Kawasaki ZX-10R 2006 testverslag
Begin dit jaar stelde Kawasaki zijn nieuwe ZX-10R voor aan de pers tijdens een circuittest. Motornet berichtte daarover uitvoerig, maar omdat de meeste motorrijders voor 99% hun kilometers op de openbare weg afleggen, leek een wegtest ons een must. Kawasaki's supersportief paradepaard kregen we in handen in ronduit hachelijke weersomstandigheden. Tijdens de week dat we ermee reden lagen de wegen bijna altijd kletsnat en waaide het uit een hoek die we liever verloren hadden dan gevonden. Van een straaltje zon was er in geen velden of wegen een spoor te bekennen. En dat terwijl we net één van de meest krachtige superbikes van het moment in bruikleen hadden. Inderdaad, we konden ons geluk eventjes niet op…
Maar aan alles is er –als men dat wil- een positieve zijde te vinden. Dit waren ideale omstandigheden om na te gaan hoe de ZX-10R zich zou houden onder typisch Belgische weersomstandigheden. Met onze ervaringen met de voorlaatste editie van de ZX-10R in gedachten en gebrieft door Frank Hemelaers die de motor eerder op het circuit van Valencia had kunnen testen, hesen we ons in het zadel. We constateerden er meteen dat de nieuwe zithouding echt wel comfortabel aanvoelde. Sportief, maar helemaal niet extreem, kwamen we op de Kawa te zitten. Het nieuwe dashboard was inderdaad veel overzichtelijker geworden, al oogde de tellerpartij nog steeds heel sportief. Hier was duidelijk heel wat veranderd, en dat er in de positieve richting was geëvolueerd, voelden we zelfs dwars door ons regenpak aan…
De vorige ZX-10R was een motor waarop gewerkt diende te worden om de zaak in goede banen te leiden, maar de laatste uitgave van deze krachtpatser heeft een heel ander stuurkarakter gekregen. Denkbeeldige lijnen omzetten naar werkelijkheid gaat bijna even gemakkelijk als met de ZW-6R van het merk. Een goede kijktechniek toepassen is voldoende om de motor bijna automatisch de gekozen trajecten te doen volgen zonder dat je daarvoor merkbare inspanningen moet leveren. De meer relaxte zithouding is daarbij zeker geen onbelangrijke factor, maar dat de volledig veranderde geometrie van het rijwielgedeelte daarin ook een grote rol speelt laat zich raden. Op gebied van sturen is de ZX-10R er dus een grote stap op vooruit gegaan, hetgeen op de weg voor de piloot niet te onderschatten voordelen biedt. Hij kan meer aandacht overhouden voor het controleren van het doseren van het vermogen en zich beter concentreren op de remacties. Niet te onderschatten factoren, zowel bij gebruik op circuit als op de openbare weg… Het motorkarakter is duidelijk ook onder handen genomen. De motor trekt veel soepeler vanuit de lage toerentallen weg, maar heeft gevoelsmatig een beetje van zijn explosieve krachtontplooiing verloren. Relatief gezien dan, want de ZX-10R is er natuurlijk niet trager op geworden. Plots gas geven stond vroeger echter gelijk met een flinke schop in je kont krijgen, hetgeen niet steeds aangenaam was. Nu trekt de motor eveneens pijlsnel op maar doet dat beschaafder, vloeiender, minder abrupt en dus beter controleerbaar. Voor de gewone man op de straat is dit een beter motorkarakter want het soepel kunnen doseren van de maximum 184 pk en de 115 Newtonmeter die deze vierpitter kan uitbraken, is niet meer dan een must. Het vermogen lijkt ook meer lineair afgegeven te worden, maar om daarvan zeker te zijn zouden we de twee versies naast elkaar moeten hebben en dat zat er tijdens de test niet in.
Over de werking van de remmen en de vering kunnen we kort zijn: wie daar niet genoeg aan heeft moet dringend de inhoud van zijn hersenpan laten controleren. De ZX-10R remt al vergif en laat zich daarbij gemakkelijk doseren. De volledig instelbare vering staat standaard goed afgesteld voor een persoon met een rijklaar gewicht van +/-85 kilogram die en sportieve rijstijl hanteert. Meer moet dat niet zijn lijkt ons, en als er één en ander toch moet aangepast worden aan de afstelling van de vering om aan je persoonlijke voorkeuren te voldoen, dan is dat zonder meer perfect mogelijk. De veersystemen reageren meteen voelbaar op zelfs kleine aanpassingen zodat de vering optimaal kan afgesteld worden.
Hoewel sommige motorrijders er daadwerkelijk in slagen om hun motor voor niets anders te gebruiken dan een toertje rond de kerk zijn er veel motorrijders die met hun sportmotor regelmatig fikse afstanden willen afleggen. Met de ZX-10R lukt dat perfect. De relaxte zithouding is heel gemakkelijk lang aan te houden, de windbescherming is ondanks het relatief lage stroomlijnruitje meer dan voldoende en de motor is zo soepel dat hij je niet constant zit uit de dagen om het onderste uit de kan te halen. Kruissnelheden aanhouden die al lang niet meer binnen het sociaal aanvaardbare liggen doet de ZX-10R zonder merkbare inspanningen en van zijn bestuurder wordt er fysiek niet meer inzet verwacht.
Mentaal moet je echter over stalen zenuwen en veel geduld beschikken wil je aangenaam met de ZX-10R kunnen rijden. In de eerste plaats moet je een grote dosis zelfbeheersing kunnen opbrengen want de ZX-10R rijdt zo gemakkelijk aan hoge snelheden dat je er geen erg in hebt hoe snel je gaat. De goed afleesbare snelheidsmeter constant in de gaten houden is écht een must want door het soepele rijgedrag, het grote vermogen en de goede windbescherming rij je anders overal veel te snel. Geduld hebben met de andere weggebruikers is eveneens een voorwaarde om heelhuids op je bestemming aan te komen indien je met de ZX-10R onderweg bent. Het lijkt wel of iedereen met de handrem op aan het rijden is, alsof iedereen aan een wedstrijd deelneemt waarbij het de bedoeling is om zolang mogelijk te doen over de afstand tussen punt A en punt B. Frustrerend traag gaat het verkeer zijn gang, tenminste dat is de indruk die je krijgt vanuit de cockpit van de ZX-10R…
Eenmaal het verkeer ontsnapt, voel je echter de koning te rijk op de ZX-10R. Met vermogen en koppel zat, sturend en remmend als de beste en comfortabel genoeg om langeafstandswerk moeiteloos aan te kunnen, is hij een verrassende superbike. Zeker als je in gedachten houd dat Frank Hemelaers na zijn circuittest tot de conclusie kwam dat deze motor zonder meer meteen uit de krat geschikt was om op circuit hoge ogen te kunnen gooien. Men is goed bezig bij Kawasaki, héél goed bezig…
