KTM SMT 990 ABS reistest


Tekst en foto's: Kris Van der Stockt Gods wegen mogen dan ondoorgrondelijk zijn, wie plaats en tijdstip weet te kiezen, kan wel eens dichter in de buurt zijn dan hij denkt. Dat leerde ons althans een weekje aller/retour richting "Midi" net na de grote zomerdrukte. Een verrukkelijk parcours van chambre d'hôtes naar chambre d'hôtes leidde ons dagelijks in bekoring en met ruim 2.000 km aan maagdelijke departementswegen vertoefde ook de KTM meer dan eens in de zevende hemel.
Dat er niet altijd manna maar soms ook wel eens miezer uit de Franse hemel valt, dat konden we aan den lijve ondervinden in de anders zo lavendelgeurende Drôme. En met amper 7 °C hadden we de volgende dag geen graadje overschot gehad op de D536. Het weergaloos zicht op de Gerbier de Jonc, volgens kenners nochtans de mooiste berg van de Ardèche, bood dan ook weinig of geen soelaas in het zakdoekgrote Sainte-Eulalie. Onverschilligheid die geen sterveling ons overigens kwalijk nam in de 'Bar de l'Avenir', met stip de modernste café van het dorp!
Supermoto met ABS Een beetje hemelwater of wat onderkoeling, het raakte eerlijk gezegd onze koude kleren niet. Evenmin als dat onze Oostenrijkse vriend zich van de wijs had laten brengen door dat stoutmoedig everzwijn op de desolate Col de l'Homme Mort. Sinds 2011 is de 990 SMT dan ook voorzien van een haast onmerkbaar ABS-systeem, dat samen met de Brembo-stoppers van de Italiaanse remspecialist daadwerkelijk ingrijpt als je plots in de ankers moet. Een bewijs dat ABS wel degelijk thuishoort op een supermoto!
Zorgt het verfijnde antiblokkeersysteem van Bosch voor een adekwate oplossing voor obstakels op de weg, ook tegen de elementen uit de lucht zit je behoorlijk beschermd op deze sportieve hoogpoter. Om te beginnen houdt het kleine topkuipje je verrassend goed uit de wind en slechts bij langdurige snelheden boven de 120 km/u treedt er wat turbulentie op rond de helm. Niks hemeltergends trouwens: ik ken respectabele toerbuffels, voorzien van heel wat groter oren en poten, waar je best over stevige nekspieren beschikt als je ze de snelweg opjaagt.
Ook de rest van je lichaam zit comfortabel in het zadel, waarbij de benen ontspannen in de plooi vallen tegen de smalle flankpartij van de motor en zo nog wat bescherming meepikken achter de ranke tophelft. De grote handvatkappen op hun beurt hoefden dan wel geen klodders modder of vingerdikke twijgen te trotseren, maar dat ze toch hun plaats verdienen, bewees het plakveld aan insecten waarmee de hogedruklans een tijdje zoet was op het einde van de reis.
Laat je echter niet misleiden, want ook al denk je de vogel te herkennen aan zijn pluimen, dit langbenig exemplaar heeft niets te zoeken in het bos of op het veld. Ondanks de breedgeschouderde rechtopzithouding, de relatief hoge zadelzit (855 mm) en het lage gewicht (droog aan de haak 196 kg + 1 extra kilootje voor het ABS!) zet de 990 SMT je meteen op het verkeerde been van zodra je het asfalt verlaat. Misschien wat vreemd voor een motormerk dat net op dat terrein hoge toppen scheert, maar met een strakke White Power-ophanging en supersportief schoeisel (Conti Sport Attacks!) volgt deze supermoto, geheel volgens de aard van het beestje, merkbaar een heel ander spoor…
Gelukkig voor KTM lagen de Franse departementswegen er na de zomeruittocht nog steeds bij als een godsgeschenk. Of hoe noem je anders het lint aan blinkend bitumen dat zich elke dag onder onze wielen uitrolde? Recht, nu ja, van het provençaals gekleurde Torgny in het uiterste zuiden van onze Belgische Gaume tot de duizelingwekkende Gorges du Verdon, diep in de Franse Haute Provence!
Speel- en trekvogel Goddelijke wegen of niet, feit is dat wij ons minutieus uitgestippeld traject zonder het minste kaakrood tot één der mooiste naar het zuiden durven uit te roepen. Precies zoals vintageliefhebbers bij hoog en laag zweren bij de fameuze RN6 of RN7. Legendarische wegen, want welke inmiddels hoogbejaarde Parijzenaar scheurde hierop met zijn allereerste 2CV het avontuur niet tegemoet? Voor ons geen nationale maar veeleer regionale wegen. Minstens even authentiek genummerd en vooral met heel wat minder verkeer (én vaste radarposten!) dan zijn grote broers. Met als kers op de taart: dat onberispelijk wegdek in een immer wisselend decor aan Franse landschappen (enkel in de Morvan kregen we wat opgelapte stukjes onder de wielen geschoven). Heerlijk gewoon! Emoties die we uiteraard graag deelden met onze supermoto, die ondanks het vederkleed van een trekvogel de kwajongensstreken van een speelvogel duidelijk nog niet had afgeleerd.
Niet voor niets heeft KTM hun 990 SMT wijselijk de naam van "langeafstandssupermoto" meegegeven (de 'T' staat inderdaad voor 'Travel'). Hoewel het raseigen DNA van een supermoto onmiskenbaar bovendrijft, is men er toch in geslaagd om mits enkele kleine ingrepen een meer dan behoorlijke toerfiets neer te zetten (omgekeerd lijkt ons veel minder evident!). Twee derde van dit en één derde van dat, niet zelden serveert een creatieve barman er de beste cocktail mee!
Kwiek van inborst en toch gemakkelijk in de omgang, zo laat zich dat op de openbare weg gevoelen. Sportieve motorreizigers die van twee walletjes willen eten, worden dan ook op hun wenken bediend. Gauw even de plooien van de Franse Jura aansnijden, in een flits ontsnappen aan een zeldzame belager op de Route Napoléon of gewoon wat kilometers vermalen op retour doorheen de golvende Champagne-streek, geen verwachting die niet werd ingelost op onze achtdaagse dwars door La Douce France. En met dagritten van om en bij de 300 km op veelal onbekende wegen mag dat bijna een wonder heten!
Rijden en blijven rijden; met het brede stuur in de hand en de kont lekker in het getrapte bananenzadel leek het de natuurlijke evidentie zelf. Oogde de buddyseat op het eerste zicht misschien wat magertjes, in de praktijk zat alles dik snor met het geboden zitcomfort. Natuurlijk is het ene achterste het andere niet, maar als het ongetrainde motorpoepje van mijn jonge passagier dagen in het zadel kon vertoeven, dan mag je de 990 SMT gerust tot de betere reismotoren rekenen, geloof me vrij.
Inpakken en wegwezen! Die hoge graad aan rij- en zitcomfort vindt minstens haar gelijke in de kofferset, waarmee je de 990 SMT kan uitrusten als je door de reismicrobe bent gebeten. Uiteraard val je dan voor de avontuurlijk ogende Robinson-kisten met hun no-nonsense-look. Want laten we eerlijk wezen, met de modieuze zijtasjes pleeg je dan wel geen aanslag op de slanke snit van je teerbeminde tweewieler, veel meer dan een weekendje aan de Moezel, Zierikzee of Côte d'Opale zit er in dat geval echt niet in…
Veel zorgen hoefden wij ons daarover niet te maken, want KTM Belgium had niet alleen voor een setje van die zwarte aluminium koffers gezorgd, maar ook nog eens voor een tanktas met bijpassende tankcover. Samen goed voor bijna 100 liter stouwruimte! Vasthaken en de sleutel erop, zo gemakkelijk lieten de zijkoffers zich aan de bagagedrager bevestigen. En met de uitlaatpartij mooi onder het kontje was er voor deze laatste meer dan voldoende plaats.
Vooral de stijlvolle en compacte tanktas van KTM bewees haar nut tijdens onze reis. Met een inhoud van 22 liter hoef je niet meteen je broek- en vestzakken aan te spreken om iets op te bergen. De uitritsbare tas met handige opbergvakjes links en rechts volstaan ruimschoots voor de typische handbagage van een motor. En wie slim is, die neemt wat mondvoorraad mee bij vertrek. Heb je meteen wat plek voor iets extra's bij je terugkeer (kwestie van het thuisfront niet te vergeten!).
De tanktas is zoals gebruikelijk voorzien van een kaartenvak, dat met enkele drukknopen kan worden losgemaakt. Praktisch als je gauw je kaartmateriaal, reisdocumenten of navigatiesysteem wil meenemen naar het dichtstbijzijnde terras. Helemaal handig wordt het met de uitsparing voor de tankvuldop. Hierdoor kan de tanktas rustig blijven zitten als Schwarzenegger aan zijn red bull toe is. Een pluspunt dat keer op keer kon tellen op het einde van de rit. Zeker als je weet dat we niet minder dan vijftien tankkbeurten op zijn conto schreven!
Functionele eenvoud Na rijden in de eerste plaats blijkt reizen zowat de tweede natuur van deze supermoto te zijn. Een reputatie die nog meer glans krijgt als je de forse toeruitrusting van de meeste groottoerders kent. Zware toermotoren (en meer en meer ook de dikke allroads) hebben inderdaad een karrenvracht aan electronica aan boord. Knopjes die je volgens het instructieboekje in een vingerknip kan bedienen, maar waar je in het begin vaak de handen aan vol hebt, zo leert de ervaring! Online boordcomputergegevens zijn in ieder geval niet aan de 990 SMT besteed. Die presenteert het strikt noodzakelijke dan ook kort en bondig op het kleine dashboard. Wie dol is op statisteken en meetgemiddeldes is er bijgevolg aan voor de moeite. Een eenvoudige tripmeter en een knoplicht dat oranje brandt als je op reserve rijdt, veel meer extra's vind je niet op het functioneel gehouden instrumentenbord.
Hetzelfde geldt onverminderd voor de technologische hoogstandjes waarmee de ingenieurs graag uitpakken in het heetst van de concurrentiestrijd. Bandenspanningssensoren, elektronische veerophanging, antislipsysteem, noem maar op, het vindt allemaal zijn weg naar de vlaggenschepen van elk merk. Natuurlijk zorgen ze elk op hun terrein voor een surplus aan comfort en veiligheid. Het belang van deze innovaties willen we dan ook niet in twijfel trekken. Maar of ze kost wat kost onontbeerlijk zijn voor de modale motorrijder met een doorsnee beurs, dat is een andere vraag!
Toch kent bescheidenheid ook haar grenzen. Zo valt het ontbreken van een middenbok niet te rijmen met de 'T' van 'Travel' in het letterwoord. In een toegeeflijke bui kan je dit misschien nog goedpraten met een gewichtsbesparend argument (mooi onder die 200 kg, weet je wel!), de afwezigheid van een ordinair metertje dat het brandstofpeil weergeeft, is dat veel minder. "Bijzonder vervelend", zo noteerde ik elke dag in m'n logboek voor het slapen gaan… Met een gemiddeld verbruik van 7 liter per 100 km en een tankinhoud van 19 liter (waarvan 3,5 l reserve) krijg je nochtans zonder veel problemen 200 km en meer op de teller vooraleer je mag uitkijken naar de dichtstbijzijnde pomp. Een heel ander verhaal wordt het als je de rechterpols graag soepel houdt (het omgekeerde zou pas een probleem zijn op een supermoto!). Dan krijg je de kurkdroge waarschuwing dat je 'm leeg aan het rijden bent heel wat vroeger in je maag gesplitst. Iets wat je wel eens het zuur zou kunnen opbreken als je weet dat pompstations in het landelijke Frankrijk even talrijk zijn als brasseries waar je na 14 u nog iets te eten krijgt!
Een eenvoudig brandstofmetertje had ons dus absoluut meer op ons gemak gesteld (meten is weten). Gelukkig was daar nog de kleine Zümo om ons als een reddende engel naar een nabije Super U te begeleiden. Een zoekfunctie op de gps die we dan ook geregeld activeerden, kwestie om niet voor verrassingen te staan. Niet onbelangrijk detail overigens: met een autolader sluit je die gps zo aan op de 12V-aansluiting naast het contactslot. Als dat geen toergadget is! De T van Travel( of Tour?) Toch staat de 'T' wel degelijk voor 'Travel' op de 990 SMT, ook al houden sommigen het hardnekkig bij 'Tour'. Helemaal mis slaan ze de bal hiermee niet, want ondanks de vibes van de achtklepper kan je mits wat beheersing best wel rustig rijden met de V-twin. En steek je graag een tandje bij, daar zorgt de soepel schakelende zesbak wel voor.
Schakellui rijden op pure kracht onderin zit er echter niet in. Daarvoor heb je net niet genoeg koppel helemaal onderin; onder 3.000 toeren stelt de krachtsontplooiing zelfs zo goed als helemaal niets voor. Laat je de naald van de analoge toerenteller daarboven klimmen dan heb je de Oostenrijker wél bij de ballen. Aan 4.000 toeren per minuut in vijfde versnelling, tegen een respectabele 90 km/u, dat bleek de ideale cadans op de kleine Franse wegen.
Toeristisch tempo of "ready to race", de 990 SMT kan het alle twee. Een gedurfde maar niettemin geslaagde kruisbestuiving die het rijden met het eigenzinnige merk ongetwijfeld op een hoger niveau heeft getild. Met de SMT beschik je dan misschien wel niet over vier verschillende motoren zoals in het geval van de Multistrada, die andere eigenwijze sporttoerder, toch heb je er twee voor de convenabele prijs van één.
Dat de sportieve knaap uit Bologna een directe concurrent is voor de jongens in Mattighofen, dat bewijst de recente upgrade van hun Adventure-reeks (de nog iets avontuurlijker versie van de SMT zeg maar). En met 150 pk en 125 Nm schermen beide motorfietsen voortaan met gelijke wapens. Inclusief elektronische veerophanging en tractiecontrole of wat had je gedacht?
De potige allroads zetten in ieder geval de toon in 2013. Als liefhebber van het genre belooft dit jaar dan ook avontuurlijker dan ooit te worden. Als dat geen mooie vooruitzichten zijn! Met dank aan: KTM Belgium http://www.ktm.com
Atout France http://www.franceguide.com
Olympus Belgium http://www.nl.olympus.be