Honda SWT400 2009 duurtest (4)

Share Tekst en foto's: Erik Tanghe
Beste Lezer, ik hecht nogal veel belang aan signalen en vergelijkende beelden die je in het dagelijkse leven krijgt.. Ik leg het U even uit. Als jong gastje van 14 heb ik ooit een kastanje in de grond gestoken en logischerwijze is dat nu al een behoorlijke boom geworden. Toch heeft 'mijn' kastanjeboom ook een beetje pech gehad, want hij staat in de schaduw van een grote veel sneller groeiende dennenboom die mijn vader nooit heeft willen omhakken... Enfin, de vergelijking met mijn leven is behoorlijk frappant, al ga ik hier niet over uitwijden... Ik vond het gewoon tijd om eens een nieuwe kastanjeboom te gaan planten en 2 jaar geleden stak ik een nieuwe kastanje (van m'n eerste kastanjeboom) in een pot. Eerst gebeurde er geen flikker tot ik mijn huidige vriendin ontmoette en kijk… daar was een nieuw begin... en er begon een nieuw boompje te groeien... Toen we er enkele maanden later echt voor gingen, kwam er zelfs een tweede stam bij en nu we besloten hebben om te gaan trouwen, werd het tijd om mijn nieuwe boom de open ruimte te geven... Na twee jaar leven in een pot werd het tijd voor het grote avontuur... en omdat mijn scooter wit is (hebt U hem?), was het niet meer dan logisch dat ik met de Honda SWT 400 mijn boompje naar z'n nieuwe toekomst reed... De plek waar ik hem heen reed, had nog een veel symbolischer betekenis, maar voordat jullie me gaan bestempelen als een arme man op de dool met bijbehorende hersenschade ga ik jullie verdere details besparen... Ik heb mijn boompje ergens op een open plek in een Waals bos geplant en de 30 km die me daar van scheidde, legde boompje af als duo op de Honda. Zo verloor hij meteen z'n laatste herfstblad en was hij klaar voor de grote overwintering op weg naar een glorieuze toekomst als grote boom... Haaa... het leven kan mooi zijn...
Trouwens, al was het planten van mijn boom een sentimentele bedoeling... vandaag de dag is de slogan 'plant een boom' weer heel erg in trek. Vlaanderen wil er 1 miljoen planten en ook in de Walen geven verschillende gemeenten gratis zuurstofverwekkers cadeau... Ik ben dus niet alleen sentimenteel... Ik ben ook nog es erg 'in' en ook daarin past mijn Honda SWT 400 perfect... want wie vandaag nog in de file wil gaan staan, is een kieken... Nochtans ben ik de laatste weken niet van slecht weer gespaard gebleven. Zo stond onlangs op een 'coole' morgen het ijs op mijn zadel en met een rit van 200 km op het programma was het enthousiasme toch al een beetje minder. Lang leve de verwarmde handvaten en ze mogen voor mijn part ook met verwarmde voetsteunen op de markt gaan komen, want tijdens die kille rit had ik na een tijdje enkel last van koude voeten... enfin... alles beter dan zweetvoeten zullen we maar zeggen... Ik zei het een vorige keer al... als ik mag kiezen, hou ik het op een scooter liever bij regen. Met een goed regenpak word je op een scooter echt niet nat terwijl bij een rit rondom het vriespunt je het vroeg of laat toch wel frisjes gaat krijgen. Je kan je wel aankleden op die koude (zeker op een scooter waar je benen uit de wind zitten), maar na pakweg 100 km is de leute er toch wel af... Nochtans ben ik goed voorzien van windstopperondergoed e.d. maar zoals ik als zei, komt er na lange tijd toch wel één of ander kouwkleumig gevoel ergens doorgesijpeld...
Regen is dus minder erg en dat mocht ik aan de lijve ondervinden toen ik twee wegen geleden op een dagje heen en terug moest naar de andere kant van het Kanaal, beter bekend als Engeland of het Verenigd Koninkrijk, wat die dag voor de gelegenheid veranderde in het Verregende Koninkrijk... Nochtans is met de tweewieler naar Engeland gaan niet alleen heel gemakkelijk, het is nog es geweldig goedkoop en snel... Niet met de boot maar met de trein door de tunnel. Voor 35 euro reis je met de motor heen en weer en op 35 minuten ben je aan de overkant... Dat is 0,5 euro per minuut en dat is 1,5 uur sneller dan op de boot voor dezelfde prijs... Die prijs is behoorlijk verbazend als je weet dat je voor een gewoon passagiersticket met de TGV 160 euro betaalt om heen en weer door de Noordzee te rijden... Bovendien is je ticket erg flexibel en als je een trein later of vroeger wil nemen, kan dat perfect. Ik was goed vroeg vertrokken naar Calais, nam er een trein vroeger en bij mijn terugkeer kon ik zelfs drie treinen eerder de zee in duiken... Je kan ook ter plekke een ticket kopen, maar dat valt af te raden wegens veel, veel duurder. Wie z'n ticket online bestelt, betaalt 35 euro, wie dat ter plekke doet, kan tot 110 euro betalen voor een tweewieler...
Alles staat bovendien zo goed aangegeven dat alleen iemand zonder hersenen hier kan missen en je rijdt zo de overdekte wagons binnen die er bij regen wel verdraaid glad bijliggen wegens volledig uit metaal... Net voor het vertrek worden de verschillende wagens afgesloten d.m.v. een soort sluisdeur en je blijft gewoon bij je voertuig tijdens de overtocht. De loosers in de wagen beginnen onderling wat ruzie te maken terwijl ik als eenzame scootard wat rondloop en een beetje tegen de wanden van de wagon hang te hangen. Veel kan je door de raampjes niet zien... Er is enkel het diepe zwart van de tunnel doorheen de duistere stromen van het donkere Kanaal... maar het is wel verbazend hoe groot en hoog die treinwagons zijn. Ook bussen en vrachtwagens vinden hun weg en ik sta er als kleine scooterke als een uitzondering bij... Bij de terugkeer moet ik dan ook wachten als laatste om als een VIP mijn wagon binnen te bollen. Er is zelfs een schuilplaats, speciaal voor motorrijders, voorzien voor als het regent tijdens het wachten. Dat noem ik pas klasse... Kortom, een aanrader en meer info op www.eurotunnel.com.
In Engeland rijden ze links al vind ik dat met een tweewieler niet eens zo erg... Met een auto kan dat wel verwarrend zijn, maar ik vind het bijvoorbeeld geweldig om eindelijk eens een rond punt in de andere richting te kunnen nemen... Goed voor je bochtentechniek. Bovendien is het asfalt in Engeland erg ruw zodat je heel veel grip hebt... dat zorgde ervoor dat ondanks het slechte weer en het feit dat ik mijn best moest doen om aan de goeie kant van de weg te rijden, de SWT heel strak door de bochten ging... Enkel toen ik terugkeerde naar Folkestone om de trein te nemen, werd ik me daar ontvangen op een hoosbui van jewelste, vergezeld van windstoten zoals je die alleen treft op de kliffen van de Engelse kust... Tjonge jonge jonge... Ik zei het eerder al dat de Honda eigenlijk helemaal niet zijwindgevoelig is, maar die dag blies moeder orkaan me gewoon de baan af..
Maar op het eind van de dag zat ik toch maar weer mooi thuis na 600 km en een duiktocht onder het Kanaal... Wat met de auto kan, kan met de scooter ook en nog veel goedkoper ook... Over goedkoop gesproken, sinds de Honda op 12.000 km zijn onderhoud heeft gehad (dat hield enkel een oliewissel in), lijkt hij op het vlak van zuinigheid een tweede adem gevonden te hebben. Een keer haalde ik zelfs een verbruik van 3,7 l/100 km tijdens een rustige rit op secundaire wegen. Als ik me een beetje gedraag, kom ik al gauw uit op 4 l en bij 120 km/u autostrade ga ik naar 5 l. Enkel als ik boven die snelheid ga tot bv. 140 km/u stijgt het verbruik tot 5,5 l/100 km... Tanken gebeurt dan ook gemiddeld om de 250 km... Wie vlamt, betaalt er dus voor en dan heb ik het nog niet over boetes, die ik tot hiertoe nog niet heb gehad, al zat daar ook een beetje geluk bij. Zo werd ik tot twee keer toe geflitst in Frankrijk… langs de voorkant... Je zou er bijna voor je plezier nog es langsrijden... De SWT verbruikt trouwens tot hiertoe geen druppel olie...
En toch stemt al dat rijden met de scooter me soms ook een beetje droevig, want het is verbazend hoeveel mensen er nog niet eens weten dat er scooters bestaan van meer dan 50 cc. Soms word ik begaapt dat het bijna gênant wordt en aan mij kan het niet liggen, want ik heb een helm op... Het moet dus de SWT wel zijn. Maar eerlijk is eerlijk... als we het over files hebben, de mensen laten me overal mooi door. Het gebeurt me haast nooit dat er nog één of andere eikel met opzet de deur toe houdt en dat is een positieve evolutie... maar ook hier weer begrijp ik niet waarom er dan niet meer mensen op die scooter stappen. Ze zien me duidelijk komen, hebben dus het voordeel zeker in de gaten en toch staan ze liever stil... Ik begrijp daar niks van. Ik geef toe dat ik ook wel eens sakker als het weer aan het gieten is als ik moet vertrekken, maar zeker als ik dagelijks naar Brussel of Antwerpen moest, zou ik het wel weten. Een auto?? Dankjewel. Op de eerste plaats de scooter, op de tweede de trein en als laatste redmiddel pak ik wel een auto. Als het op slecht wegdek aankomt, is een scooter niet meteen de beste keuze. Onze Vlaamse kinderkopjes of kasseien zijn een ware gesel voor maxiscooters of zeg maar scooters tout court en de SWT is daar geen uitzondering op... alhoewel. Daar waar ik destijds met de Yamaha X MAX 250 in elke put via de voorvork werd afgestraft, valt het op de Honda goed mee... Toegegeven, de topcase slaat aan het rammelen, maar hij verdraagt het behoorlijk en bovendien word je als bestuurder niet al te hard door elkaar geschud. Met een auto vlam je hier desgewenst razendsnel door. Met een scooter kan je niet anders dan je gedragen. Het is niet anders. Leer ermee leven. De korte veerwegen eisen hier nu eenmaal hun tol. Je krijgt er flitsend stuurgedrag voor in de plaats.
Sommige mensen mogen de herfst dan wel een leuk of mooi seizoen vinden, met afgevallen bladeren bedekte wegen zijn niet meteen het ideale terrein om veilig met een tweewieler vooruit te komen. Het is dan ook oppassen in deze periode. En toch rij ik veel geruster rond op de Honda dan op een gewone motor... het ABS zal daar wel voor iets tussenzitten, maar door z'n lage zwaartepunt stuur je de SWT precies waar je hem hebben wilt en reageer je veel vlugger indien gewenst. Zelfs in de regen ben ik de meeste auto's nog te snel af, al moet ik enkel af en toe een streepje toegeven op witte strepen, zebrapaden of stroken vastgekoekte bladeren. Op de scooter rijden... het is altijd een beetje jezelf leren kennen...