Yamaha R6 2006 testverslag
De naald van de toerenteller bereikt de streep van 17.500 toeren; het witte schakellicht flitst, ik schakel de bak vliegensvlug ééntje hoger. De motor huilt als bezeten. Tijd om op de snelheidsmeter af te lezen hoe hard het gaat heb ik niet want de volgende lichtflits laat me al weten dat het weerom hoog tijd word om de versnellingsbak een tandje hoger te zetten. Ik kan echt de levensgrote grijns niet van mijn gezicht halen, dit is pure waanzin, pure fun, en dat allemaal met een motor die zo uit de krat komt.
Als er een prijs uitgeloofd moet worden voor de meest sexy supersportmotor van 2006 dan stem ik op de Yamaha R6. Zuivere wulpsheid druipt van deze motor af, zelfs al staat hij stil. De ultra fijn gesneden kont, de agressieve kop, de korte uitlaatstomp, de racy kleurenstelling… Zelfs al ben je niet tuk op racemotoren, en ben je geen Yamaha fan, je kan niet anders dan deze motor verschrikkelijk verleidelijk vinden. Tenminste dat is mijn idee over de Yamaha R6 en als ik het goed voorheb, sta ik met deze mening helemaal niet alleen. Als ik op de R6 ga zitten, voel ik meteen een aangename opwinding. Wie een beetje een hart heeft voor snelle motoren, voelt meteen dat deze motor gemaakt is om races mee te winnen. De zithouding is daarop namelijk overduidelijk afgestemd. De stuurhelften staan onder een iets steilere hoek dan normaliter bij straatmotoren het geval is, ik zit met mijn kin bijna boven de kroonplaat, het zadel en de voetsteunen staan sportief hoog en… ik krijg meteen zin om met de R6 een duchtig robbertje te worstelen. Wanneer ik de motor start laat die een opgewekt geluid horen en na enkele plaagstootjes met het gas is mijn adrenalinegehalte zo ver gestegen dat niets of niemand ter wereld er mij zou kunnen van weerhouden om dadelijk van start te gaan. Verdomme, van een instant verjongingskuur gesproken zeg!
Vanaf de eerste meters sta ik er versteld van hoe gemakkelijk de R6 stuurt. Ondanks de uitgesproken sportieve zithouding laat de motor zich ook bij stapvoets rijden heel gemakkelijk dirigeren. Maar goed ook want mocht ik deze beauty tegen de grond leggen, zou ik het mezelf nooit kunnen vergeven. Zwaar steunend op de polsen, leg ik de eerste trage meters af en dan is de weg vrij, dan kan het gas erop. Vanaf pakweg 2.500 toeren per minuut kan je met de R6 wegtrekken zonder dat het blok daarover zijn bedenkingen laat voelen. Met de rode streep op de toerenteller bij zomaar eventjes 17.500 toeren per minuut betekend dat dat je theoretisch een toerenbereik hebt van -schrik niet- 15.000 toeren. Wil je echt vooruit komen dan hou je de motor beter boven de 3.500 toeren maar dan nog is de powerband ronduit indrukwekkend.
De R6 geeft zijn vermogen heel soepel en voorspelbaar af. Gevoelsmatig ga je met deze motor in normale dagdagelijkse omstandigheden bijna nooit boven de 12.000 toeren rijden en geloof me vrij als ik stel dat je dan al heel wat snelheid maakt. Op dat toerental levert de motor ook zijn maximum koppel van 66 Newtonmeter waardoor je bijna automatisch op dat toerental gaat schakelen. Tot dan voelt de motor vlot accelererend aan en wordt het vermogen zo goed als lineair afgegeven. Ideaal voor straatgebruik, maar dat er meer in de R6 zit word je vanzelf gewaar als je de motor verder laat doorlopen. De niet bepaald niet kinderachtige acceleratie neemt tussen de 12.000 en de 14.500 toeren explosief toe en ook daarboven trekt de vierpitter verder alsof er geen eind komt aan zijn machtsontplooiing. Zelfs zonder de motor op een proefbank te zetten, durf ik er veel onder te verwedden dat het maximum vermogen dat bij 14.500 toeren bereikt wordt daarboven maar weinig daalt. Yamaha geeft 133pk op voor zijn R6 –met de hulp van de lucht inductie- en dat die paardjes er écht inzitten zal ik niet betwijfelen. De sound die de R6 daarbij aan zijn bestuurder ten beste geeft bracht me keer op keer in vervoering; de gelijkenis met het geluid van een Formule 1 motor is frappant, hetgeen niet echt vreemd is. Die blokken draaien ongeveer evenveel toeren… Inderdaad, je zou er kippenvel van krijgen. Het geluid dat de motor presenteert bij snel afschakelen is al even verslavend. Janken en blaffen tegelijk, ik hield er bijna een orga… sorry, een hartstilstand aan over.
Dat de R6 snel is liet hij me zonder schroom zien. Dit is de eerste 600cc supersport die me voluit in derde versnelling 200 kilometer per uur kon tonen. Ja, mocht ik het zelf niet herhaaldelijk gezien hebben, zou ik het ook maar moeilijk kunnen geloven. En dan is het feest nog lang niet voorbij want natuurlijk heeft de R6 zes versnellingen aan bood. Rijdend aan deze volstrekt illegale snelheden, blijft deze rappe Yamaha heel strak sturen. Zelfs op niet zo vlakke wegdekken loopt de motor perfect rechtdoor, hetgeen meteen al een indicatie geeft over de kwaliteiten van het rijwielgedeelte. Dat rijwielgedeelte is het neusje van de zalm. Aluminium deltaboxframe van de laatste generatie, upside down voorvork, ellenlange achtervork met monoshockdemper, radiale remklauwen voor… noem je droomlijst maar op en het is er. Voeg daarbij een moderne geometrie en perfect afgestelde veersystemen en het verwonderd je niet dat deze motor niet alleen zo stabiel is als een huis, maar bij bochtenwerk ook kwikzilverachtige karaktertrekjes laat zien. Sturen doet de R6 haarscherp, vertrouwenwekkend, absoluut neutraal en heel natuurlijk. Werken is er niet bij om deze Yamaha in de bocht te leggen. Behoor je tot de weinigen die ooit het geluk hebben gehad om met de Yamaha R7 te rijden dan weet je meteen waar ik op doel; de R6 geeft je de indruk dat je hem niet met je lichaamsbewegingen stuurt, maar uitsluitend met de kracht van je geest. Telepathische besturing als het ware. Geniaal!
Verrassend is dat eenmaal je met deze toch extreem sportieve motor gaat rijden je heel comfortabel zit. Akkoord, iemand die overal en altijd een groot afdak voor zijn gereedschap met zich meedraagt zal daarvan de gevolgen ervaren, maar anderen vinden op de R6 wel degelijk een goede zit. Naarmate je meer kilometers met deze Yamaha rijdt –zelfs aan een sociaal aanvaardbaar en dus erg nederig tempo- word je steeds meer één geheel met deze motor. De lage opstelling van de stuurhelften valt je dan alleen nog op bij filerijden. De radiale remklauwen, de radiale rempomp en de 310 millimeter remschijven van de R6 zorgen voor een goed doseerbare en krachtige voorrem. Is ook wel nodig op een motor die in derde versnelling reeds 200 kilometer per uur rijd. Alhoewel de motor onder extreem afremmen op het voorwiel niet overmatig op neus komt te staan, voelde ik toch af en toe mijn achterwerk een beetje uit het zadel gelicht worden, waardoor ik de échte remkracht van de R6 niet optimaal kon benutten. Me met mijn kruis enkele centimeters van de achterkant van de brandstoftank verwijderen net voor een dergelijke remactie bracht de oplossing. De vertraging die je dan kunt bereiken is werkelijk fenomenaal. De achterrem is misschien wel niet spectaculair van samenstelling, maar is dat wel wat betreft zijn doeltreffendheid. De druk op de pedaal is goed doseerbaar en brengt een indrukwekkende remkracht te weeg. Een unicum in de supersportwereld… een achterrem die écht verdomd goed werkt!
Laag en scherp gelijnd verwacht je niet veel windbescherming van de stroomlijn van de R6. Dat de kennis van de motorwereld wat betreft aërodynamica er met sprongen op vooruit gaat, laat deze Yamaha echter zien. De windbescherming is héél efficiënt. Bij snelheden tot 180 kilometer per uur word je nauwelijks voelbaar beroerd door de rijwind zonder dat je daarvoor een echte racehouding hoeft aan te nemen. Tenzij je een afstammeling bent van Lange Wapper natuurlijk. Plat op de tank kan je ver boven de 200 kilometer per uur rijden zonder dat de wind je in je concentratie komt storen. Ja, je wordt ook op dat vlak gewaar dat deze motor ontwikkeld is met het WK Supersport in het achterhoofd. Blijft er dan niets te wensen over op deze R6? Wel, volgens mij is er inderdaad niets wat hem nog verder kan verbeteren. Een setje valblokken monteren is natuurlijk wenselijk en indien je het onderste uit de kan wilt, kan je ook nog wat carbon spulletjes monteren. Heeft Yamaha standaard allemaal klaargestoomd voor de R6, dus hoef je niet de boer op om passende spulletjes te vinden. Voor het gewicht omlaag te halen moet je het echter niet doen. Deze versie van de R6 weegt droog 161 kilogram en heeft om die vooruit te stuwen 133 pk aan boord. Enkele jaren geleden was dat genoeg om er het WK Supersport mee te winnen. Wat gaan we nog allemaal beleven? Technische gegevens: Motor: Type: viercilinder, dubbele bovenliggende nokkenas, vier kleppen per cilinder Koeling: vloeistof Boring x slag: 67 x 42,5 millimeter Cilinderinhoud: 600 cc. Compressieverhouding: 12,8:1 Voeding: elektronisch gestuurde brandstofinspuiting Max. vermogen: 133 Pk @ 14.500 o.p.m. (met directe luchtinductie) Max. koppel: 68 Nm @ 14.500 o.p.m. (met directe luchtinductie) Koppeling: natte meerplaatse koppeling Versnellingsbak: 6 verhoudingen Eindoverbrenging: ketting en tandwielen Rijwielgedeelte: Frame: aluminium Deltaboxframe Voorvering: upside down volledig regelbaar Achtervering: monoshock volledig regelbaar Remmen voor: dubbele remschijven 310 mm met radiale remklauwen Achterrem: enkele 220 remschijf met dubbelzuigerremklauw Banden: voor 120/70 ZR 17, achter 180/55 ZR 17 Maten en gewichten: Lengte: 2.040 mm. Breedte: 700 mm. Hoogte: 1.100 mm. Wielbasis: 1.380 mm. Grondspeling: 130 mm. Zithoogte: n.b. Tankinhoud: 17,5 liter Drooggewicht: 161 kg. Prijs: 11.490 euro Invoerder: www.yamaha-motor.be