Kawasaki ZZR1400 testverslag
Het merk Kawasaki heeft altijd al de reputatie gehad krachtige motoren te bouwen. Met de ZZR1400 hebben ze zichzelf én hun reputatie echter overtroffen. Dit vlaggenschip is namelijk volgens de fabrikant –met Ram Air- zo maar eventjes 200 pk sterk; een tot nog toe nooit vertoonde waarde voor een straatmotor en dus beslist wel een mijlpaal in de motorgeschiedenis. Een mijlpaal die niet zoveel opschudding opwekte als je normaliter zou mogen verwachten, maar dat ligt naar alle waarschijnlijkheid aan het feit dat de ZZR1400 geen superbike is maar door Kawasaki gecatalogeerd staat als een "Sport Tourer".
Je vraagt je als weldenkend mens af waar al dat vermogen goed voor is… Het was dan ook met een sceptisch gevoel in mijn darmen dat ik deze rijtest tegemoet zag. 200 pk is verdomd veel om op een circuit te gebruiken, laat staan op de openbare weg. Met de technische gegevens voor mij kwam ik bovendien te weten dat de motor een maximum koppel had van 154 Newtonmeter bij 7.500 toeren per minuut en droog slechts 215 kilogram op de weegschaal bracht. Ter vergelijking: een ZX-10R heeft een maximum koppel van "slechts" 115 Newtonmeter en geeft dat af bij 9.500 toeren per minuut. En die motor is al beresterk als je vanuit de lage toeren het vol gas opendraait. Inderdaad, wie weet wat deze waarden in de praktijk betekenen zou er voor minder eventjes stil van worden…
Ik kon alleen maar hopen dat de soep niet zo warm gegeten diende te worden als ze op tafel werd gebracht. Ja, dat geef ik eerlijk toe, ik ben tenslotte ook maar doodgewone mens van vlees en bloed… Toen ik de Kawasaki in handen kreeg voor de testrit deed ik de motor dan ook al de eer aan die hij verdiende; met een respectvolle en waakzame rechterhand ging ik van start… en kwam reeds na de eerste honderden meters tot de vaststelling dat men bij Kawasaki gelukkig niet het hoofd verloren heeft bij het bepalen van de karakteristiek van de vermogensafgifte. Soepel en vriendelijk -als een enorme kat die klaar staat om zijn prooi te bespringen- ging de ZZR1400 met mij erop uit de startblokken. De toerenteller schoof gemakkelijk maar niet ontembaar wild enkele duizenden toeren naar boven en zorgde ervoor dat alles mooi controleerbaar in zijn werk ging. Snel opschakelend maakte ik gebruik van het goed voelbare, maar er toch wel zacht inkomende koppel, en reed naar huis met het gevoel dat deze motor al bij al toch nog best beschaafd te rijden was.
Maar goede voornemens blijven niet lang duren. De kwajongen in mij wilde natuurlijk meer; een klein gefrustreerd stemmetje riep in mijn schedelpan zo hard dat het er galmde: geef gas verdomme! Met de naald van de toerenteller in de buurt van de 4.000 toeren en de bak in zes kreeg ik van de bemoeiingen van mijn tweede ik al snel genoeg en legde me neer bij het feit dat ik deze ervaring –het gebruiken van het volle pond van het vermogen van de ZZR1400- vroeg of laat toch moest ondergaan. Onder het motto "het hoort gewoon bij de stiel" en rijdend op een slechts matig drukke snelweg maakte mijn rechterpols plots een snelle draaibeweging naar achteren. En toen ging er voor mij plots een geheel nieuwe wereld open. Een wereld waar afstanden, tijden en snelheden heel relatief zijn, een wereld die met de seconde kleiner wordt, een wereld waar tunnelzicht alledaagse kost is… Miljaar! Wat was die ZZR1400 sterk zeg! Stellen dat de vierpitter moeiteloos de zaak op gang trok is "the understatement of the year", om het maar eens in de taal van Shakespeare te zeggen… Het eerst slechts matig drukke verkeer veranderde in no time in een labyrint van rijdende chicanes en daardoor kwam het dat ik deze eerste confrontatie met de krachten die de ZZR1400 kan opwekken al snel moest staken. Nog net zag ik dat de toerenteller zich in de buurt van de 7.000 toeren nestelde en dat de snelheid die ik toen reed meer dan 210 kilometer per uur was. En zeggen dat dit alles het gevolg was van slechts een kort plaagstootje met het gas! De voorrem even laten aanlopen was genoeg om terug in de voor iedereen aanvaardbare wereld terecht te komen. Het verkeer waardoor ik me worstelde was blijkbaar aangedaan door de plotse krachtexplosie van de Kawasaki. Cruisend met iets meer dan 5.000 toeren op de teller leken de auto's om mij heen wel stil te staan. Niet verwonderlijk: zelfs bij dat gematigd toerental stond er een frisse 165 kilometer per uur op de teller… Ik moet er jullie geen tekeningetje bij maken als ik vertel dat ik even aan de power van de ZZR1400 diende te wennen. Gelukkig bleek het rijwielgedeelte zodanig gemaakt te zijn dat zelfs die berg power –wat zeg ik? Een ware bergketen!- beheersbaar bleef. Tenminste, zolang er niets in de weg kwam dat op benen of poten liep of zich op wielen voortbewoog. Strak sturen is een tweede natuur van de ZZR1400. De motor ligt muurvast op de weg en geeft een tot nog toe slechts uitzonderlijk vertoonde stabiliteit ten beste. Als een trein stormt hij zelfs over betonbanen terwijl de veersystemen ervoor zorgen dat het stijve frame zonder problemen zijn werk kan doen. Hoge gemiddelden aanhouden is dan ook geen probleem, je moet je er enkel bewust van zijn dat het andere verkeer rondrijdt alsof het zijn handrem nog op heeft staan. De mate van rijwind die je daarbij als bestuurder van dit ruimteschip te verwerken krijgt is goed bestudeerd. Die wordt nooit zo sterk dat je de controle over de motor dreigt te verliezen, maar is wel in die mate aanwezig dat je het gevoel van snelheid niet verliest. Gelukkig maar want je kan tenslotte niet eeuwig en altijd met één oog op de snelheidsmeter rondrijden…
Na enkele dagen met de ZZR1400 gereden te hebben werd ik verdacht goede vriendjes met die motor. Krachtig als ik dat nodig vond en poeslief als ik dat van hem wenste deed de motor zijn ding. Steeds minder zocht ik ook excuses om de duivels die zich permanent in de motor verscholen aan het werk te zetten en daardoor nam mijn frustratie stilaan af. Frustratie? Ja, inderdaad, frustratie… Want in eerste instantie was het rijden met deze motor een ronduit tergende bezigheid. Vergelijk het met de situatie dat je met een enorm verleidelijk lief op pad bent waarvan je weet dat je er nauwelijks aan mag komen voor je omgeving je nadrukkelijk en zonder genade loeihard op de vingers tikt. Om gek van te worden toch? Mij concentrerend op de rijeigenschappen en het rijwielgedeelte hield ik deze gedachten na een tijdje dus enigszins onder de duim. De zeldzame keren dat ik de tijd en de plaats verantwoord achtte om alle power van de ZZR1400 aan te wenden zal ik echter nooit vergeten. De motor bood mij echter ongeacht de snelheid en ondanks mijn relatief kleine gestalte, een goede zithouding die perfect bij de titel van Sport/Tourer paste die Kawasaki deze motor had opgekleefd. Comfortabel en toch niet onsportief met slechts matig gebogen benen zat ik op de ZZR1400, terwijl de twee stuurhelften gemakkelijk binnen mijn bereik bleken. Het zadel bood mijn onderrug een gerieflijke zit en dat alles maakte dat ik mezelf er keer op keer op betrapte dat ik zin kreeg om met deze motor naar het einde van de wereld te rijden. Zolang de wegen daar naartoe verhard waren zou dat geen enkel probleem stellen, daar was ik van overtuigd.
Het sturen van de ZZR1400 op bochtige wegen was al snel een plezierige bezigheid gebleken. Lange bochten werkte de motor onverstoorbaar af; ik moest hem echt niet in de bocht corrigeren om op het juiste traject te blijven. Het insteken van korte bochten verliep in eerste instantie iets minder vlot. Alhoewel gedwee de stuurimpulsen volgend was er toch wat overredingskracht nodig om de motor de bocht te laten inzetten. Storend werkte dan nooit, ik moest er gewoon eventjes aan wennen dat zo'n sterk presterende krachtbron nu eenmaal niet altijd in een superbike rijwielgedeelte is verpakt. Waar je ook beter maar meteen aan probeert te wennen is het feit dat er –gelukkig maar- héél sterke remmen onder de ZZR1400 zitten. Zowel de voor- als de achterrem heeft geen moeite om terstond een enorme remwerking op poten te zetten. Goed doseerbaar én heel krachtig, zo heb ik de remmen graag. En het optionele ABS-systeem dat op de testmotor gemonteerd was mocht al even hard op mijn goedkeuring rekenen. Mijns inziens zou dat ABS op deze motor trouwens standaard mogen voorzien worden door de fabriek. Gezeten op zo'n sterke en snelle motorfiets is het gewoon geruststellend te weten dat je virtueel onder alle omstandigheden keihard in de remmen kunt gaan zonder dat de wielen gaan blokkeren…
Na een weekje op "the next level" te hebben vertoefd met deze Kawasaki bracht ik de motor naar de importeur terug. Op weg naar huis dacht ik meerdere keren dat mijn motor nu wel hoog dringend aan vervanging toe was; zo traag en futloos had hij mij nog nooit geleken. Mezelf tot reden brengend maakte ik ondertussen de balans op van de testrit met de ZZR1400. Dat deze motor geschikt is om lange afstanden comfortabel en snel te overbruggen staat buiten kijf. Ondanks zijn grote gestalte laat de motor zich gemakkelijk berijden, maar je moet er wel niet van eisen dat hij hetzelfde flitsende stuurgedrag in huis heeft als pakweg een Kawasaki ZX-10R. Daartegenover staat echter dat er steeds –en in elke versnelling- een enorm koppel in huis is, dat de motor desgewenst welgemanierd met zijn krachten omspringt en nooit naar adem snakt als je er eventjes de zweep over legt. Iets wat van de piloot niet altijd kan gezegd worden. De stabiliteit die het geheel eigen is en de sterke remmen zorgen dat je met een gerust hart "wat sneller" kunt rijden dan wettelijk toegestaan is. Als slot op deze beschouwing gebiedt mijn gezond verstand me echter neer te pennen dat deze motor enkel en alleen een bestuurder verdient die zowel een enorme rijervaring heeft als een sterke zin voor realiteit. Laat je deze motor los op onder de hoede van iemand die zichzelf kost wat kost wil bewijzen dan kan je evengoed die man of vrouw Russische roulette laten spelen met een revolver die geladen is met zes patronen. Iemand die weg is van de charmes en de power van deze motor beschikt dus maar beter over een goede dosis zelfkennis al is het alleen al om de andere weggebruikers de kans te geven veilig hun bestemming te bereiken. Gas geven met je verstand en niet met je hart, ik kan het iedereen die met deze motor rijdt warm aanbevelen…
Technische gegevens: Motor: Type: viercilinder, dubbele bovenliggende nokkenassen, vier kleppen per cilinder Koeling: vloeistof Boring x slag: 84 x 61 millimeter. Cilinderinhoud: 1.352 cc. Compressieverhouding: 12:1 Voeding: elektronisch gestuurde brandstofinspuiting. Max. vermogen: 190 Pk @ 9.500 o.p.m. (met Ram Air 200 pk) Max. koppel: 154 Nm @ 7.500 o.p.m. Koppeling: natte meerplaatskoppeling. Versnellingsbak: 6 verhoudingen. Eindoverbrenging: ketting Rijwielgedeelte: Frame: aluminium monocoque Voorvering: upside down 43 mm, volledig instelbaar Achtervering: monoshock, volledig instelbaar Remmen voor: dubbele semi-zwevende remschijf 310 mm met radiale vierzuiger remklauwen (optioneel ABS) Achterrem: enkele 250 mm remschijf met enkelzuiger remklauw (optioneel ABS) Banden: voor 120/70ZR17, achter 190/50ZR17 Maten en gewichten: Lengte: 2.170 mm. Breedte: 760 mm. Hoogte: 1.170 mm. Wielbasis: 1.460 mm. Grondspeling: n.b. Zithoogte: 800 mm. Tankinhoud: 22 liter. Drooggewicht: 215 kg (met ABS 218 kg). Prijs: 13.590 euro met ABS 14.490 euro. Invoerder: www.kawasaki.be