Yamaha YZF125R 2008 testverslag
Er is een tijd geweest dat de sportieve 125cc motoren heel populair waren. Heel wat motorrijders hebben met die lichte motoren hun eerste stappen in de motorwereld gezet. En dat was geen slecht idee; rijdend op de lichte motoren kwam elke stuurfout glashelder in beeld, leerde je wat een versnellingsbak was en hoe belangrijk het was om in de powerband te blijven rijden. Last but not least was je ook verplicht om mooie lijnen te rijden om snelheid te blijven maken want veel koppel op lage toeren hadden die motoren niet bepaald aan boord.
Toen Yamaha zijn YZF-R125 lanceerde dachten we meteen terug aan de tijd van de gillende 125cc scheermesjes die vroeger de straten bevolkten. De blauwe rookpluimen van de tweetakt straatracertjes die net zo geurden als die van de echte GP racertjes; de versnellingsbakken die elke seconde dienden bespeeld te worden om met de "groten" enigszins mee te kunnen… Maar geen enkele van die motoren was –zelfs niet in onze meest nostalgische herinneringen- zo mooi als de YZF-R125. De mannen die achter de vormgeving van deze geile pocket rocket zitten mogen van mijn part in de spotlights treden; meer zelfs, ze mogen een standbeeld krijgen… Dit is momenteel zonder twijfel de mooiste motor in zijn klasse!
Technisch mag de YZF-R125 er ook beslist zijn. De krachtbron heeft een boring en slagverhouding van 52 x 58.6 millimeter, een cilinderinhoud van 124,66 cc, vloeistofkoeling en een vierklepskop. Een enkele bovenliggende nokkenas zet de kleppen aan het werk terwijl het brandstofmengsel geprepareerd wordt door een elektronisch gestuurde brandstofinspuiting. Het is dan ook geen wonder dat deze "kleine" op zijn sokken 15 pk bij 9.000 toeren weet naar buiten te brengen. 1.000 toeren eerder komt het maximum koppel op de proppen dat 12,24 Newtonmeter bedraagt. Een natte, meerplaatse koppeling en een zes verhoudingen tellende versnellingsbak geven deze krachten over naar een ketting die voor de eindoverbrenging instaat.
Geef toe, het bovenstaande klinkt allemaal bepaald niet slecht. Mooi is dat het rijwielgedeelte dezelfde hoge verwachtingen schept. De ruggengraat van de YZF-R125 bestaat uit een stalen Deltabox frame dat duidelijk de stamboom van de R serie alle eer aandoet. Er is een telescopische voorvork gemonteerd die –gelet op zijn vormgeving- naar alle waarschijnlijkheid van Italiaanse origine is. De swingarm wordt afgeveerd door een monoshock veersysteem. Voor en achter zijn schijfremmen gemonteerd op de fraai ogende wielen; vooraan heb je een 292 millimeter grote schijfrem ter beschikking die samenwerkt met een zwevende Brembo dubbelzuiger remklauw. Ook de maat van de achterste remschijf spreekt boekdelen; die heeft een doormeter van maar liefst 240 millimeter en wordt bediend door een zwevende remklauw met één zuiger. Voor een motor die droog slechts 126,5 kilogram weegt is dat –zeker op papier- een heel indrukwekkend rempakket… Als je voor het eerst de YZF-R125 in levende lijve ziet dan zou je nooit vermoeden dat het om een 125cc gaat. De supersportieve lijnen, de fraai gevormde volumes; ze doen veeleer denken aan die van een 600 cc supersport dan aan die van een motor met amper 15 pk in het vooronder. Ga je in het zadel zitten dan blijkt dat de zaak ook ergonomisch zeker goed ontwikkeld is; de YZF-R125 past een mens met een gemiddelde lichaamsbouw als een handschoen. De zithouding hoort ontegensprekelijk bij een moderne supersport motor maar is desondanks niet echt extreem te noemen. Je leunt niet de ganse tijd op je polsen onder het rijden en je benen moeten ook al niet van elastiek zijn om je voeten op de steunen te kunnen houden. Zelfs de twee stuurhelften staan comfortabel opgesteld, de uiteinden wijzen niet –zoals bij de R6- uitdrukkelijk naar beneden en het stuur staat breed genoeg om een aanvaardbare stuuruitslag mogelijk te maken.
Vanuit het zadel oogt de cockpit heel volwassen. Als je het contact aanzet krijg je –net als bij zijn grote broers de R1 en R6- een klank en lichtshow aangeboden van het dashboard. Van zodra de naald van de toerenteller terug tot rust is gekomen mag je op de startknop drukken om de zaak op gang te brengen. De motor slaat prompt aan maar de sportieve brul, die je automatisch verwacht door het racy voorkomen van het geheel, blijft jammer genoeg uit. Homologatievoorwaarden weet je wel, die vereisen dat een motor minder geluid maakt dan pakweg een dwarsfluit of een contrabas… Maar niet getreurd, de motor reageert heel vlot op het gas, de koppeling is mooi te doseren en de versnellingsbak schakelt als een warm mes door de boter als je de bak in zijn één zet. Met de tweetakten uit het verleden in het achterhoofd vertrek je de eerste keer onvermijdelijk met een hevig slippende koppeling, maar dat leer je snel af. De éénpitter heeft het namelijk in zich om heel mooi vanuit lage toeren te vertrekken en behoeft dus geen andere vetrekprocedure dan de gemiddelde sportmotor. De toerentellernaald klimt mooi progressief en moeiteloos naar de rode zone die bij 10.000 toeren begint als je het gas vol opendraait. Dat doet de motor heel vlot in zijn laagste vier versnellingen; in vijfde versnelling moet je moeite doen om het rood te halen en in de hoogste versnelling lukt dat net niet. Op een vlakke baan zonder tegenwind haalden we alles uit de kan en lieten de éénpitter zingen voor wat hij waard was gedurende lage tijd. Geen medelijden, was ons devies, want tenslotte had deze motor er zelf voor gekozen om in een supersportief jasje zijn leven te slijten. Met wat geduld en het gas volledig in de hoek slaagden we erin de motor met de bak in de hoogste stand 9.500 toeren te laten halen hetgeen overeenkwam met een topsnelheid van 124 kilometer per uur. Herhaalde pogingen gaven echter aan dat dit niet altijd haalbaar is; een top van 115 kilometer per uur haalden we echter onder alle omstandigheden en dat is voor een motor die 126,5 kilogram droog weegt en 15 pk sterk is zeker geen slechte prestatie.
De lange rechte einden; de YZF-R125 kan ze wel aan maar iedereen begrijpt dat het ware biotoop van deze straatracer op andere banen ligt. Kronkelende secundaire wegen zijn meer zijn ding en daar komt deze schoonheid dan ook volledig tot zijn recht. De motor op toeren houden en de bak bespelen als een organist en je komt met een echt wel stevige vaart vooruit. Rustiger kan natuurlijk ook, maar gezien het uiterlijk van deze motor staat dat bijna gelijk met oneigenlijk gebruik. De YZF-R125 stuurt vederlicht, strak en betrouwbaar en gaat dus voor geen enkele bocht uit de weg; je moet er alleen voor oppassen dat je niet langs de binnenkant uit de bocht vliegt want even kijken waar je naartoe wilt is voldoende om de zaak als de weerlicht van richting te doen veranderen. De veersystemen -die van buitenaf niet regelbaar zijn- staan sportief afgesteld maar het is niet zo dat je maar beter een overall draagt om je botten bijeen te houden als je over betonbanen rijdt. Een fauteuil is de YZF-R125 echter niet op slechte wegen, daarvoor staat de ingaande demping net iets te hard afgesteld. Met een remsysteem om U tegen te zeggen verwacht je een enorme stopkracht van de YZF-R125. Nu, dat valt achteraan eerlijk gezegd zwaar tegen. Je bekomt hoogstens een redelijke vertraging als je met de zware voet aan het werk gaat en van nauwgezet doseren kan dan ook geen sprake zijn. De voorrem zorgt (gelukkig) voor een heel ander verhaal. Die pakt mooi progressief aan, geeft heel veel feedback en remt alsof zijn –en jouw- leven ervan afhangt als je hem daarom vraagt. De voorvork kan al dat geweld juist gepast aan bij sologebruik en gaat net niet gans zijn veerweg opsouperen als je beenhard het anker uitgooit. Onder het remmen blijft de motor dus mooi stabiel en zo hoort het ook, zeker op een straatracer met de allure van een Grand-Prix ster.
Heeft het nut om de Yamaha YZF-R125 aan te schaffen indien je een sportieve motorcarrière op het oog hebt kan je je afvragen. Het antwoord daarop is ja, ja en nog eens ja. Met deze motor word je het gewoon om met letterlijk alle facetten van een supersport om te gaan zonder daarbij de last te moeten dragen van een berg vermogen. Bovendien zal je niet zo snel uitgedaagd worden door andere weggebruikers. Voor competitief ingestelde figuren is dat zeker een pluspunt want die hebben nu eenmaal de drang om geen enkele achterband voor zich te dulden en gaan daardoor –door gebrek aan ervaring- veeleer vroeg dan laat met zekerheid in de fout. "Eerst leren gaan, en dan pas gaan lopen", zei mijn grootmoeder me altijd… en gelijk had ze! De YZF-R125 is wat betreft aankoopprijs geen sportgoedkoop vervoermiddel. Hij moet 3.990 euro kosten en gezien het gebodene is dat een verantwoorde prijs. Zeker als je van mooie dingen houdt en weet dat je nergens kan komen met deze rakker zonder dat hij gestreeld word met duizend ogen… om nog maar van de klamme handjes te zwijgen waarmee hij achter je rug om bepoteld wordt!
Technische gegevens: Motor: Type: ééncilinder viertakt, bovenliggende nokkenas, vierklapskop Koeling: vloeistof Boring en slag: 52x 58.6 mm Cilinderinhoud: 124,66cc Compressieverhouding: 11.2:1 Max. vermogen: 15 pk @ 9.000 o.p.m. Max. koppel: 12,24 Nm @ 8.000 o.p.m. Koppeling: natte meerplaatse koppeling Versnellingsbak: 6 verhoudingen Rijwielgedeelte: Frame: stalen Deltabox frame Voorvork: hydraulische telescoop, niet regelbaar Achtervering: monoshock, niet regelbaar Remmen: voor schrijfrem 292 mm, achter schijfrem 230 mm Banden: voor 100/80 17; achter 130/70 17 Maten en gewichten: Lengte: 2.O15 mm Breedte: 660 mm Hoogte: 970 mm Zithoogte: 818 mm Wielbasis: 1.355 mm Drooggewicht: 126,5 kg Tankinhoud: 13,8 liter Prijs: 3.990 euro Importeur: www.yamaha.be