Interview Carlo Branders

15 januari 2005. Op het Motorsalon van Brussel geeft Carlo Branders een interview weg op het animatiepodium. De man staat op het punt om een motorreis naar Zuid-Afrika aan te vangen; zijn BMW motor waarmee hij dat gaat doen staat zelfs gepakt en gezakt onderaan het podium. Zichtbaar nerveus beantwoordt Carlo de hem gestelde vragen. Uit dat interview blijkt dat het hem niet in de eerste plaats om de reis gaat, maar wel om zijn doel: zoveel mogelijk fondsen vergaren voor vzw Dreamcatcher, een organisatie die zich in Kaapstad inzet om dakloze jongeren op te vangen…
Het publiek gelooft bijna zijn ogen niet als Carlo na het interview op zijn motor stapt, die start en effectief het paleis uitrijdt. 29.207 kilometer later komt Carlo in Kaapstand aan. Op 27 juni stuurt hij ons een mailtje waarin hij ons vertelt dat hij goed is aangekomen. Hij heeft de naar ons gevoel lange, moeizame, soms eenzame tocht volbracht. We laten Carlo genieten van zijn prestatie, maar na een tijdje zegt een klein stemmetje in ons dat het hoog tijd wordt voor een interview…
MotorLife: Hallo Carlo. Proficiat met je prestatie. Ben je al een beetje van de reis bekomen? Carlo: Dank u. Natuurlijk, de reis is vlotter verlopen dan ik verwacht had. MotorLife: Had je je zowel fysiek als mentaal voorbereid op het maken van deze tocht? Carlo: Ik had me inderdaad fysiek voorbereid. Ik deed eerder al aan hardlopen maar de laatste maanden voor mijn vertrek werden er wat extra kilometers afgemaald. Mentaal had ik me niet voorbereid, vanuit de ervaring van mijn vorige reizen wist ik ongeveer wat me te wachten stond. MotorLife: Je vertrok hier in de winter en belandde al kort daarna in de warmte van het Oosten en Afrika. Hoe verteert je lichaam dat? Carlo: Vrij goed, al moet ik toegeven dat ik tijdens mijn reis doorheen Europa ontzettend veel kou heb geleden. De overgang van koud naar warm weer verliep daarna echter vrij gelijkmatig en zodoende had mijn lichaam voldoende tijd om zich aan te passen. MotorLife: Wat ik me afvraag is hoe je je verstaanbaar hebt kunnen maken in al die vreemde landen. Ook het lezen van die vreemde talen moet geen grap geweest zijn… Carlo: In de kleine dorpjes is er meestal wel iemand die Engels spreekt; meestal wordt de onderwijzer erbij gehaald. Jongeren die Engels studeren, bieden zich soms als gids aan, zo krijgen ze de kans om de taal te oefenen. Het lezen van al die verschillende talen is onmogelijk. Wel had ik de Arabische cijfers geleerd, dan kon je tenminste zien wat alles kost. Vaak wordt er voor blanke toeristen immers een hogere prijs aangerekend.
MotorLife: Hoe heeft de BMW het er vanaf gebracht? Carlo: Zoals ik had verwacht, zeer goed . Behalve een defecte achtervering heb ik geen noemenswaardige problemen gehad met de motor.
MotorLife: Heb je geen problemen ondervonden om aan goede benzine te geraken onderweg? Carlo: De benzine in Afrika is bijna altijd slecht van kwaliteit, met uitzondering van de grote steden. Daar kun je kwalitatief goede benzine tanken, maar wel met een zeer laag octaangehalte en loodhoudend. Door het lage octaangehalte pingelt de motor bij vlot accelereren. Mijn BMW 1150 GS Adventure is echter uitgerust met een uitlaat zonder katalysator en een codeerstekker die de ontsteking vervroegt. Hierdoor heb je minder last van dat pingelen en de motor draait merkelijk mooier rond. MotorLife: Ik heb in je verslagen op je site gelezen dat je soms heel wat problemen had om voorbij bepaalde grenzen te komen. Vreet dat niet aan je gemoedstoestand? Tenslotte was je met een humanitaire missie vertrokken. Of vind je dat dat deel uitmaakt van de plaatselijke folklore? Carlo: Het is inderdaad soms geen lachertje om de grens over te geraken. Rustig blijven is de boodschap, maar wel duidelijk laten merken dat je niet met je laat sollen. MotorLife: Zijn er momenten geweest dat je je afvroeg waarom je in hemelsnaam deze tocht maakte? Carlo: Neen, al moet ik toegeven dat er wel moeilijke momenten zijn geweest. MotorLife: Was het fysiek een zware reis? Wat was je zwaarste beproeving? Carlo: Je moet zo'n tocht niet onderschatten, best verschijn je dus in topconditie aan de start. De moeilijkste etappe was die van Wadi Halfa (Sudan) tot Nairobi (Kenya): een afstand van meer dan 3000 km over zeer slechte en onverharde wegen, waarvan ongeveer 1000 km door de woestijn. Wat het allemaal nog lastiger maakte, was dat ik al vrij vlug te maken had met een defecte achtervering . Hierdoor werd de motor bijna onbestuurbaar en zodoende kwam ik talloze keren vast te zitten in het mulle zand. Telkens moest ik de bagage van de motor afhalen en de motor met de hand uitgraven. Die 2000 km met een kapotte achtervering heeft me fysiek wel gekraakt.
MotorLife: Hoe ga je om met het alleen zijn op zo'n tocht? Of word je het alleen reizen op den duur gewoon? Carlo: Alles heeft natuurlijk zijn voor- en nadelen. Iedereen zal het wel met me eens zijn dat in gezelschap reizen aangenamer is , maar je moet dan wel een gepaste reisgenoot vinden. Het leuke aan alleen reizen is dat je sneller contact maakt met de lokale bevolking en je bepaalt natuurlijk zelf je reistempo. MotorLife: Door de woeste natuur reizen en dan af en toe terugkeren in de "beschaafde" wereld. Brengt dat geen cultuurshock met zich mee? Carlo: Ik had er op dat ogenblik geen moeite mee. Het was soms heerlijk om een supermarkt binnen te stappen en uit de rekken te nemen waar je zin in had. MotorLife: Afwisselend kon je van de voor ons normale luxe genieten, om het vlak daarna met het strikt noodzakelijke te moeten stellen. Wat vond je uiteindelijk het leukst? Carlo: Van de luxe genieten onderweg is leuk, maar het went snel. Het deed me steeds denken aan thuis en dat wilde ik eigenlijk niet. Het leukste vond ik de dagen dat ik op het platteland was. De vriendschap, de gastvrijheid en de waardering die je van de lokale bevolking krijgt, is onbeschrijfbaar. MotorLife: Je bent om zo te zeggen dwars door Afrika gereisd. Heb je daar gewaargeworden dat er spanningen heersten tussen de verschillende volkeren? Carlo: Persoonlijk heb ik daar niet zo veel van gemerkt. Natuurlijk zijn de risicogebieden tijdens deze reis zoveel mogelijk vermeden.
MotorLife: We horen wel eens vertellen dat er grote verschillen bestaan in de welvarendheid van de Afrikanen onderling. In donker Afrika zou de ene stinkend rijk zijn en de andere van de honger en ellende creperen. Is dat ook jouw bevinding? Carlo: Er zijn inderdaad grote verschillen in welvaart en het merendeel van de zwarte bevolking is zeer arm. De apartheid is dan wel officieel afgeschaft, maar het verschil tussen zwart en blank zie je nog heel duidelijk . In de grote steden merk je wel dat steeds meer kleurlingen toegang krijgen tot de betere jobs... MotorLife: Is er iets waarvan je ondervonden hebt dat je het beter toch had meegenomen? Bijvoorbeeld een boek of een foto van je gezin, of wat dan ook? Carlo: Door de ervaring die ik heb opgedaan tijdens mijn vorige reizen, wist ik precies wat wel en wat niet moest meegenomen worden... MotorLife: Van man tot man: je gaat voor 6 maand alleen de wereld in. Je bent een gezonde mens… stelde dat je soms niet voor problemen? Carlo: Niet echt, je bent onderweg met andere zaken bezig. Mocht je de hormonen toch niet onder controle kunnen houden, is dit echt geen probleem in Afrika.
MotorLife: Op je website staan beelden van wilde dieren. Heb je met die dikwijls heel gevaarlijke kanjers nooit problemen gehad onderweg? Carlo: Dat hoort er bij. Het is meermaals gebeurd dat ik onderweg in de remmen moest voor wilde dieren die plots de weg overstaken. Zo stond ik op weg naar Malawi plots oog in oog met een olifant… MotorLife: Je stuurde regelmatig nieuws naar het thuisfront. Ging dat gemakkelijk of moest je daarvoor vaak inspanningen doen? Carlo: In bijna elke stad zijn er internetfaciliteiten te vinden. Wel is de verbinding vaak tergend langzaam en bovendien erg duur. MotorLife: Wat zou je als je mooiste ervaring tijdens dit avontuur willen bestempelen? Carlo: Achteraf bekeken was de tocht door de Sudanese woestijn een hele belevenis, op het moment zelf zag ik het soms echter niet meer zitten.
MotorLife: Veel motorreizigers schrijven een boek over hun belevenissen of geven lezingen. Ben je dat ook van plan? Carlo: Ik denk het niet, maar je weet nooit. Diavoorstellingen zijn wel gepland tijdens de wintermaanden. Eerst moet er echter een selectie gemaakt worden uit zo'n 7000 opnames… MotorLife: Hoe was de ontvangst in Kaapstad? Carlo: Schitterend, en tegelijkertijd ook heel ontroerend. Je wordt er geconfronteerd met de harde realiteit van een weeshuis, dat in schril contrast staat met het luxe leventje dat wij leiden. Meteen is alle leed van onderweg vergeten en ben je blij iets voor deze kinderen gedaan te kunnen hebben. MotorLife: Is er iets waarvan je denkt dat je het beter anders had aangepakt bij zowel je voorbereidingen als tijdens de reis zelf? Carlo: Eigenlijk niet. Een degelijke voorbereiding voorkomt veel problemen, maar een beetje geluk hebben tijdens het reizen is natuurlijk steeds mooi meegenomen. MotorLife: Je bent op reis gegaan met eigen fondsen en hebt al de opbrengsten van je sponsoring aan liefdadigheid geschonken. Kan je ons een idee geven van de totale kostprijs van je reis en hoeveel die voor vzw Dreamcatcher heeft opgebracht? Carlo; Mijn reiskosten heb ik nog niet opgeteld en misschien is dat ook maar het beste. De totale opbrengst voor Dreamcatcher was 7.500 euro. MotorLife: Hoeveel sponsors heb je met je organisatie uiteindelijk achter je project gekregen? Carlo: Een 50-tal sponsors hebben we kunnen warm krijgen voor ons project . Ik wil hen hierbij allen nog eens hartelijk bedanken.
MotorLife: Aan wat gaat vzw Dreamcatcher dit bedrag besteden? Carlo: Het sanitair is dringend aan vernieuwing toe en verder zijn er plannen voor een overkapping die de kinderen moet beschermen tegen de schroeiende Afrikaanse zomerzon. MotorLife: Hoe kunnen de lezers dit initiatief steunen? Wat heeft men daar precies nodig in Kaapstad om de jeugd een toekomst te bieden? Carlo: Het is de bedoeling niet alleen materieel te steunen, maar ook ervoor te zorgen dat de plaatselijke bevolking in zijn eigen behoeften kan voorzien. Daarom worden diverse projecten op touw gezet die de mensen op het goede spoor moeten zetten. Daarnaast is er ook behoefte aan kinderopvang voor gezinnen waarvan beide ouders werken. Vaak hebben zij niet de middelen om hun kinderen naar school te sturen. Gratis kinderopvang, waarbij de kinderen ook de schoolbeginselen bijgebracht worden, is daarom essentieel. Het spreekt vanzelf dat er zonder financiële steun niets van dat alles verwezenlijkt kan worden. MotorLife: Hoe ervaar je je terugkeer naar het gewone leven? Mis je de vrijheid van het reizen niet? Of heb je er nu wel genoeg van gehad om er met de motor op uit te trekken? Carlo: Natuurlijk mis ik de vrijheid, maar het is mooi geweest. Ik heb inmiddels de knop weer omgedraaid en probeer de draad met het gewone leven weer op te nemen. MotorLife: Heb je plannen voor een volgend -misschien gelijkaardig- project? Carlo: Er zijn vage plannen voor een volgend project. Maar in afwachting blijven we ons verder inzetten voor het goede doel. We hebben immers een vzw opgericht en het zou zonde zijn om de naambekendheid die we opgebouwd hebben, te verwaarlozen. Voor meer informatie over onze activiteiten kan men terecht op onze webstek; www.carloafricatour.be