Kappa driedelige kofferset testverslag
Stel, je wil op reis met je motor, maar je hebt niet voor zo'n kant-en-klaar toermonster gekozen toen je je motorfiets kocht. Wil dat dan zeggen dat je niet van zo'n handige kofferset gebruik kunt maken om je hebben en houden in te transporteren? Hoegenaamd niet! Er bestaat nog altijd zoiets als de accessoirehandel en die maakt voor heel wat motorfietsen passende bagageoplossingen.
De vraag die bij veel motorrijders rijst als er over accessoires gesproken wordt, is of het toebehoren dat niet door de motormerken werd gecommercialiseerd wel kwalitatief te vertrouwen is. Een terechte twijfel, want er is inderdaad nogal wat kaf tussen het koren in die industrie. Producten van bekende accessoirefabrikanten vallen daar echter niet onder; integendeel zelfs; niet weinig motormerken zijn zelf klant bij die specialisten voor zowel het ontwikkelen als het fabriceren van hun officiële toebehoren.
Goed en wel kan je nu zeggen, maar de praktijk is tenslotte de beste referentie van kwaliteit. Dat zijn we volledig met u eens en daarom regelden we een driedelige kofferset van het merk Kappa om die niet alleen op een motor te monteren, maar ook gedurende een reisproject uit te proberen. De motor waarop we de kofferset monteerden, was een Kawasaki ER-6f, een middenklasse toermotor die om één of andere reden door Kawasaki niet voorzien wordt van een optionele kofferset. 't Zag er in het begin allemaal nogal ingewikkeld uit. Naast de drie koffers kregen we ook een kartonnen doosje en in krimpfolie verpakt ijzerwerk in de handen gestopt. De handleidingen zaten in de verpakkingen werd ons verzekerd, maar toch mompelde een klein stemmetje in ons achterhoofd onophoudelijk dat het monteren wellicht minder gemakkelijk zou verlopen dan verwacht kon worden. Ervaring kan zowel een goede als een minder goede raadsman zijn, moet je weten…
De motor voor de garage in het zonnetje geparkeerd en alle onderdelen netjes en overzichtelijk geëtaleerd. Na een laatste blik op de klok konden we eraan beginnen. Eerst de handleidingen doornemen bracht ons aan het licht dat je echt geen ruimtevaarttechnicus moest zijn om de manier van monteren te kunnen doorgronden. Nette en gedetailleerde stuklijsten en dito afbeeldingen lieten zo goed als niets aan duidelijkheid te wensen over. 't Leek allemaal (verdacht) veel op een Ikea-montagehandleiding, dus daar heeft zowat driekwart van de wereldbevolking al ervaring mee. Het feit dat er geen Nederlandse tekst in de handleidingen is opgenomen, was niet echt onoverkomelijk, ook zonder de uitleg zou de montage vlot verlopen, want de beelden boden meer dan genoeg houvast aan het bouwplan.
Om de steunen voor de kofferset op de Kawasaki ER-6f te kunnen bevestigen, moet er heel weinig aan de motorfiets gedemonteerd worden. De twee handgrepen voor de duo, enkele moertjes onder het zadel en de scharnierpennen van de duovoetsteunen, al de rest kan doodgewoon op zijn plaats blijven zitten. We slaagden er zelfs in om de richtingwijzers achteraan ongemoeid te laten. Wie dat wil, kan ze wel verder naar achteren monteren, in de set zijn daarvoor de nodige onderdelen voorzien. Kappa heeft voor deze motor - en voor vele andere ook natuurlijk - twee koffersetsystemen, die zowel apart als samen kunnen gemonteerd worden. Wij kozen ervoor om zowel de zijkoffers als de topcase uit te proberen. De beide draagframes bleken niet alleen heel stevig uitgevoerd te zijn, maar bovendien ook heel netjes afgewerkt. Nergens ook maar een scherp kantje te bespeuren en geheel en al in een donkergrijze satijnen laklaag gestoken, je kan je niets beters wensen. Bovendien bleek de puzzel van buiswerk, bevestigingsplaten, boutjes, busjes en moertjes na anderhalf uur sleutelen perfect te kloppen.
Akkoord, hier en daar was een klein beetje overredingskracht nodig gebleken om de zaak op zijn plaats te krijgen, maar ook in deze materie geldt dat het allemaal een beetje moet spannen wil de zaak netjes en tot ieders tevredenheid in mekaar passen. De gouden regel - om niets vast te zetten tot alles in mekaar steekt - was eens te meer nuttig gebleken. Mooi was dat tijdens het gehele proces enkel een setje inbussleutels en enkele steeksleutels nodig waren geweest, je hebt dus geen halve garage nodig en twee rechterhanden om een Kappa-kofferset op je motor te monteren. De kofferset zoals wij monteerden, is goed voor in totaal 25 kilogram bagage. In de topkoffer mag 5 kilogram en de twee zijkoffers nemen elk 10 kilogram van je uitrusting voor hun rekening. De topcase kan 35 liter bevatten en in de zijkoffers hebben een stouwcapaciteit van samen 66 liter. Natuurlijk zijn de drie koffers gemakkelijk van het frame af te nemen zonder dat daar gereedschap aan te pas komt; met dezelfde sleutel als waarmee je ze losmaakt van het draagframe doe je ze ook op slot, zodat de inhoud veilig blijft voor ongeautoriseerde handen.
De prijzen Draagframe voor de topkoffer: 118 euro Draagframe voor de zijkoffers: 146 euro Topkoffer 35 liter: 84 euro Zijkoffers 33 liter (per set): 289 euro
Uitgetest! Na een reis van meer dan 2.500 kilometer, waarbij de Kappa kofferset zowat over geheel zuid Noorwegen werd vervoerd over (letterlijk) berg en dal, door zon sneeuw en regen, kunnen we oordelen dat deze kwalitatief echt wel hoogstaand is. De kofferset bleek absoluut waterdicht, de mechanismen om de koffers te sluiten functioneerden altijd vlekkeloos en hetzelfde mag gezegd worden van de bevestiging van de koffers aan het draagstel. Dat draagstel bleek trouwens, evenals de koffers, goed bestand tegen zware belasting. We namen doelbewust enkele kilo's te veel bagage mee maar dat kon hen blijkbaar niet deren. Wel toonde het draagstel na de test gebruikssporen; de verf was daar waar de onderkant van de zijkoffers het draagframe raakt afgeschuurd. De laklaag mocht wat ons betreft op die plaats wat resistenter zijn. Op gebied van beïnvloeding van de wegligging mochten we ook al enthousiast zijn. We lieten de snelheid oplopen tot net geen 200 kilometer per uur en ondervonden geen negatieve bijwerkingen. Bij extreme wind is dat misschien wel het geval, dat hebben we niet kunnen uitproberen, maar dan is het toch sowieso aan te raden het gas wat meer dicht te houden. Het dient wel opgemerkt dat we ervoor gezorgd hadden dat de laterale koffers even veel wogen en dat de vering van de motor was aangepast aan de belasting. De veervoorspanning achteraan was zodanig verhoogd dat de geometrie van de motor zo goed als identiek was aan die van de motor zonder bagage. Dat bereik je door de standaard motorfiets op een vlakke ondergrond te zetten en de afstand te meten van de grond tot een vast punt op de motor, bijvoorbeeld de onderkant van de kentekenplaat. Monteer daarna de bagage en schroef de veervoorspanning achteraan zover op dat dezelfde waarde bereikt wordt. Hangt de motor achteraan desondanks beduidend lager dan heb je te veel gewicht op de staart, wat de bestuurbaarheid enorm – in de negatieve zin – zal beïnvloeden. Met zo'n motor rijden is ronduit levensgevaarlijk, daar begin je dus maar beter niet aan.