VR6 voor. Deze zescilinder motor heeft echter niets meer gemeen met de Regina uit 1955. Jammer, want dat deze laatste bakken charme heeft, kan niemand loochenen!
Met dank aan Leon Goes van Veteraanmotoren Houtland voor het ter beschikking stellen van zijn motor voor de fotosessie.
