Yamaha X-Max 250 2009 duurtest (1)
Nadenken; ik doe het altijd en overal, ik kan het gewoon niet laten. Zelfs op de meest gekke momenten draait het daarboven zo snel rond dat hetgeen er gebeurt ook voor mij slechts moeilijk te bevatten is. Gelukkig komen daar niet alleen kortsluitingen uit voort maar ook bruikbare, ja, zelfs interessante projecten. Zo liep ik een tijdje geleden op een zwoele lenteavond door een mondaine zuiderse stad en verwonderde mij over het werkelijk enorm aantal motorscooters dat daar langs de trottoirs geparkeerd stond. Hoe zou het leven zijn als je enkel een motorscooter ter beschikking hebt voor je dagdagelijkse vervoer, vroeg ik me mijmerend af. Zou het werkelijk lukken om er alles mee te doen wat de motorindustrie ons voorhoudt? Woon-werkverkeer, ermee boodschappen doen, er gebruik van maken om sociale contacten mee op te bouwen en die daarna te onderhouden, ermee op reis gaan… kortom alles mee te doen wat een moderne mens als nodig acht? En welke kosten zouden daaraan verbonden zijn? Biedt een dergelijke manier van zich verplaatsen echt een onverdeelde oplossing voor het file- en parkeerprobleem? En hoe zit het met het milieu?
Als kritisch journalist moet je dat kunnen uittesten, hield ik me voor. Probleem was dat ik daarvoor door al mijn bezigheden niet de tijd noch de mogelijkheid had. Maar het project was te mooi om zomaar los te laten; ik moest een betrouwbaar proefkonijn vinden die in mijn plaats deze ervaringen wilde verzamelen. Iemand die wist wat motorrijden is; die wist wat een motorscooter kan; iemand die eerlijk genoeg was om écht ganse dagen met een middenklasse scooter de gort op te gaan. Mocht die dan nog een scherpe pen bezitten, een natuurlijk talent voor fotografie, een aparte kijk op het leven en zowel jong van hart zijn als heel ervaren, dan liep het allemaal wel los. Een witte raaf met andere woorden? Misschien wel, maar dat die bestaan is zeker. Wie Erik Tanghe kent, twijfelt daar niet aan.
Erik Tanghe is een in de Belgische motorwereld wereldbekende (in willekeurige volgorde te lezen) fotograaf/ verslaggever/ filosoof/ cartoonist/ levensgenieter/ computerwizzard die in de loop van zijn 20 jaar lange carrière al heel wat watertjes heeft doorzwommen. De man zwerft voor zijn job over de aardkloot en zeult daarbij bijna dagelijks met ettelijke kilo's aan peperdure uitrusting. Je komt hem maar zelden tegen zonder dat hij een camera binnen handbereik heeft en binnen enkele seconden terug kan vallen op een leger van body's en lenzen om net dat shot te maken dat hij voor ogen heeft. Die Erik Tanghe, in de wandelgangen niet voor niets ook bekend onder de initialen E.T., zal drie maand lang op motornet verslag uitbrengen over hoe het leven verloopt als men zich enkel per motorscooter verplaatst. Wat hij daarbij allemaal zal ten tonele voeren is ook voor ons nog geheim, maar we hebben er het volste vertrouwen in dat zijn verslagen zowel nuttig, duidelijk als pittig gekruid zullen zijn. Yamaha en D'Ieteren Sport verleenden alvast hun medewerking aan dit project en stelden een X-Max 250, een AGV Blade, een stel korte Sidi Sport Rain laarzen, een jas van het vrij onbekende BKS en Fieldsheer handschoenen ter beschikking. Die mocht Erik onlangs in ontvangst gaan nemen en nu volgt zijn eerste verslag. Ga er maar eens goed voor zitten maar besef wel; je doet dit geheel op eigen risico…
Tekst & beelden: Erik Tanghe Deel 1: Een scooter is niet voor watjes Ik las het vandaag nog… De motormarkt crasht… 8 procent daling van het aantal ingeschreven voertuigen tegenover dezelfde periode vorig jaar en dat valt dan eigenlijk nog mee want sommige merken duikelen met 40 % omlaag… Mensen die zichzelf experts noemen, vinden zo'n daling dan weer logisch want gezien de crisis is een motorfiets als extraatje het eerste waar op bezuinigd wordt. De tweewieler wordt nog altijd door de meesten onder ons aanzien als een vrijetijdsvoertuig om in het weekend nutteloze lussen af te leggen of om op vakantie met een tentje proberen terug jong te worden… Ik vind dat verkeerd… Eerst en vooral zitten we inderdaad met een crisis waar we niet omheen kunnen maar al dat gedramatiseer en al die steun aan de auto-industrie is niet echt zaligmakend. Het is zo'n beetje zoals de steun aan de banken die rijk zijn geworden met het geld van Jan met de pet en die nu door slecht management bijna de fles op gaan en moeten geholpen worden door de regering die natuurlijk ook z'n geld haalt bij de gewone burger! Een groot deel van de westerse wereld heeft lang boven z'n stand geleefd en of we nu willen of niet, we zullen tijdelijk een stapje terug moeten zetten door bijvoorbeeld die (tweede?) auto om te ruilen voor een gemotoriseerde tweewieler. En die stap heeft eigenlijk niks dan voordelen… Waarom zou je de tweewieler enkel als extra erbij moeten nemen als je net zo goed alle vervoer per motor of scooter kan uitvoeren ? Gooi die wagen buiten, lap de files aan je laars, maak je geen zorgen meer over parkeren, voel je vrij en bespaar geld, geld en nog es geld…
Nu kan je stellen dat dat in theorie allemaal wel mooi is, maar in de praktijk niet altijd echt handig uitpakt. Daarover discussiëren kan men tot in het oneindige maar daar hebben we geen zin in; de proef op de som nemen, lijkt ons veel interessanter en dat is dan ook de insteek van dit project dat de redactie mij op de schouders heeft geladen. Vanaf nu ga ik al mijn verplaatsingen met de Yamaha X-Max 250 doen. Ik stap vanaf vandaag op de scooter om ermee te gaan winkelen, ik zal er mijn nieuwe tuinplanten mee ophalen, er grieten mee versieren aan de discotheek en er mijn job als fotograaf mee doen. Dat zal niet altijd makkelijk zijn want ik heb nog nooit een motor of een scooter ontdekt waar ik al m'n fotomateriaal in de tassen of onder het zadel kwijt kan… en zoals U weet kan het in België nogal eens regenen…. Veel motorrijders vinden een motorscooter natuurlijk iets voor watjes, voor oude venten en voor vrouwen, al dan niet in hun menopauze. En toch… ik heb iets met scooters, motorscooters vooral en ik ben geen ouwe bompa of een watje. Ik weeg 70 kg droog aan de haak, heb in mijn hele leven bergen en rotsen beklommen, heb intensief aan gevechtsport gedaan, heb met allerlei scheurijzers circuits over heel de wereld afgedweild en toch krijg ik bijna een orgasme als ik op een motorscooter stap. Kom me ook niet vertellen dat ik een midlifecrisis of zoiets heb want als dat zo zou zijn, heb ik die al 20 jaar… Ik weet door ervaring wat een normale motorfiets kan; ik ken zowel de voor- als de nadelen die eraan verbonden zijn maar toch zeg ik dat zonder twijfel een motorscooter het ideale vervoermiddel is. Wie scooters maar niks vindt, moet natuurlijk niet blijven lezen. Die mag gewoon verder in de file gaan staan of natte knieën op de motor krijgen. Het weze jullie gegund… Ja ik weet het; ik ben een makkelijke jongen… Stijlvol gekleed gaan en met een scooter onderweg zijn; wie denkt dat dat niet samengaat, heeft het goed mis. Bij d' Ieteren Sport stak ik mijn licht eens op en dat resulteerde meteen in een makeover die kan tellen. Speciaal voor gebruik op de scooter ontworpen kledij lijkt echt niet altijd op motorkledij en is wat betreft snit en pasvorm nauwelijks of niet van vrijetijdskledij te onderscheiden. Heb je nog excuses om niet met een motorscooter te rijden ? Laat maar komen, hoe meer hoe beter. Ik maak er gedurende de volgende maanden wel brandhout van…heb ik toch nodig volgende winter…
Haaa.. Ik ben een gelukzak! Een weekje geleden ben ik een splinternieuwe Yamaha X Max 250 gaan ophalen bij d'Ieteren en ik kreeg er zowaar meteen een dikke file op de Brusselse ring bovenop! Meer moet dat niet zijn. Alhoewel… met m'n lekkere vriendin achterop had het helemaal feest geweest maar dat zal nog eventjes moeten wachten want die zit momenteel zo'n 6.000 ontiegelijk verre kilometers bij me vandaan in het verre Afrika.. Heb ik U al verteld dat ik een pechvogel ben…? Het had nochtans mooi geweest.. M'n zwarte vriendinnetje op m'n nieuwe witte scooter… Yes ! M'n nieuwe Yamaha X-Max 250 is wit en dat vind ik geweldig ! Niks zo vervelend dan een zwarte tweewieler. Met zwart ga je naar een begrafenis, in wit trek je naar het altaar… Over trouwen gesproken… Dat geweldige vriendinnetje dat ik in Afrika heb, heeft nog een vriendinnetje, een Nigeriaans fotomodel, en die woont in België en trouwt binnenkort met één of andere gelukszak… en tijdens mijn laatste bezoek aan 'mijn' vriendinnetje, heb ik het trouwkleed voor 'haar' vriendinnetje meegenomen.. . als U nog kan volgen… Ik was dus nog niet goed en wel met m'n nieuwe maxiscooter aangekomen of ik kon met m'n witte scooter een wit trouwkleed gaan afleveren! Al zeg ik het zelf.. Ik ben goed begonnen !
De X-Max ziet er in z'n witte kleur bijzonder gelikt uit.. sjiek zeg maar. Deze kwartliter heeft een pak klasse. De eigenlijk neus doet meteen aan de onovertroffen T-Max 500 denken al verandert het windscherm van de X-Max 250 hem volledig. Het ruitje zit trouwens ook niet vast aan de rest van de voorkant en draait met het stuur mee zodat de X-Max meer die typische scooterlook krijgt… Bovendien is de X-Max korter van bouw zodat je met je benen niet echt languit kunt zitten; je zit met andere woorden veel dichter op het dashboard toe. Ook de beenbescherming is op het eerste gezicht wat minder dan op z'n grotere broer al moet de eerste regenbui nog uitwijzen hoe efficiënt de bescherming is. De X-Max 250 met de T-Max 500 vergelijken is eigenlijk ook helemaal fout. De T-Max 500 is een scheurscooter die bijna rijdt als een motor, de X-Max 250 is veel meer een echte scooter. Een weekje met de 4.300 euro kostende X-Max 250 en 600 km later heb ik reeds een eerste indruk opgedaan van het leven op deze scooter, ook al ben ik hem nog volop aan het inrijden. Dat inrijden gaat volgens het boekje, wat wil zeggen dat ik autostrades zoveel mogelijk mijd en de topsnelheid nauwelijks boven de 90 kilometer per uur laat uitkomen. Waarschijnlijk mede daardoor kwam ik bij een eerste tankbeurt op een waanzinnig laag verbruik uit van gemiddeld 3 liter op 100 kilometer. Met 10 liter was ik maar liefst 333 kilometer ver reden! De toekomst zal uitwijzen of dat verbruik ook zo laag zal blijven. Ergens is dat wel de bedoeling want al haalt deze scooter gemakkelijk een topsnelheid van +/- 135 kilometer per uur we willen in hem ook een crisisoplossing zien en dat kan natuurlijk alleen indien zijn dorst beperkt blijft. Het dashboard is voorzien van twee tripmeters en wanneer je op reserve komt, begint de meter automatisch vanaf 0 de resterende kilometers te tellen. Geweldig! Al moet ik nog ontdekken hoeveel kilometers me nog resten op reserve… Eén van de grote voordelen van de motorscooter is zonder twijfel de aangeboren mogelijkheid om bagage mee te nemen en daarop vormt de X-Max 250 geen uitzondering. Onder het zadel kan je zomaar eventjes twee integraalhelmen kwijt in de daardoor uitgespaarde ruimtes en dan heb je nog plaats over voor andere spullen. Met je helm zeulen is met andere woorden verleden tijd en ook je beschermende jas laat je desgewenst moeiteloos in achter. Een eventuele duo, Afrikaans van origine of niet, heeft het behoorlijk naar z'n zin op de X-Max 250. Flink wat ruimte, een comfortabele zit en twee stevige handvaten achteraan aan beide kanten. De voetsteunen zijn uitklapbaar en geen treden. Ondanks alle inrijregels en nieuwe banden heb ik wel al volop kunnen genieten van het vlotte stuurgedrag van de X-Max 250. De X-Max heeft voor een scooter van zijn klasse behoorlijk grote wielen (15 inch vooraan, 14 achteraan) waardoor hij een heel volwassen maar ook ontzettend neutraal stuurgedrag heeft. Niks wiebelen of nervositeit, je stuurt de Yamaha precies waar je hem wil hebben. Een rond punt nemen of een snelle links-rechtse… de Max doet het bijna in jouw plaats, zo vlot gaat het. Dat vlotte stuurgedrag en die goede wegligging hangt natuurlijk ook af van de vering en die is hard, heel hard… zelfs al staat de regelbare veervoorspanning op de laatste stand afgesteld. Waar de X-Max 250 uitblinkt op wegligging en stuurgedrag, is het flink schudden geblazen op slecht wegdek… Zo reed ik tijdens één van m'n eerste ritten van Antwerpen naar Luik zonder snelwegen te gebruiken langs het traject Mechelen/Leuven/Tienen en door al die betonplaten werd ik bijna voortdurend uit het zadel gewipt… Een eerste conclusie: de X-Max 250 is een uitblinker qua wegligging zolang het wegdek mooi vlak is. Op hobbelig wegdek blijft de X-Max ook wel op koers maar je zult je flink moeten vasthouden en er een getrainde rug aan over houden. De volgende maanden laat ik jullie tweewekelijks verder weten hoe mijn witte Cadillac het stelt, wat ik er allemaal heb op meegenomen en wat ik ermee heb ondernomen. Accessoires komen ook aan de beurt, kwestie van uit te testen of die het leven aan boord al dan niet aangenamer te maken… Ik ga jullie verder ook vertellen of het rijden met een motorscooter nu echt wel zo goedkoop is. Een eerste bedenking daarover kan ik nu al kwijt; voordien deed ik nogal veel verplaatsingen met de trein, maar zelfs daar kan een X-Max de vergelijking mee doorstaan. Met een Railpass rij je immers voor 7,3 euro naar elk Belgisch station; als ik bijvoorbeeld van Luik naar Antwerpen rij, doet de X-Max 250 het goedkoper! Goed, ik geef toe dat je een trein natuurlijk niet eerst moet kopen en een motorscooter wel maar laten we vooral in tijden van crisis een beetje positief blijven. Ik moet bijvoorbeeld seffens naar Brussel en ik maak me - terecht dan nog! - niet eens zorgen of ik er gemakkelijk een parkeerplaats zal vinden. Is de trein altijd een beetje reizen… de X-Max 250 is altijd een beetje lachen!
