Triumph Tiger 1050 SE 2012 testverslag
Sinds de Tiger Explorer in het nieuws kwam is er veel gespeculeerd over de toekomst van de Tiger 1050. Met het uitbrengen van een 2012 model heeft Triumph echter duidelijkheid verschaft. De Tiger 1050 is springlevend en wordt dus in zijn bestaan niet bedreigd noch door de Tiger 800, noch door de Explorer.
Bekijken we de Tiger 1050 en de Explorer, dan is het al snel duidelijk dat beide modellen niet echt concurrenten zijn van mekaar. De Exporer heeft een voorwiel van 19 duim terwijl de 1050 gebruik maakt van een exclusief op straatgebruik georiënteerd 17 duims voorwiel. De 1050 is dan ook een all round motorfiets terwijl de Explorer – mits de juiste rijder in het zadel – ook naast de weg zijn mannetje zal staan. De Tiger 1050 is al een tijdje een graag geziene gast op de weg. Voor 2012 heeft Triumph het kind niet met het badwater weggegooid maar verder verfijnt. En dat voel je als je met de motor gaat rijden.
De Tiger 1050 die we in handen kregen was een SE uitvoering. De motor is standaard voorzien van een tweedelige kofferset, handbeschermers, een middenbok en ABS en is dus af fabriek heel compleet uitgerust. Vanuit het zadel viel ons meteen het gloednieuwe stuur op want dat legde ons een geheel nieuwe zithouding op. Zat je op de voorgaande editie van de Tiger 1050 zo goed als geheel rechtop, op de 2012 editie staan de handgrepen 20 millimeter lager en dat voel je meteen. Wie ooit eens met een Tiger 800 gereden heeft weet waar die nieuwe wind vandaan komt; ook op de 1050 zit je nu in een meer actieve houding en – afhankelijk van je postuur – met een iets voorover gekantelde romp. 't Is een zithouding die zijn nut bewezen heeft en ook op de Tiger 1050 aangenaam aanvoelt. Het gevoel van controle in combinatie met een uitgekiende, comfortabele ergonomie, daar valt iedereen toch voor?! Waarover evenmin iemand zal klagen is het esthetische aspect dat aan de komst van de nieuwe stuurstang verbonden is. Het stuur is dik waar het aan de kroonplaat is vastgemaakt en versmalt naar de uiteinden. De satijnzwarte geanodiseerde afwerking van het aluminium stuur doet samen met de royale vormgeving clean en rijk aan.
Dezelfde afwerking zien we ook op andere delen van het rijwielgedeelte terug. De wielen, de remklauwen en verschillende andere componenten van het rollend gedeelte hebben een zwarte finish gekregen. Ze vormen een mooi contrast met die delen welke voor 2012 met een grafietkleurige afwerking zijn uitgerust. De dempers en de hielplaatsjes hebben een geborstelde afwerking gekregen in plaats van de gepolijste van weleer. Er zijn ook anders gestileerde typeaanduidingen aangebracht die voor een modernere toets zorgen wat betreft het uiterlijk. Ga je met de Tiger rijden dan stel je jezelf bloot aan het geheel unieke motorkarakter van de driecilinder Triumph krachtbron. 't Is een motor met veel gezichten en leuk is dat al die karaktertrekken goedaardig zijn. Zo is de motor poeslief en gemakkelijk te doseren bij lage toerentallen, krachtig en zeer bereidwillig in het middengebied en sterk als een beer als hij de vrije teugel krijgt en tot de rode zone op de toerenteller mag doorlopen. De 1050cc grote krachtbron is bovendien zo afgesteld dat al die karaktereigenschappen naadloos in elkaar overlopen. Triumph komt heel regelmatig met nieuwe afstellingen voor het management van zijn motoren op de proppen en dat voel je als je met de nieuwste versie van de 1050 Tiger rijdt.
Werkelijk op geen enkel aspect is de krachtbron voor verbetering vatbaar. Alert maar niet hyper nerveus, krachtig maar ook voorspelbaar en gemakkelijk te doseren en aan de 115 pk en de 98 Newtonmeter heeft iedereen ruim genoeg om de rijklaar 245 kilogram wegende Tiger gezwind over de banen te jagen. Ook wat betreft het rijwielgedeelte zit men bij Triumph niet stil wat de 1050 Tiger aangaat. Stap je van een 2011 versie over op de 2012 editie dan wordt je meteen gewaar dat de jongste uitvoering van de 1050 Tiger een heel ander stuurkarakter meekreeg. Voelde de 1050 Tiger altijd al mooi homogeen en strak sturend aan, de 2012 uitvoering voegt aan deze eigenschappen een nieuwe dimensie toe. De Tiger voelt sportiever aan dan ooit te voren en dankt dat aan een herziening van zowel de voorvork als de achtervering. Oogt de Showa upside down en de dito achterschokdemper op het oog niet anders dan voorheen, het interieur van de veersystemen is grondig aangepast. Middels andere waarden voor de ingaande en uitgaande demping is een sportiever aanvoelend rijwielgedeelte verkregen. De feedback die de motor naar zijn bestuurder zendt is puur en onversneden en draagt bij tot een groter gevoel van controle over de motor. Toch voelt het geheel nooit nerveus aan en gaat dus niet vermoeien tijdens lange ritten. Mooi is dat men desondanks op gebied van comfort niet heeft ingeboet. De motor is er gewoon nog veelzijdiger op geworden en is nu meer dan ooit geschikt voor de meest uiteenlopende rijstijlen. Van pittig vlijmscherp ramwerk tot en met gezapig toeren, de Tiger 1050 is er in 2012 meer dan ooit klaar voor. Hij duikt ook nauwelijks in de veren als er vooraan hard afgeremd wordt, hetgeen het gevoel van controle en veiligheid verder bevorderd.
Komt daarbij dat Triumph een 29% sterkere veer heeft gemonteerd op de achterschokbreker. Daardoor kan de motor gemakkelijker het torsen van grote lasten – duo met bagage - aan zonder dat zijn rijgedrag eronder gaat lijden. En dat is natuurlijk nooit weg op een motor die met het imago van een sportieve alleskunner te boek staat. Een sportief en goudeerlijk stuurgedrag, een grote baanvastheid en een krachtbron die van alle markten thuis is; in combinatie met een goed werkende koppeling en dito versnellingsbak, een degelijk presterend remsysteem en ABS zorgt dat voor een indrukwekkend en doeltreffend pakket. Komt daarbij dat de zithouding die de Tiger 1050 oplegt zelfs gedurende erg lange ritten nooit gaat opspelen en de windbescherming voorbeeldig is. Geen wonder dat de Tiger 1050 hoog op het verlanglijstje staat van die motorrijders die meer doen dan even een rondje rond de kerk rijden… Dat daarbij geen sloten brandstof nodig zijn is mooi meegenomen. Zelfs met een complete bezetting van de tweedelige kofferset en sportief bereden wil de driecilinder maar sporadisch meer dan 5,5 liter brandstof tot zich nemen op een traject van 100 kilometer. Dat levert een actieradius op van ongeveer 350 kilometer, met andere woorden ruim genoeg voor elke rit in Europa. 't Is echter nooit allemaal rozengeur en maneschijn in deze wereld. Ook aan de 2012 editie van de Tiger 1050 zouden we graag een paar zaken verbeterd zien. Zo is de bruikbare inhoud van de rechter koffer echt wel aan de kleine kant. De uitsparing nodig om de einddemper zijn plaats te gunnen gooit op dat gebied echt wel roet in het eten. In de linker koffer kan je ook lang niet elke integraal helm kwijt. Een beetje sneu want het is tenslotte toch zo gemakkelijk als je je helm veilig en wel bij je motor kan achterlaten eens die geparkeerd staat.
Daar tegenover staat dat de koffers in een zucht gemonteerd en gedemonteerd kunnen worden en de motor niet kaal oogt als de koffers er niet op staan. Het draagframe valt nauwelijks op in het totaalbeeld en dat hebben we eerlijk gezegd wel al anders geweten bij andere motoren. En dan de vorm van het zadel… Als je zo goed als altijd alleen rijdt op de Tiger is er geen vuiltje aan de lucht maar met een duo achterop liggen de kaarten anders. De piloot zit in zijn ruim bemeten zitkuil terwijl de duo een halve verdieping hoger is ondergebracht. Heeft de bestuurder niet een achterwerk ter grootte van het Iberisch schiereiland dan zal de duo vroeg of laat ongewild naar een niveau lager afzakken en daar een nijpend probleem veroorzaken. Of hoe een sexy kont in een relatie altijd wel problemen zal veroorzaken… En dan hebben we het in dit geval wel degelijk op de achterkant van de motor! En nu we het toch over de achterkant van de motor hebben, die wordt heel snel vuil. Zelfs al ligt de baan nog maar een beetje nat, de achterband gooit de nattigheid en dus ook het vuil van de baan ongehinderd hoog op tegen de achterkant van de motor. Een betere bescherming daartegen zou wenselijk zijn, ook al oogt een vuile motor lekker ruig volgens sommige personen…
Waar we wel enthousiast over zijn is dat de motor standaard met een middenbok is uitgerust. Daarenboven laat de Tiger 1050 zich ook gemakkelijk opbokken door diegene die weet hoe je daarbij te werk gaat. Op de middenbok gaan staan met je rechtervoet, niet aan het stuur trekken maar met de rechterhand de achterkant van de motor omhoog helpen; voor je het weet staat de Tiger mooi rechtop met zijn achterwiel van de grond. Meteen het ideale moment om de ketting te reinigen en te smeren want doe je dat niet dan mag je voortijdig in je geldbuidel tasten voor een nieuwe kettingset. En die zijn niet goedkoop dezer dagen… Samengevat kunnen we stellen dat de 2012 versie van de Tiger 1050 een zinvolle verbetering van het Tiger gamma betekent. Door de aanpassingen aan de veersystemen heeft de motor zich een heel aparte plaats in de Tiger afdeling bezorgt en wel die van een echt sportieve alleskunner geschikt voor verharde wegen.
Ook de esthetische aanpassingen mogen er zijn, ze geven de motor een uiterlijk dat netjes bij de sportiever geworden inborst past. Een beetje jammer is dat het bagageprobleem niet werd aangepakt maar daartegenover staat dat er in het accessoirepakket een topbox is opgenomen. Goed nieuws is dat de prijs voor het geheel dezelfde is gebleven als voorheen. Je koopt de Tiger 1050 SE ook in 2012 voor de prijs van 14.490 euro, inclusief twee jaar garantie zonder beperking van aantal kilometers.