Sachs Madass 125 duurtest (1)
De platgetreden paden aan de anderen laten; 't is een gedurfde filosofie voor zowel oudgedienden in het vak als zij die net komen kijken. Dat Sachs de MadAss op de wereld heeft gezet, getuigt in alle geval van durf én vastberadenheid om een eigen visie hard te maken. Het ontwerp steekt namelijk heel sterk af tegen de rest van hetgeen er op de motormarkt te vinden is…
De naam Sachs is in de motorwereld al een hele tijd bekend. Sachs Motorcycles werd reeds in 1886 gesticht door een zekere Carl Marschutz en was initieel gekend als de "Nurnberger Hercules-Werke". De eerste producten waren fietsen maar zoals zoveel gebeurde in die fantastische jaren rond de eeuwwisseling sprong ook dit bedrijf op de kar van de productie van gemotoriseerd vervoer. Heel wat verschillende voertuigen en krachtbronnen liepen er gedurende jaren van de band. In 2005 stuurde het bedrijf - om het feit te vieren dat ze al 100 jaar lang gemotoriseerde voertuigen bouwen - de MadAss 125 samen met een 50cc broertje de wereld in. De 125cc liepen we onlangs tegen het lijf en zowel door zijn uiterlijk als zijn naam werden we meteen geïntrigeerd. De MadAss is in België een veeleer zeldzame verschijning. Dat blijkt meteen als je hem ergens vertoont. 't Lijkt wel of je op een soort vliegend tapijt op wielen bent komen aanwaaien, zoveel onderzoekende blikken oogst de MadAss gelijk waar je met hem gaat of staat. Leeftijd, rang of sociale status maken daarbij geen verschil uit; iedereen, rijk en arm, man of vrouw, laat zijn blikken begerig over de MadAss glijden. De eerlijkheid gebiedt ons echter te vermelden dat het overgrote deel van de 16 tot 18 jarigen niet meteen weg is van de looks van deze Sachs. Smaak; ook dat is iets wat zich maar eerst samen met de jaren gaat ontwikkelen blijkbaar…
Minimalistisch, puur, onversneden, een beetje ruig aandoend; zo zouden we het uiterlijk van de MadAss willen omschrijven. Wat er niet op zit, heb je ook niet meteen nodig is zowat de boodschap die zich automatisch bij je opdringt als je naar deze opmerkelijke creatie staat te kijken. Een naakt rijwielgedeelte, een motorblok, een zadel en een stuur lijkt alles te zijn waaruit de MadAss bestaat. En dat is ook bijna zo, de brandstoftank zit in het buizenframe geïntegreerd en naast de kunststof spatborden is er in geen velden of wegen plaatwerk te zien. Het compleet tegenovergestelde van de scooter, zo mag je de MadAss op dat vlak zonder meer noemen… Een stalen buizenframe opgetrokken uit rond buisprofiel vormt de ruggengraat van het rijwielgedeelte. In het vooronder steekt een schat van een hydraulisch gedempte telescoopvork die er niet alleen stevig uitziet maar dat in de praktijk ook wel degelijk is. Achteraan is er open en bloot een monoshock systeem gemonteerd. Rechtstreeks drijft de achterbrug een veerelement aan dat bijna horizontaal is opgesteld. De schokdemper is op gebied van veervoorspanning regelbaar in tegenstelling met de voorvork waarop geen stelmogelijkheden te vinden zijn.
De knappe gietwieltjes waarmee de MadAss 125 is uitgerust, hebben een hoogte van 16 duim. Vooraan ligt daar een 60/60 band op terwijl achteraan een 120/80 band de zaak waarneemt. De droog voor 100 kilogram opgegeven MadAss is verder uitgerust met een 260 millimeter schijfrem voor en een 215 millimeter groot exemplaar achter. Grote remschijven in combinatie met kleine velgen; 't heeft altijd al een racy look opgeleverd en dat zal ook zo blijven. Het motorblok zal zowel bij jonge als oude exemplaren van het motorvolk een belletje doen rinkelen. De vorm van de krachtbron heeft veel weg van de Honda Dax motorblokjes van weleer en dus ook van de moderne versies ervan die nu op de markt zijn. Technisch is het blok dan ook de klassieke eenvoud zelve; een luchtgekoelde ééncilinder viertakt met een tweeklepskop en een cilinderinhoud van 120 cc. De krachtbron kan maximum 8,18 pk afleveren en komt daarmee in samenwerking met een vier verhoudingen tellende versnellingsbak, een kabelbediende koppeling en een kettingtransmissie op een opgegeven topsnelheid van 90 kilometer per uur. Een katalysator moet ervoor zorgen dat de uitlaatgasemissies binnen de wettelijke perken blijven.
Met een zadelhoogte van om en bij de 855 millimeter zit je redelijk hoog op de MadAss. Dat voelt zo aan ook al omdat het stuur relatief laag staat opgesteld. De vergelijking met de zithouding met een mountainbike dringt zich daardoor een beetje op indien de veervoorspanning achteraan standaard staat afgesteld. Met dien verstande dat je natuurlijk geen trappers hebt om je voeten op te zetten. In plaats daarvan heeft de MadAss stevige, met rubber beklede voetsteunen die zo zijn opgesteld dat er een gemakkelijke rijhouding ontstaat die veel controle geeft over het voertuig. Jammer is echter dat die voetsteunen via een stang aan de carter van het motorblok zijn vastgemaakt met als resultaat dat er voelbare trillingen op de voeten worden overgebracht. Vooral als de motor hoog in toeren draait, laten die zich voelen; met stevige motorschoenen aan is dat leed echter goed te lijden… De MadAss starten doe je naar believen met zowel de elektrische starter als de kick die aan de rechterzijde staat opgesteld. Bij een koude motor dien je de choke op te zetten en zonder aan het gas te komen de zaak op gang te brengen. Dat doe je best vooraleer je je uitrusting aan hebt want de erg arm afgestelde motor neemt zijn tijd om op te warmen en is eerst dan vlot aanspreekbaar. De choke eraf, de soepel te bedienen koppeling erbij nemen en met de bak in één een streepje gas geven; meer is er niet aan om van kiet te gaan.
Met een topvermogen van een beetje meer dan 8 pk ontlok je natuurlijk geen supersportieve prestaties aan de MadAss maar van luiheid laat het blok zich evenmin betichten. Gewillig klimt de eencilinder in de toeren maar laat zich al even gewillig in het middentoerengebied opschakelen naar een hogere versnelling. Het maximum koppel van 9 Newtonmeter ligt dan ook bij 5.400 toeren. De krachtbron is daarmee soepel genoeg om zich gemakkelijk door het verkeer te begeven maar wil je de topsnelheid binnen afzienbare tijd halen dan trek je de motor beter volledig door in zijn versnellingen. Op vlakke weg en zonder tegenwind kom je dan – rechtop zittend – aan een topsnelheid van iets meer dan 90 kilometer per uur op de teller. Die teller staat op een LCD-display dat duidelijk afleesbaar is en de nodige functies bevat om handig te zijn. Hoe correct de snelheid aangegeven wordt, werd ons geduid toen we ei zo na op topsnelheid voorbij een meettoestel van de plaatselijke politie reden; 89 kilometer op de teller bleek goed te zijn voor 79 op het bord… wisten we meteen dat we aan de veilige kant zaten.
De wielbasis van de MadAss meet 1.235 millimeter. Rijklaar en volgetankt weegt hij 105,5 kilogram. Met het uitgesproken laag en centraal geplaatst zwaartepunt van het voertuig ben je als bestuurder al snel een ietwat topzware last die ervoor zorgt dat bewegingen razendsnel in stuuracties worden omgezet. De MadAss rijdt dan ook even gemakkelijk hanteerbaar als een fiets terwijl zijn goed werkende vering en zijn stijf frame ervoor zorgen dat de wegligging in de bochten absoluut boven elke verdenking verheven blijft. De smalle 16 duims banden zorgen daarbij beslist niet voor beperkingen en dat is op zich geen wonder; nog geen eeuwigheid geleden reden de 80cc racers aan dik 200 kilometer per uur op dergelijke banden door de bochten… Op ruig wegdek - lees kasseien - voelt de vering een beetje stroef aan, maar desalniettemin is er van een chronisch gebrek aan comfort geen sprake. Het ietwat Spartaans uitgevoerde zadel loopt daarvoor niet met de eer weg, want de polstering kon voor langere ritten misschien wel een beetje beter uitgevoerd zijn. Maar eens je dat gewaar wordt, ben je al buiten het gebruiksgebied van de MadAss; pas na dik 20 kilometer in het zadel waarschuwt je onderrug je dat je al te ver van huis dreigt verzeild te geraken… Het echte biotoop van de MadAss vaststellen, is niet zo eenvoudig. Zowel in de stad als op de buitenwegen voelt hij zich als een vis in het water. Veilig is hij ook al op alle mogelijke momenten; de grote schijf in het voorwiel doet overtuigend zijn werk en is gemakkelijk te bedienen. De achterrem doet onopvallend zijn werk en vraagt voldoende bedieningskracht om de zaak achteraan niet om de haverklap onopzettelijk te blokkeren.
De MadAss is uitgerust met opklapbare duovoetsteunen die op de achterbrug zijn gemonteerd. Je kan dus een duo vervoeren en afgaande op de technische gegevens nog zo geen kleintje ook; de MadAss kan zo maar eventjes 194,5 kilogram last verdragen. De afmetingen van het zadel leggen echter een beperking op. Een bezetting van een volwassene en een kind is echter zonder meer mogelijk. Een pakdrager is niet aanwezig maar net zo gemakkelijk draag je natuurlijk een rugzak op de MadAss. Tenslotte heeft deze knappe gast het imago om een compromisloze oplossing te vormen voor het mobiliteitsprobleem, is hij de gedroomde partner voor een kampeerwagengebruiker én kan hij gemakkelijk in de eerste de beste sleurhut mee… Met een prijskaartje van 1.999 euro moet deze MadAss zijn mannetje kunnen staan in de wonderbaarlijk levendige wereld van de 125cc motorvoertuigen. Hoe het zit met zijn dorst en zijn betrouwbaarheid zullen we eerstdaags te weten komen; we hebben de Sachs voor een tijdje in de motornet stal en zullen over ons wel en wee ermee op gezette tijden berichten…