Honda CB600F 2004 testverslag
De Honda CB600F is van bij zijn lancering een schot in de roos geweest voor Honda. De motor verkocht als zoete broodjes hier in Belgenland en ook over de grenzen heen genoot deze naakte vierpitter heel wat bijval van het motorpubliek. Ook wij wilden weten wat de laatste generatie van de CB600F in huis had en gingen er een weekje mee op stap.
Rank, gespierd, gestroomlijnd en dus niet gespeend van een flinke brok sex-appeal stond de motor voor ons klaar, toen we hem bij de Honda-importeur gingen afhalen. Eenmaal in zijn onmiddellijke omgeving aanbeland viel het ons op dat de CB600F helemaal geen grote motor is, maar dat hij veeleer een gedrongen en compact voorkomen heeft. Ook toen we in het zadel plaatsnamen bleef deze indruk bestaan; deze werd zelfs versterkt door het gemak waarmee we hem van zijn zijstandaard tilden. Droog weegt de CB600F 178 kilogram en exact 200 kilogram in rijklare toestand en dat voel je: de motor laat zich héél gewillig ter hand nemen. Met beide voeten aan de grond komen stelde ook al geen probleem: met een zithoogte van 790 millimeter en een fijn gesneden tankprofiel ter hoogte van de aansluiting met het al even rank gesneden zadel kon ook dat maar moeilijk misgaan.
Het klassiek gelijnde stuur valt in eerste instantie wat smal uit, maar je krijgt niettemin meteen het gevoel dat je de CB600F stevig beet hebt. De vorm van de brandstoftank laat toe dat je er je dijen met genoegen tegenaan kunt vlijen en de voetsteunen staan een tikkeltje sportief -maar wel comfortabel- opgesteld. Het dashboard –dat in hoofdzaak bestaat uit twee grote witte klokken- is eenvoudig maar stijlvol uitgevoerd. De witte wijzerplaten van de toerenteller en de snelheidsmeter ogen clean en efficiënt en passen perfect bij de boodschap die deze motor uitstraalt. Dat dat een boodschap is van stijlvolle soberheid, gekoppeld aan een hoge graad van efficientie, heb je meteen door: dat gevoel roept de CB600F meteen en overduidelijk op als je hem ziet staan. Zijn speelse karakter komt eerst tot uiting als je hem langs achteren bekijkt; met een dergelijke sexy kontwerk kan je als moderne motorfiets maar moeilijk anders dan jeugdig uit de hoek komen.
En dat doet de CB600F dan ook en zelfs vol overtuiging. De motor springt aan nog voor je goed en wel beseft dat je hem gestart hebt en loopt meteen als een zonnetje. Zijn stem is beleefd en een beetje timide, maar achter die valse bescheidenheid gaat een motorblok schuil dat er beslist mag zijn. De vloeistofgekoelde vierpitter heeft twee bovenliggende nokkenassen, vier kleppen per cilinder en komt via een, boring en slagverhouding van 65 x 45,2 millimeter aan een cilinderinhoud van exact 600cc. De voeding gebeurt via vier CV-carburatoren met een keeldiameter van 34 millimeter en via een zesbak, een natte platenkoppeling en een kettingoverbrenging wordt het aangemaakte vermogen naar het achterwiel overgebracht. Dat vermogen bedraagt volgens de fabrikant –gemeten aan de krukas- maximaal 96,5 pk bij 12.000 toeren per minuut. Het maximum koppel piekt bij 63 Newtonmeter en wordt bij 9.500 krukasomwentelingen afgeleverd. Beloftevolle cijfers, die laten vermoeden dat de CB600F beslist geen katje is dat je zomaar zonder handschoenen kunt aanpakken.
Wanneer je de eerste meters met de CB600F rijdt denk je daar echter meteen –maar natuurlijk ten onrechte- anders over. De motor stuurt gemakkelijk en het blok is een schoolvoorbeeld van soepelheid en gehoorzaamheid. De versnellingbak schakelt zelfs bij lage toerentallen als een warm mes door de boter en de koppeling is typisch Honda: ze vraagt dus erg weinig handkracht en grijpt zeer progressief aan. Dat maakt de CB600F tot een vlotte, beschaafde motorfiets die tot pakweg 5.000 toeren absoluut niet de indruk levert dat het écht snel kan gaan als je erom vraagt. Zelfs echte beginnelingen zullen in dit toerentalbereik nooit vergast worden op brute kracht; en dat is leuk voor hen want zij zijn net diegenen die dat kunnen missen als kiespijn. De andere kant van de medaille is dat je als door de wol geverfde motorrijder onder de 5.000 toeren wel een beetje koppel denkt te kort te komen. Maar geen nood: eens daarboven begint de CB600F écht wel aan de kar te trekken om vanaf pakweg 8.000 alle remmen los te gooien; het sprintje van de naald tot het rode gebied van de toerenteller –dat bij iets meer dan 13.000 toeren begint- gaat vanaf dat toerental héél vlot en is voor een 600cc metende naked bike meer dan snel genoeg.
Sturen doet de CB600F bij elke snelheid en onder gelijk welke omstandigheid héél neutraal, vlot en mooi scherp. Werken om de motor in de goede richting te dwingen is er absoluut niet bij; gewoon kijken in de richting waar je heen wilt is genoeg om de CB600F op de juiste lijn te zetten. Eens er plus 160 kilometer per uur op de teller staat hang je natuurlijk open en bloot in de wind en wordt het sturen iets minder stabiel onder de druk van de rijwind, maar dat is bij een lichte naked bike niet meer dan normaal. Daar kunnen zelfs de beste veersystemen niets aan veranderen. En die heeft de CB600F wel degelijk aan boord. Zowel voor- als achteraan werkt de vering voortreffelijk; ze voelt comfortabel aan en houdt de wielen van de motor perfect tegen het wegdek aan, ook al ligt dat er maar sjofel bij. Om instellingen hoef je je daarbij niet druk te maken; aan de voorvork zijn er geen regelmogelijkheden voorzien en achteraan is enkel de veervoorspanning regelbaar. Simpel maar efficiënt, overgoten met een vleugje sportiviteit en zowel geschikt voor solo- als duogebruik; ja, zo hebben we het graag.
Wat we ook steeds op prijs weten te stellen bij een motor zijn potente stoppers. De voorrem van de CB600F verdient wel degelijk dit predikaat. Progressief, gemakkelijk te bedienen en heel krachtig als je dat verlangt. De achterrem doet wanhopige pogingen om op hetzelfde hoogstaande peil te opereren, maar slaagt daar niet in. De remkracht van de achterrem is met wat goede wil "matig tot goed" te noemen en voldoet bij sologebruik, maar voor duogebruik we hadden deze graag wat krachtiger gezien. Temeer omdat de CB600F voor de rest een motor is die zich uitstekend leent om er met z'n tweeën op uit te trekken. Het lichtjes getrapte zadel biedt een comfortabele zit voor twee personen en de voetsteunen van de duo staan ergonomisch verantwoord opgesteld. Tijdens één van onze testritten met duo kregen we echter klachten over een trillende voetsteun achteraan, maar nadat we het loszittende gewichtje achter de voetsteun hadden vastgezet bleek alles al snel weer koek en ei tussen onze duo en de CB600F. Meteen hadden we door dit akkefietje ook het optisch –en technisch- minst mooie kantje van de CB600F ontdekt: zowel de plaats van dat gewichtje, als de bevestiging ervan, gaat volgens ons toch een beetje aan de anders zo perfecte afwerkinggraad van deze Honda knagen. Moet beter kunnen Mister Honda, ook op een motor die scherp geprijsd staat, van jou hebben we immers ook op dit vlak al heel wat beter werk gezien…
Wat meneer Honda wél schitterend voor mekaar kreeg -behalve de goede prestaties van het motorblok en het rijwielgedeelte- is alleen maar bij ritten in het donker goed te zien. Dan straalt de koplamp van deze motor namelijk een zee van licht uit en maakt zelfs de donkerste baan perfect overzichtelijk voor zijn piloot. De optiek van de ronde koplamp is trouwens niet gewoon vlak, maar bestaat uit twee onder een hoek van elkaar staande vlakken. Of dit de oorzaak is van deze gigantische lichtopbrengt –of een betere stroomlijn moet mogelijk maken- weten we niet, maar dat het glas niet voor niets zo'n opvallende vormgeving kreeg laat zich raden. In alle geval ben je ook in het donker met de CB600F perfect veilig onderweg en dat zal de nachtbrakers onder ons zeker bevallen. Voor de rest is er over dit knapgelijnd naaktmodel weinig te vertellen. Hij doet onder alle omstandigheden zijn uiterste best om iedereen ter wille te zijn en is dan ook beslist een héél polyvalente motor, waarop je het heel lang kunt uithouden. En dat ondanks een op het eerste gezicht weinig exotisch frame want het stalen backbone frame van de CB600F is een toonbeeld van eenvoud en bescheidenheid. Je zou je door de stevigheid van dit frame gaan afvragen waartoe al die ingewikkelde frameconstructies op gewone gebruiksmotoren voor de openbare weg –dus niet de supersports- allemaal goed voor zijn. De grootste troef van de CB600F is in de praktijk zijn eigenschap om –ondanks het ontbreken van toeters en bellen- zowel de beginnende als de ervaren motorrijders te behagen. Deze motor kan dus als het ware met je rijkunde meegroeien en zal je niet snel gaan vervelen. Het mooie, frisse uiterlijk is bovendien een garantie dat hij er na enkele jaartjes niet volledig gedemodeerd zal gaan uitzien. Voor de interessante prijs van 7.500 euro (prijs anno 2004) is deze CB600F een prima investering voor motorrijders die een no-nonsense motor willen die toch sterk presteert én er razend knap uitziet, zonder opdringerig op de omstanders over te komen. Yep! Indien we er een harem op zouden nahouden en de CB600F een vrouw was, dan hadden we er zeker een vers opgemaakt bedje voor over…
Technische gegevens: Motor: Type: viercilinder met dubbele bovenliggende nokkenas en 4 kleppen per cilinder Koeling: vloeistof Boring x slag: 65 x 45,2 mm Cilinderinhoud: 600 cc Compressieverhouding: 12:1 Voeding: 4 CV carburatoren 34 mm Max. vermogen: 96,5 pk @ 12.000 o.p.m. Max. koppel: 73 Nm @ 9.500 o.p.m. Koppeling: natte meerplaatse koppeling Versnellingsbak: 6 verhoudingen Eindoverbrenging: ketting Rijwielgedeelte: Frame: stalen Backbone frame Voorvering: 41 mm telescopische vork, 120 mm veerweg Achtervering: Monoshock demper met 7-traps veervoorinstelling, 128 mm veerweg Remmen voor: 296 mm dubbele, zwevende schijfrem dubbele zuigerremklauw. Achterrem: 220 mm schijfrem met enkelzuigerremklauw Banden: voor 120/70 ZR17 achter 180/55 ZR 17 Maten en gewichten: Lengte: 2.100 mm. Breedte: 710 mm. Hoogte: 1.070 mm. Wielbasis: 1.420 mm Grondspeling: 140 mm Zithoogte: 790 mm Tankinhoud: 17 liter Drooggewicht: 178 Kg Maximum draagvermogen: 180 Kg Prijs: 7.500 euro Invoerder: www.honda.be