Kawasaki KLX250 2010 testverslag
De ochtend van de eerste schooldag; onder een ochtendzon die al de eerste sporen van een vroege herfst in zich draagt, lijkt het erop dat zowat de helft van de bevolking zich spoedt om toch maar niet te laat te komen. Of zijn er andere, misschien wel meer gegronde redenen voor al die drukte? Na twee maanden schoolvakantie kan men het natuurlijk niemand kwalijk nemen de kroost zo snel en afdoend mogelijk onder de hoede van een ander te willen stellen. Natuurlijk doet men dat met de wagen, want met al die auto's op de baan stuurt men zoon- of dochterlief maar liever niet met de fiets naar school, laat staan te voet. Bewegen, dat moeten ze maar in gymklas of in de fitness doen... O, ironie; de vicieuze cirkel sluit zich andermaal, de vakantie is voorbij, de sleur van elke dag kan weer beginnen...
Gelukkig bestaan er manieren om aan deze niet echt opbeurende gang van zaken te ontsnappen. In plaats van als een geduldig kuddedier in de files naar de slachtbank te staan wachten tot het kluwen wagens zich heeft ontward, kan je namelijk voor de motorfiets kiezen om je mee te verplaatsen. Wordt elke trip naar het werk - én 's avonds terug - een periode van ontspanning in plaats van een dagelijkse boetedoening voor je reeds begane en nog uit te vreten zonden. Goed voor het moraal en ook nog eens voor de portemonnee want Papa Staat steunt via fiscale voordelen die "sukkelaars" die op een gemotoriseerde tweewieler elke dag weer op hun manier iets proberen te doen aan het mobiliteitsprobleem dat steeds maar groter wordt. Haal je met je motor of scooter je eigen vlees en bloed mee op van school dan schop je het meteen tot superpapa; de vrouwelijke piloten klimmen zelfs op tot dezelfde eenzame hoogte als Megamindy... Alleenstaande ouders; besef je wel dat dit een tip is die goud waard is?! Vergeet die datingsites die alleen maar tot teleurstellingen leiden, ga met een motor of een scooter rijden, dan ben je pas "cool"!
Maar dat terzijde. Heb je voor deze avonturen een Kawasaki KLX250 aangeschaft dan heb je een frisse gast in huis gehaald die kan bogen op een avontuurlijk uiterlijk, door zijn kleuren die doet denken aan frisse boslucht en het smoelwerk heeft van een dynamische, jonge endurospecialist. Kan tellen als een niet onaanzienlijke bijdrage aan je sportief en jeugdig imago terwijl je toch al heel hard je best zult moeten doen om je door de power van deze kwartliter te laten overweldigen. Want ondanks zijn uitgesproken sportieve look en inborst is deze KLX namelijk niet meer of minder dan een allemansvriend, laat dat van bij het begin heel duidelijk wezen. Deze Kawasaki obesitas aansmeren; het zal je nooit of te nimmer lukken. Daarvoor is de KLX250 te rank, te smal, te fijnbesnaard vorm gegeven. Iets meer dan de dikte van twee strijkplanken is de tank/zadel combinatie slechts breed, de koppartij is ook al niet volumineus uitgevallen en last but not least staat deze jonge gast - net als de jeugd van tegenwoordig - hoog op zijn poten. De zadelhoogte die overwonnen dient te worden is zo maar eventjes 890 millimeter, maar door een lange passieve veerweg valt de effectieve zithoogte - dus eenmaal in het zadel gezeten - heel goed mee. Zowel de voor- als de achtervork hebben veerwegen om U tegen te zeggen. Vooraan kan het wiel over een afstand van zomaar eventjes 255 millimeter op en neer bewegen. Het achterwiel doet dat met een afstand van 230 millimeter net iets minder maar desondanks even impressionant. De wielmaten geven meteen de afkomst prijs van deze KLX250. Alleen rasechte offroad-motoren en hun rechtstreekse descendanten hebben nog een 21 duims wiel in het vooronder en achteraan een 18duims hoge velg om er je ding mee te doen. Ondanks dat het gebruiksgebied daardoor meteen zo klaar lijkt als een klontje komen we op dat onderwerp later in dit testverslag terug. Waar de jungle is; 't antwoord op deze vraag is sterk afhankelijk van de invalshoek van waaruit je dit vraagstuk bekijkt. De krachtbron van de KLX250 is voor puristen een waar juweeltje. Zelfs zonder technische specificaties en puur afgaand op het uiterlijk van de motor heeft iedereen meteen door dat het hier om een ééncilinder gaat die sterke familiebanden heeft met de Kawasaki cross motoren. Compact, licht, héél netjes en eigentijds vormgegeven; deze éénpitter steekt het niet onder stoelen of banken dat hij een dubbele bovenliggende nokkenas heeft en vier kleppen in zijn cilinderkop. Via een overvierkante boring en slagverhouding - 72 x 61,2 millimeter om precies te zijn - komt de cilinderinhoud op 249cc. Klassieker kan bijna niet, maar dat het hier wel degelijk om een kakelverse constructie gaat, staat als een paal boven water als je het voedings- en ontstekingssysteem bekijkt. Een Keihin brandstofinspuiting met een body met 34 millimeter doorlaat in combinatie met een CDI ontsteking; 't is samen met nog wat andere "kleinigheden" meer dan genoeg om deze motor de in deze tijden vereiste schone adem mee te geven, samen met een vermogensafgifte waarvoor geen enkele kwartliter ééncilinder beschaamd hoeft te zijn. Akkoord; een maximum vermogen van 22 pk bij 7.500 toeren per minuut is niet meteen genoeg om wereldwijd het nieuws te halen, maar dat was dan ook nooit de bedoeling van Kawasaki...
't Gaat hem niet zozeer over hoeveel je hebt in het leven, maar wel om wat je er daadwerkelijk mee aanvangt. In het geval van deze Kawasaki moet die 22 pk een rijklaar machinegewicht van 138 kilogram in beweging brengen en dat is - voor het gebruiksgebied waarvoor deze motor is ontworpen - voldoende. Bovendien is deze kwartliter begiftigd met een gebruiksvriendelijk startgedrag, een beschaafd karakter en een vergevingsgezindheid die ruim voldoende is om ook minder ervaren rijders van dienst te zijn. Met een maximum koppel van 20,5 Newtonmeter bij 7.000 toeren zal je natuurlijk niet te lui mogen zijn wat betreft het gebruik van de versnellingsbak. Die heeft zes goed gekozen verhoudingen, laat zich trefzeker en snel bedienen en doet verder zijn ding zoals het hoort. De boterzachte koppeling sluit er wat betreft bedieningsgemak naadloos bij aan. Wil je echt snel gaan dan kan je ook van jetje geven, zij het op een "beschaafd" en "sociaal verantwoord" niveau dat niet meteen aan competitietoestanden doet denken. De remmen daarentegen - een 250 millimeter remschijf voor en een evenknie achteraan die het met 1 centimeter minder doormeter moet stellen - doen wel gretig en heel overtuigend hun werk als je hen daarom vraagt. Om ze te doseren moet je ook al geen brandkastkraker zijn, dus kan iedereen ermee veilig aan de gang.
Ellenlange veerwegen, tapbanden gelegd om grote wielen, een stuur dat de motor een breedte geeft van 820 millimeter en een gewicht dat hoegenaamd niet de pan uitswingt; 't zijn allemaal geen zaken die als gevolg hebben dat deze Kawasaki als een blok op de weg ligt als er bij volgas een beetje van een vervelende zijwind zit. Gezien de motorisatie die er in huis is en de zithouding die deze motor zijn bestuurder oplegt, is het ook geen ideale vriend als het om kilometervreten op de autostrade gaat. Het smalle en echt wel heel "sportief" gepolsterde zadel brengt je ook snel op andere gedachten mocht dat nog nodig zijn. Op secundaire wegen - én niet te vergeten in de stad - voelt deze knappe gast zich echter als een vis in het water. Te sturen door het optrekken van een wenkbrauw, te draaien op een zakdoek, te parkeren - als het moet - zelfs in een fietsenstalplaats; deze KLX250 is een echte remedie tegen de file, de parkeerproblemen, de eeuwige sleur van alledag; kortom 't is een antistressmachine eerste klas. Zijn ruime veerwegen en de daarbij behorende afstellingen die Kawaski voor deze motor heeft gekozen, maken bovendien dat de staat van het wegdek waarop hij zich bevindt zo goed als geen invloed heeft op zijn stuurgedrag. Neutraal, snel als kwik, gemakkelijk aan te voelen, goudeerlijk; als je met een mountainbike kan rijden, kan je dat ook met deze motor eens je geleerd hebt hoe de krachtbron te bedienen.
De vergelijking tussen de KLX250 en een mountainbike gaat zelfs verder op; met deze motor kan je zowel de verharde als de niet verharde wegen en paden op. Zowel in de wildernis van de stad als in het hartje van het platteland zal deze motor je vriend zijn zonder daarvoor veel terug te eisen. In de week samen de weg op om de kost te verdienen; in het weekend samen de gort op om de werkweek uit je systeem te krijgen; de KLX250 kan dat allemaal probleemloos aan en wellicht nog veel meer. We zien hem bijvoorbeeld zonder problemen in een caravan, een mobilhome of in de laadruimte van een pickup stappen om de reis te maken tot waar hij terug zijn benen mag strekken, 't avontuur tegemoet. On any Sunday; had deze Kawasaki al bestaan toen deze prachtige film werd gemaakt dan had hij er zeker een mooie rol in gekregen...
Mooi afgewerkt, veelzijdig, zonder complexen of asociale attitudes; deze motor is - als je zijn kunnen en gebruiksgebied objectief bekijkt - zowel een sterke als een leuke ambassadeur voor de motorbranche. 't Is alleen jammer dat de motorbranche dergelijke troefkaarten zo weinig - en op de juiste manier - aan het grote publiek laat zien. Je betaalt bijvoorbeeld om met deze kwartliter te mogen rijden geen cent wegentaks en de verzekeringspremie is minder duur dan wat een avondje naar de cinema je binnenkort zal kosten. Bovendien wordt zijn gebrek aan drankzucht hem door zelfs de grootste krenten benijd. Ook op gebied van onderhoudskosten is het plaatje interessant; alles is heel vlot bereikbaar en met de 22pk die aan boord is, zal het je niet lukken om om de haverklap de tappen van de banden te trekken. En dat allemaal voor een aankoopprijs van 4.890 euro; als je een beetje gek doet, koop je er nog net twee mountainbikes van een bekend merk voor... Wie zei daar dat de oplossingen voor ons mobiliteitsprobleem en de crisis niet anders dan oersaai, platvoets en frustrerend kunnen zijn?! Die heeft nog niet in de motorwereld rondgekeken...
