Derbi 125SM 2010 testverslag
Het Spaanse motormerk Derbi is dan wel hoofdzakelijk actief in de 50cc en de 125cc- klasse, het neemt zeker niet weg dat het uiterst sportief gelijnde modellen in zijn aanbod heeft. Naast de GPR (de gekuipte straatracer) en de Senda DRD (een offroad) is er nu ook - onder andere - een Supermotard-versie ten tonele verschenen. Die luistert naar de naam 'Derbi Senda DRD 125 4T 4V SM'. Zelfs bij koningskinderen is een dergelijk lange naam de dag van vandaag amper nog gebruikelijk! Gelukkig moesten we die "code" niet uit het hoofd leren vooraleer we met de SM de baan op mochten voor een testrit!
Slank, rank, sportief en echt wel blits ogend; de SM heeft een figuur waar je niet naast kunt zien. In eerste instantie zou je ook niet vermoeden dat het hier wel degelijk om een 125cc gaat, zowel de fysieke afmetingen van de motor als de gebruikte componenten zetten je op het verkeerde been en laten je automatisch aan een motor met een grotere cilinderinhoud denken. Als je de SM ter hand neemt, komt de realiteit echter meteen aan het licht. De motor weegt droog 124 kilogram en laat zich even gemakkelijk hanteren als een mountain bike. Hem parkeren en hem manoeuvreren is dan ook een makkie, zelfs voor diegenen die gezegend zijn met een frêle figuur. Om maar niet altijd meteen de dames in dit verband te moeten vernoemen; discriminatie, nee, daar doen we hier op motornet niet aan mee…
Alleen het stuur van de SM is breed, de rest is allemaal mooi smal gehouden en volmaakt in verhouding tot elkaar gedimensioneerd. De componenten zijn duidelijk niet "samengesprokkeld" maar met zorg geselecteerd en samengevoegd tot een geheel, dat er zowel op technisch als op esthetisch vlak mag zijn. Het rijwielgedeelte is bijvoorbeeld opgebouwd uit een stalen frame, een stevige achterbrug die middels een op veervoorspanning regelbare monoschokdemper in toom wordt gehouden alsook een omgekeerde voorvork die maar liefst 41 millimeter dikke benen heeft.
Trouw aan de Supermotard-gedachte zijn er gespaakte 17 duims wielen gemonteerd. Die zijn geschoeid met vooraan een 100/80 en achteraan een 130/70 band. Voor een 125cc voorwaar mooi materiaal en wat betreft de reminstallatie kan hetzelfde worden gezegd. Een 300 millimeter remschijf voor en een 220 millimeter exemplaar achter; er zijn veel grotere motoren die van zo'n gereedschap enkel maar kunnen dromen! Al was het alleen nog maar om er stilstaand mee te showen. Minder om over naar huis te schrijven, maar wel naar Derbi, is het feit dat ook op deze motor de voetsteunbevestigingen aan het kader zijn vastgelast. Eén verkeerde schuiver is voldoende om die bevestiging naar de haaien te helpen, waarna alleen knutselwerk het geheel van een economisch totaalverlies kan redden.
De krachtbron van de SM is dezelfde éénpitter welke ook in diverse andere 125cc-modellen van Derbi is toegepast. De motor is een viertakt welke gebruik maakt van een dubbele bovenliggende nokkenas, vier kleppen en vloeistofkoeling. De motor wordt gevoed door een 30 millimeter grote carburator, maar desondanks beantwoordt de Derbi aan de Euro 3-emissienorm. Bovendien heeft de SM ook - voor een gelimiteerde 125cc - een mooie hoeveelheid vermogen in huis. De krachtbron is 15 pk sterk bij 9.250 toeren per minuut en dat is meer dan bij het gros van zijn collega's onder de motorkap zit. Voeg daarbij een zes verhoudingen tellende versnellingsbak en je mag met reden geen onaardige prestaties verwachten.
Van verwachten gesproken; na onze ervaringen met de Derbi GPR - die een echt wel piekerige vermogensafgifte liet noteren - waren we klaar om ook op de SM het schakelpedaal met het interval van een metronoom te bedienen. Van bij de eerste meters met de SM kwamen we echter tot de vaststelling dat daar geen enkele reden voor bestond. In tegenstelling tot de GPR beschikte de SM namelijk over een niet onaanzienlijke hoeveelheid vermogen in zijn middengebied, waardoor je niet steeds tot de toptoeren dient door te trekken en daarna vliegensvlug opschakelen om goed vooruit te komen. En dat scheelt niet alleen een slok op de borrel wat betreft comfort, maar ook op gebied van gebruiksgebied. In stedelijke gebieden is de motor hierdoor veel beter bruikbaar. Bovendien ligt de drempel voor wie ermee wil gaan rijden veel lager en dat alleen is al een reuzenvoordeel in een inhoudsklasse die voor een groot deel door beginnende rijders wordt bevolkt. Een nadeel is dan weer dat de versnellingspook zo lang is dat kleine voetjes er last mee kunnen hebben om de bak licht en trefzeker te schakelen. Met een beetje goede wil kan dat euvel - als het zich voordoet - echter snel uit de wereld worden geholpen. Er zijn kortere schakelpedaaltjes in deze wereld, zoveel is zeker.
Voor het zover is, moet de motor echter gestart worden. In tegenstelling tot wat dezer dagen gangbaar is, wordt er van de piloot daarvoor wel een beetje kennis van zaken gevergd. In plaats van gewoon op de startknop te drukken tot de motor aanslaat, moet je op de Derbi namelijk daarbij ook een streepje gas geven wil de motor aanslaan. Zeker als de motor koud staat en het vreemde is dat er nergens een choke in velden of wegen te bekennen valt. Zal waarschijnlijk met emissienormen te maken hebben, en is ook niet zo belangrijk, met een streepje gas erop start de motor onmiddellijk. Daarna is het eventjes zaak om de krachtbron aan de praat te houden. Na een tiental seconden draait de motor zonder dat je hem wakker moet houden mooi op vrijloop. Fatsoeneer je pas dan je kledij en zet je pas dan je helm op - handschoenen niet vergeten! - dan staat de motor daarna te trappelen om met jou de baan op te gaan. De klim naar het zadel is niet spectaculair hoog. De zadelhoogte is op papier dan wel 880 millimeter, door het feit dat de veerweg achteraan 225 millimeter lang is en hierdoor een overeenkomstig lange negatieve veerweg heeft, valt die zithoogte eenmaal je in het zadel zit echt wel mee. Het fraaie stuur valt meteen goed in de hand en de voetsteunen staan daar waar je ze onbewust verwacht. Het modernistische dashboardje past perfect in het minimalistische sfeertje dat rond elke echte Supermotard hangt. De zithouding is eveneens perfect "in stijl". De zit voelt actief aan en je krijgt meteen het idee dat je de motor compleet in de hand hebt, dat je er meteen mee kunt lezen en schrijven.
Zelfs zonder jarenlange ervaring achter de kiezen rij je meteen als een "pro" met de SM. Vederlicht maar toch heel strak laat de motor zich sturen en de lange veerwegen, in combinatie met goed afgestelde veersystemen, maken dat je zelfs op onze geaccidenteerde Vlaamse wegen zonder rugklachten van de motor kunt komen, zonder daarvoor elke valkuil in de baan uit de weg te moeten gaan. Minder enthousiast zijn we over het comfort dat de zadelpartij biedt. Het zadel is zo gepolsterd dat het zelfs voor ons zitvlak - door de jaren zo hard als eikenhout geworden en door het vele rijden als bekleed met vingerdik boekentasleder - als Spartaans te boek gaat staan. In plaats van het frivole designdetail - de handgreep die onder het zadel doorloopt - hadden we dan ook graag een zadel met betere ergonomische eigenschappen gezien. En waarom ook niet beide? Moet mogelijk zijn, Mister Derbi, 't is tenslotte alleen maar het maken van een meer klantvriendelijke keuze… En terwijl we toch aan de klaagmuur staan; de spatborden van de SM zijn misschien wel heel mooi, wat betreft hun doeltreffendheid zijn ze echt niet veel soeps. Het hoog geplaatste exemplaar vooraan laat het water dat de voorband opraapt toe om de piloot tot het middel danig te besproeien. Dat het echt geen zonvloed moet zijn die uit de hemel valt om je kletsnat te maken, mochten we aan den lijve ondervinden. Kan je nagaan wat er gebeurt als dat wat op de baan ligt recentelijk uit de kont van een of ander dier tevoorschijn is gekomen. De combinatie van landelijk wonen en het rijden met een Derbi SM in een prille, ietwat natte lente; je wasmachine zal in dat geval overuren maken. Temeer omdat ook het achterspatbord zijn taak als beschermer niet echt met overgave ter harte neemt. Zelfs al ligt de baan alleen maar nat, zit de motor en je achterfaçade gelijk na enkele kilometers geheel en al onder de smurrie. Gek eigenlijk voor een model dat met hoofdzakelijk wit gekleurd plastiek in de toonzaal staat?!
De keerzijde van de medaille is dat de Derbi zijn vurige Spaanse afkomst niet loochent op de baan. De kleine krachtbron toont zich keer op keer met zoveel overgave dat meer dan de helft van de bevolking daaraan een voorbeeld kan nemen. Op welk vlak dat zo is, vullen jullie zelf maar naar believen in, maar dat de SM een kranige jongen is staat los daarvan als een paal boven water. Door de goed gekozen overbrengingsverhoudingen trekt hij zowel fluks op als dat hij in staat is een respectabele topnelheid te halen. Met het hoofd net boven het stuur kwamen we op een topsnelheid van exact 110 kilometer per uur; wel niet meteen natuurlijk, maar we moesten er toch geen trucjes voor uithalen. We konden de beide handen op het stuur houden en dat was maar best ook, want met één hand rijden op topsnelheid op een betonbaan duurt niet lang. De motor voelt dan vooraan nerveus aan, net zoals je het ook verwacht op een supersportieve Supermotard. Van zo'n motor wordt ook verwacht dat je er hevig en spectaculair kunt mee remmen. De SM heeft daarvoor ongetwijfeld het nodige gereedschap in huis. De achterrem is echt het neusje van de zalm: perfect doseerbaar en best wel krachtig als je hem daarom vraagt. Tenminste als je het echt wel minuscule rempedaaltje, dat bovendien heel dicht tegen de motor aan zit, meteen weet te vinden. De massief aandoende voorrem heeft ook heel wat power in huis, maar heeft op gebied van doseerbaarheid nog heel wat te leren van zijn kompaan die achteraan het werk verricht. Die voorrem bedienen is een beetje te vergelijken met in een stuk zacht hout knijpen, veel gevoel komt er niet aan te pas en dat is echt wel jammer. Een perfect doseerbare schijfrem is wat betreft remwerking namelijk evenveel waard als een tweede remschijf. Des ter jammer is het dat het pedaal waarmee je de achterrem bedient echt wel minimale afmetingen heeft en onhandig dicht bij het motorblokje is opgesteld. Je moet echt wel wat kilometers met de SM in de benen hebben wil je razendsnel dat pedaaltje weten te bedienen voor een noodstop.
Neen, we zijn beslist niet mals geweest in de beoordeling van deze Derbi. De details die we hekelen, halen we echter aan omdat ze in schril contrast staan met de zeer goede eigenschappen die deze SM wel bezit. En dat mag wel, want de prijs waarvoor de Senda DRD SM te koop staat is 3.990 euro en dat is bepaald niet mals voor een 125cc Supermotard. Het oog wil echter ook wat en nog niet zo'n klein beetje. En op dat vlak scoort de SM echt wel metershoog!
Technische gegevens: Motor: Type: ééncilinder viertakt, 2 bovenliggende nokkenassen, 4 klepskop. Koeling: vloeistof Boring en slag: 58 x 47 mm Cilinderinhoud: 124,2 cc Voeding: carburator 30 mm Compressieverhouding: 12:1 Koppeling: natte meerplaatse koppeling Versnellingsbak: 6 verhoudingen Max. vermogen: 15 pk @ 9.250 o.p.m. Rijwielgedeelte: Kader: dubbel stalen balkenframe Achtervering; monoshock, veerweg 225 mm Voorvork: Omgekeerde voorvork 41 mm, veerweg 245 mm Remmen: voor schijfrem 300 mm, achter schijfrem 220 mm. Banden: voor 100/80x14, achter 130/70x17 Maten en gewichten: Lengte: 2.129 mm Breedte: 808 mm Wielbasis: 1.443 mm Zithoogte: 880 mm Tankinhoud: 7,5 l Drooggewicht: 124 kg Prijs: 3.990 euro Invoerder: www.derbi.be