Suzuki Bandit 1250A 2010 testverslag
De Bandit-familie van Suzuki heeft een rijke historie. Er is een tijd geweest dat het in de straten letterlijk zwart zag van de Bandit-motoren. Zowel de 600 als de 1200-modellen waren in de jaren '90 echt razend populair, zelfs al stonden ze te boek als veeleer dorstige kereltjes die op gebied van vering best wel voor verbetering vatbaar waren. Bij de al wat meer belegen motorrijders slepen de Bandit-modellen trouwens nog steeds die twee vooroordelen met zich mee. Onterecht wat betreft de 1250 zou tijdens de testritten van de jongste Bandit blijken, maar daar komen we verder in dit artikel op terug.
Pikzwart met diepblauwe pretlichtjes in de ogen van zodra de zon erop viel, dat was de kleur van de 1250A die ons zomaar ter verrassing onder de kont was geschoven door de importeur. 't Mag gezegd worden; die motor ziet er ondanks zijn oude bloedlijn heel eigentijds uit. Ondanks het feit dat het oerconcept niet verloochend werd, en dus steeds nog herkenbaar aanwezig is, heeft deze Bandit een echt wel eigen gezicht. Een modern dashboard, een dito koplamp, een hoge graad van afwerking en details die voor net dat beetje extra zorgen dat een hedendaags design eigen is; de 1250A is in afdoende mate met bevalligheid gezegend. Daarbij komt dat de ogenschijnlijke, puur aandoende eenvoud van het concept heel clean overkomt, 't is echt opmerkelijk hoe tijdloos het ontwerp is van die goede oude basis motorfiets die nu de naam naked bike draagt.
De 1.255cc grote viercilinder staat in tegenstelling tot wat men zou kunnen verwachten helemaal niet met een enorme hoeveelheid aan paardenkrachten te zwaaien. Maximum valt er 98pk uit te halen, maar dat gebeurt wel bij een opvallend laag toerental. Reeds bij 7.500 krukasomwentelingen per minuut wordt deze piek namelijk bereikt en dat is op zich een teken aan de wand wat de toegepaste vermogenskarakteristiek betreft. Het feit dat de motor al bij 3.750 toeren per minuut zijn maximum koppel van maar liefst 108 Newtonmeter op straat zet, bevestigt het vermoeden dat deze motorfiets bij gelijk welk regime sterk uit de hoek zal komen. In de praktijk is dat ook zo, zelfs enorm alert trekt de vierpitter bij elk toerental aan het koord op het moment dat je denkt wat meer gas te gaan geven. Eén en ander gebeurt zelfs met zoveel overgave dat het in eerste instantie niet echt eenvoudig is om ermee stapvoets (tussen de files) te rijden. Maar alles went, na een tijdje ben je gewoon aan de knap alerte respons op het gas en ga je in overeenstemming daarmee met het gashendel om.
Werkelijk enorm soepel maar ook echt wel heel schizofreen doet de vloeistofgekoelde krachtbron zijn werk. Ze speelt zowel heel gewillig de rol van een zalige zachte teddybeer als dat ze zich nog geen seconde later thuis voelt in het vel van een brullende, enorm sterke grizzlybeer. Deze viercilinder, voorzien van een dubbele bovenliggende nokkenas en vier kleppen per cilinder, is overduidelijk de geknipte motor om de Bandit mee aan te drijven. Het feit dat het in de praktijk zo goed als niets uitmaakt in welke versnelling de bak staat van zodra de wielen rollen, maakt de motor werkelijk heel gemakkelijk en ontspannen te rijden, tenminste als je gedoseerd met het gas omgaat want 't beestje gaat echt wel altijd en overal héél gewillig uit de startblokken. De motor op toeren jagen is dan ook nergens voor nodig; de perfect schakelende zesbak zal veel minder intensief bediend worden dan normaliter gebruikelijk is, voor je het weet ben je schakellui aan het rijden terwijl je toch enorm goed opschiet.
De 1250A heeft een rijklaar gewicht van 257 kilogram maar dat word je in de praktijk niet gewaar. De gewichtsverdeling en het zwaartepunt zijn zo gekozen dat de motor de indruk wekt veel lichter te zijn. Ondanks de niet kinderachtige wielbasis van 1.485 millimeter laat de Bandit 1250A zich dan ook spelenderwijs besturen. Bochtjes pikken - bij alle snelheden - is deze motor op het lijf geschreven terwijl zijn rechtuitstabiliteit boven elke twijfel verheven is. Opvallend daarbij is het volstrekt neutrale stuurgedrag. Zelfs op de apex van de bocht het gas vol opengooien laat de neus van de motor niet naar buiten lopen. Probeer je dat met de Bandit 650 dan moet je alle zeilen bijzetten om geen brokken te maken. Met andere woorden, de afstelling van de veersystemen is op de 1250A zelfs voor sportief straatgebruik echt wel mooi afgesteld. Zelfs onze onvolprezen Vlaamse betonbanen brengen zowel de Bandit als de onderrug van zijn berijders niet in verlegenheid. Integendeel, de motor geeft veel feedback en zorgt tezelfdertijd voor een flinke dosis comfort en dat terwijl hij mooi strak blijft sturen. We hebben het ooit anders geweten…
Wat betreft remsysteem is de Bandit op papier bepaald niet misdeeld. Vooraan staan er twee uit de kluiten gewassen remschijven op die in samenwerking met evenveel vierzuigerremklauwen de benodigde remkracht moeten leveren. Ook achteraan is een remschijf voorzien om de zaak mee af te stoppen. Onze testmotor was bovendien voorzien van een ABS-systeem, waardoor we ongegeneerd hard in de remmen konden gaan zonder voor blokkerende wielen te moeten vrezen. Veelvuldig uitproberen van de remmen onder allerlei omstandigheden bracht hun ware aard aan het licht. De voorrem is er echt eentje om te zoenen: enorm doseerbaar en beresterk als je de druk opvoert. De rem is zo mooi aan te voelen dat hij zowel remmend insturen mogelijk maakt als op het voorwiel remmen in de bocht. Deze rem zou echt niet misstaan op zelfs een supersport, zoveel is zeker. Hij vraagt daarenboven verrassend weinig bedieningskracht. Jammer genoeg heeft Suzuki wat betreft de werking van de achterrem uit een ander vaatje getapt. Zelfs meer dan spreekwoordelijk op het rempedaal gaan staan, ontlokt maar een lauwe, heel povere remkracht op het achterwiel. Die heeft op een normaal wegdek echt geen ABS nodig. Jammer want bij het maken van de eindconclusie van dit testverslag zou dit gebrek een heel voorname rol gaan spelen.
De rijhouding die de Bandit 1250A zijn bestuurder oplegt, is al even ergonomisch verantwoord als die welke de duo ervaart. Zowel vooraan als achterop voel je je meteen thuis op deze Suzuki. Alles zit netjes daar waar je het graag hebt, het zadel is comfortabel, je kan als duo netjes één geheel vormen met zowel de motor als de piloot. Die piloot zit achter een in eerste instantie smal aandoend stuurtje maar uiteindelijk gaat dat de pret niet bederven. Integendeel zelfs, door de gekozen stuurafmetingen vangt de romp van de bestuurder minder rijwind, wat op een naked bike natuurlijk belangrijk is eens de snelheid oploopt. Met de Bandit 1250A kruissnelheden aanhouden in de buurt van de 150 kilometer per uur staat dan ook echt niet gelijk aan zelfkastijding, 't lijkt wel of de tellerpartij ondanks haar bescheiden afmetingen daar haar steentje toe bijdraagt.
Was de Bandit 1200 ooit zo dorstig dat hij er zijn hand niet voor omdraaide om 10 liter per 100 kilometer te consumeren als de zweep erop lag, dan is de 1250-motor een pak zuiniger. Zelfs tijdens de testritten - die meer brandstof vergen wegens een minder economische rijstijl - slaagden we er maar net in de Bandit een streepje meer dan 7 liter door de keel te krijgen. En dat terwijl we bepaald niet zuinig met het gas omsprongen en de motor helemaal nog niet ingelopen was. Met een beetje overleg rijden moet beslist kunnen resulteren in een verbruik van om en bij de 6 liter, hetgeen maakt dat de Bandit 1250A, die voorzien is van een 19 liter brandstoftank, een theoretische actieradius bezit van meer dan 300 kilometer. Zeker niet slecht voor een naked bike toch? Met een polyvalente motor als de Bandit kan je bovendien zowel figuurlijk als letterlijk alle kanten uit. Met weinig moeite maak je er een chique roadster van - als hij dat al niet is?! - terwijl je door het monteren van een kofferset of een evenwaardige bagageoplossing hem zo geschikt maakt om er mee op reis te gaan. Er bestaat trouwens een GT-uitvoering van de 1250, die we binnenkort uitgebreid aan jullie zullen voorstellen.
Bestond de Bandit-serie traditioneel uit voordelig geprijsde motoren, ook nu de Yen enorm duur staat, maakt men daar geen uitzondering op. Deze motor gaat de deur uit voor de vlijmscherpe prijs van XXXX euro inclusief ABS en dat terwijl hij slechts twee minpuntjes heeft tegenover een massa eigenschappen die nauwelijks te verbeteren zijn. De werking van de achterrem kan beter en de kier tussen de laterale kunststof panelen en het zadel kon wat ons betreft wat smaller zijn. Nu word je vanuit bepaalde gezichtshoeken een onverholen kijk gegund op - onder andere - een gifgroene fiche van de kabelboom. Maar om dat te zien moet je kijken met zowel een geoefend als een héél kritisch ingesteld oog. 't Lijdt geen twijfel: dit is de beste Bandit die we ooit bereden hebben!
