Corrosieprevantie

De eerste winterprik kwam veeleer laat, maar is desondanks een feit. Men waarschuwt zelfs voor de eerste "winterse buien". Voor wie in Belgenland woont, staat dat gelijk met de waarschuwing dat er preventief kan gestrooid worden op de wegen. Goed voor de veiligheid van de weggebruiker, maar jammer genoeg is hetgeen gebruikt wordt om de wegen ijsvrij te houden een geduldige, verschrikkelijk hardnekkige sloper. En dat zowel voor onze voertuigen als voor het milieu rondom ons.

Het middel waarmee men in België voor het overgrote deel probeert te voorkomen dat de wegen glad worden door ijsvorming of sneeuwophoping is namelijk niets minder dan dooizout. Dat dooizout - dat al dan niet gemengd wordt met pekel - zorgt niet alleen voor een dooi-effect, maar is ook heel agressief tegenover zowel metalen als non-ferro metalen. Laat het overgrote deel van onze motorfietsen nu net uit die bouwelementen bestaan en je weet meteen dat een winters ritje met de motor gelijk staat aan het plegen van een niet zo kleine aanval op - minstens - het uiterlijk van die motor. Tenzij je weet hoe je motor daartegen te wapenen natuurlijk… Hoe goed een fabrikant zijn product weet te beschermen tegen de invloeden van buitenaf blijkt jammer genoeg meestal maar als het kwaad al geschied is. Bovendien geeft geen enkele constructeur informatie over de manier waarop hij diverse componenten heeft afgewerkt. De ene laklaag is echt de andere niet op gebied van weerstand tegen steenslag en chemicaliën; wat gepoederlakt lijkt, is in de praktijk maar al te vaak van een doodgewone laag verf voorzien. Er blijft ons dus niets anders over dan het zekere voor het onzekere te nemen; enkel van de plastieken delen weten we zeker dat ze dooizoutbestendig zijn…
Corrosie is een geheel natuurlijk proces waarbij de zuurstof en het vocht in de lucht gaan samenwerken om een metaal langzaam maar zeker terug te brengen tot zijn oorspronkelijke geoxideerde vorm. Door het metaal te isoleren van zuurstof of/en vocht brengen we dat proces tot stilstand. Hetgeen we doen lijkt uiteindelijk sterk op brandpreventie; we nemen gewoon enkele factoren weg waardoor het natuurlijke proces onmogelijk wordt. Voor eens en altijd het gevaar van corrosie afwenden, lukt echter alleen in een ideale wereld, en in zo'n wereld leven we nu eenmaal niet. Het isolerende scherm - lak, vernis, een chemische beschermlaag - wordt namelijk relatief gemakkelijk beschadigd op motoren. Steenslag, de schurende werking van zand en vuil, de wrijving van componenten tegen elkaar, repetitieve minuscule vervormingen, de invloeden van extreme warmte, hevige thermische schommelingen; 't is allemaal voldoende om vroeg of laat een kleine beschadiging in de opgeworpen barrière te bewerkstelligen. Eenmaal die er is wordt ze onmiddellijk gevonden door zowel de zuurstof als het vocht uit de lucht. Als er dan ook nog zout in het spel is, dan is het hek helemaal van de dam, want zout versnelt het corrosieproces in heel belangrijke mate.
Er leeft onder de motorrijders een hardnekkige fabel. Die luidt dat het staal van een vuile motorfiets minder rap zou roesten Wie weet hoe de corrosiemechanismen werken, beseft dat deze "volkswijsheid" onmogelijk op feiten berust. Heeft men echter met een netjes gekuiste motorfiets te maken, dan is de kans groter dat als er corrosie ontstaat die snel zal opgemerkt worden. Er is niets zo efficiënt bij het opsporen van anomalieën dan een degelijke poetsbeurt. 't Is tenslotte niet voor niets dat de meeste mensen hun teennagels knippen nadat ze in bad zijn gegaan ;-D
Rij je met je motor de winter door dan is het dus echt wel raadzaam die heel regelmatig van het vuil te ontdoen. Met de moderne wasstations neemt dat de dag van vandaag nog nauwelijks tijd in beslag. De motor met de schuimlans inzepen, het kleverige witte schuim even laten inwerken en de motor daarna schoonspuiten, meer is er niet aan om je ros fris gewassen tevoorschijn te toveren. Let wel op dat je niet met de waterstraal op hoge druk op je ketting spuit of in de buurt van de lagers van de wielen komt, anders spuit je het benodigde smeer daar zo weg en sta je voor je het weet voor kosten…
Eenmaal de motor netjes gekuist, is het aan te raden een beschermende extra-barrière op te werpen tegen de invloeden van buitenaf. Diverse producten zijn daarvoor op de markt, maar uiteindelijk doen ze allemaal hetzelfde; ze leggen een isolerende laag tussen je motor en de buitenlucht. Het gaat in de praktijk zo goed als altijd om op olie gebaseerde smeermiddelen die al dan niet verrijkt zijn met anticorroderende chemicaliën. Ze bestaan zowel in spuitbusvorm als in flacons voorzien van een vernevelaar, werken snel en efficiënt en kosten de wereld niet. Spreekt vanzelf dat die wering tegen zout, vocht en zuurstof een veeleer tijdelijk karakter heeft, waardoor het proces op gezette tijden herhalen natuurlijk een aanrader is. Voor wie de motorfiets voor woon/werk-verkeer gebruikt, zijn de daaraan verbonden kosten natuurlijk geen probleem. Gewoon een factuurtje vragen bij het carwash-bedrijf waar je op gezette tijden met je motor langsgaat en bij de dealer een betalingsbewijs vragen als je daar je beschermend product gaat halen; meer is er niet aan…
Rij jij niet als er gestrooid wordt, weet dan dat het zout dat op het wegdek terechtkomt voor langere tijd actief blijft. Na winterse weersomstandigheden zie je het zout dikwijls als een witte poederlaag aan voertuigen kleven en ook in die toestand doet het zout zijn vernietigende werk met overgave. Zolang er vocht en zuurstof in de lucht zijn gaat het corrosieproces namelijk onherroepelijk door op onbeschermde metaaloppervlakken. Het zout zo snel en zo grondig mogelijk van je voertuig spoelen en daarna terug een beschermende laag aanbrengen is dus niet alleen op dat moment nuttig, maar ook langere tijd nadat de laatste strooiwagen is gepasseerd. Enkel nadat het meerdere keren flink geregend heeft, is het zout namelijk nagenoeg van onze wegen verdwenen.