Zadel (laten) herovertrekken

Als er één ding is waarvan je zeker van op aan kunt als je een motorfiets van respectabele leeftijd gaat opknappen, dan is het wel dat het zadel in de staat waarin je het vond waarschijnlijk niet meer aan je wensen zal voldoen. Gezien het feit dat originele nieuwe zadels - als die überhaupt nog te vinden zijn - peperduur uitvallen, blijft je niets anders over dan het oorspronkelijke exemplaar te restaureren.
Eén en ander is natuurlijk afhankelijk van de staat van het zadel. De bovenbekleding zal naar alle waarschijnlijkheid heel hard aanvoelen en niet zelden zitten er gaten in die in het verleden al dan niet "vakkundig" zijn gerepareerd. Wat ook veel voorkomt, is dat de stalen onderplaat zo rot is als een mispel. Condens, de langdurige aanwezigheid van vocht tussen de onderplaat en de bekleding; 't doet op de duur zelfs de beste staalplaat boterzacht en dus volledig onbruikbaar worden. En dan is er natuurlijk nog de bekleding zelf; hetgeen in de volksmond de "mousse" wordt genoemd. Ook die materie heeft niet het eeuwige leven en is soms door ongedierte aangevreten. Blijkt dat er werk aan de winkel is, dan overleg je beter eerst wat je gaat doen voor je de handen uit de mouwen steekt. Soms liggen de oplossingen namelijk zo voor de hand dat je er in eerste instantie over kijkt…
Tenminste, dat is onze bevinding. Toen we onlangs een prachtig Giuliari zadel op de kop tikten, dat perfect past op onze Yamaha RD350 die momenteel een remake te verwerken krijgt, waren we nog niet zo'n klein beetje in onze nopjes. Normaliter betaal je enkele honderden euro's voor zo'n zadel - als je er al eentje vindt - maar wij tikten het op de kop voor de ronde som van - echt waar! - twintig euro. De bekleding had dan wel zijn beste tijd gehad, de onderplaat verkeerde in een bovenstebeste staat. We begonnen plannen te maken… We zouden dit prachtige zadel zelf kunnen overtrekken met fijn leder… mmm… misschien in nubuck leder? Leek ons ook wel wat… 't zou een leuk werkje kunnen worden indien de zomer minder zonnig uitviel dan verwacht! Het juiste leder vinden en een machine waarmee we de verschillende stukken konden samenvoegen, bleek echter niet meteen voor de hand liggend. Bovendien raadde men ons overal af om echt leder te gebruiken omdat dat materiaal veel onderhoud vergt en na verloop van tijd - onder de invloed van zon en regen - zo hard wordt als een plank. En zo gebeurde het dat we tijdens onze zoektocht naar een oplossing in contact kwamen met Ozzy Steyaert, een motorrijder in hart en nieren die van stiel "garnisseur" oftewel zetelbekleder is. Reeds jaar en dag vernieuwt en verbouwt de man - onder andere - zadels allerhande naar de wensen van zijn klanten. En dat in een echte cottage-onderneming (lees: vakmanschap tegen zeer democratische prijzen!). Het klikte meteen; Ozzy kreeg te horen wat we wensten te bekomen, kreeg het zadel toevertrouwd en wij gingen nagelbijtend naar huis; wachten tot de transformatie zich voltrokken had.
Ja, nagelbijtend, want we hadden welomlijnde wensen wat betreft de afwerking van ons zadel. Vooreerst moest de vorm en het voorkomen van het supermooie klassieke Giuliari zadel perfect behouden blijven. We hadden al teveel exemplaren gezien die na een "restauratie" eruit zagen alsof ze bij toverslag in ene baal stro waren veranderd. Om het allemaal nog wat "gemakkelijker" te maken, hadden we Ozzy bovendien op het hart gedrukt dat de nieuwe bekleding als twee druppels diende te lijken op het originele exemplaar. De bij het originele overtrek gelaste naden zouden vervangen moeten worden door gestikte naden om dat te bekomen; enkel op die manier zou de nieuwe versie heel dicht kunnen aanleunen tegen de look die het originele exemplaar destijds zo populair maakte.
Enkele weken verliepen en toen kwam het bericht dat ons zadel klaar was. Met gemengde gevoelens trokken we naar Ozzy om onze vernieuwde zitbank af te halen. Die stelde ons geduld nog even op de proef maar toonde ons daarna het resultaat van zijn noeste vakmanschap; een parel van een zadel lag voor ons, mooier dan we ons ooit hadden durven dromen. Tekst en uitleg hadden we echter nodig om dit kleine wonder te kunnen geloven en gelukkig had Ozzi helemaal geen geheimen maar legde ons haarfijn uit hoe alles in zijn werk was gegaan.
Het originele, gescheurde overtrek was heel voorzichtig losgemaakt van de onderplaat. Van het overtrek werden alle afmetingen genoteerd waarna het tot in het kleinste detail werd gereproduceerd. Als materiaal is voor een speciaal soort simili-leder gekozen. Een kunststof die zijn sporen heeft verdiend voor deze toepassing en nog steeds wordt gebruikt in - onder andere - de motorindustrie. Het is een werk voor niet alleen echte specialisten, maar ook voor mensen met een engelengeduld. De stukken opmeten, uitsnijden en samenstikken; 't is niet aan iedereen gegeven om dat tot een goed einde te brengen. De kleinste fout die gemaakt wordt, kan je nooit verbergen; herbeginnen is de enige oplossing in dat geval… Daarna werd de onderplaat en de bekleding geïnspecteerd. Die bleken beiden nog in zeer goede staat te verkeren, waardoor ze onveranderd konden herbruikt worden. De dunne laag mousse, die net onder de bovenbekleding zat, werd echter geheel vernieuwd, omdat die door het intensieve gebruik toch wel schade had opgelopen. Om het geheel tegen indringend vocht te beschermen, is daarna alles netjes in een plastiekfolie verpakt. Moet wel, want de gestikte naden van het zadelovertrek zijn nooit echt compleet dicht. Daarna is het overtrek vakkundig op zijn plaats gebracht. Vastzetten gebeurde met lijm, hetgeen een degelijke, nette manier van werken is die jarenlang meegaat. Het geheel daarna even in een speciaal onderhoudsmiddel zetten en de zaak was klaar, aldus Ozzy die duidelijk in elk project niet alleen zijn vakmanschap maar ook zijn beroepsfierheid verwerkt.
Heb je een project op stapel staan waarbij je denkt van Ozzy's diensten gebruik te kunnen maken, dan kan je hem mailen op Ozzy.Steyaert@skynet.be.