Lilliput Luxemburg (deel 3)
Tekst en foto's: Kris Van der Stockt Nog groener en nog woester is het natuurpark van de Boven-Sûre, waar de Sûre in de jaren zestig werd opgestuwd tot een meer. De omgeving rond het stuwmeer werd ondertussen door de Europese Commissie uitgeroepen tot 'Destination of Excellence'. Reden genoeg dus om ook hier enkele uren voor uit te trekken de volgende dag.
MEER VAN DE BOVEN-SURE Voorziet het stuwmeer in de eerste plaats in de drinkwatervoorziening van het groothertogdom, toch heeft het de laatste jaren meer en meer een toeristische bestemming gekregen. Massatoerisme moet je hier echter niet verwachten en dat is maar goed ook. Zo kunnen waterliefhebbers wel terecht in eerder kleinschalige badplaatsjes als Liefrange of het aan de overkant gelegen Insenborn, maar voor het overige is deze groene long toch vooral het terrein van de wandelaar. De wegen daarentegen, die waren het exclusieve domein van de VFR, die ondanks zijn hoge leeftijd nog steeds in bloedvorm verkeerde. Dat bewees de Honda al meteen van zodra ik in Bettel de baan naar Fouhren was opgedraaid. Op de eenzame stukjes weg in de omgeving van Bastendorf en Brandenbourg had ik dan ook vrij spel gehad.
Al snel kreeg ik echter de Sûre in het vizier, met alle gevolgen van dien. Net als bij ons in de Ardennen zat er met dit warm weer heel wat volk in en naast de rivier. Vanop de weg had ik een mooi zicht op de waterpret van Camping du Moulin. Nu liggen campings vaak op mooie locaties (waar ze even vaak het zicht ontsieren), maar het moet gezegd, de ligging van dit kampeercomplex spant echt wel de kroon. Hoog boven het plaatsje torent namelijk de middeleeuwse burcht van Bourscheid op zijn 150 m hoge rots. Indrukwekkend zonder meer en die korte fotostop meer dan waard!
De ene toerbuffel na de andere passeerde ondertussen voor mijn neus. Dit parcours langs de Sûre lag duidelijk helemaal bovenaan bij heel wat motorrijders. Toch werd het enkele honderden meters verder al opnieuw stiller op de N27. Net als het landschap overigens, dat zich loom koesterde in de warme lentezon. De rivier kronkelde ondertussen lustig verder, terwijl de bijtjes als van oudsher geprogrammeerd hun ding deden met de bloemetjes. Een reiger aan de waterkant, het ene moment nog als een standbeeld turend naar zijn middagmaal, wiekte - zichtbaar verveeld - enkele meters verder toen ik de VFR aan de kant zette om wat plaatjes te maken. Vergilius, de bekende Romeinse dichter, zou wel in zijn nopjes zijn geweest met dergelijk bucolisch landschap...
DE MOOISTE VAN HET LAND Wat een verschil met Esch-sur-Sûre, waar het ei zo na vechten werd om een zitje te bemachtigen. Het leek wel of alle motards uit de vier windstreken van het groothertogdom naar hier waren afgezakt. Dat krijg je natuurlijk met een titel als mooiste dorp van het land! Tegen beter weten in sjokte ik van het ene terras naar het andere. Geduld is een schone zaak en na een dik kwartier werd ik eindelijk beloond met goudblond gerstenat, compleet met keurig witte kraag. Niks nieuws onder de zon, maar ook niets om je over te schamen. Als een mens dorst heeft, moet hij drinken, ook al is dat op een overvol terras…
Eens voldaan aan deze primaire behoefte haastte ik me gauw naar boven. Gauw is misschien veel gezegd, want de klim naar de burchtruïne legde zonder pardon meer dan één fysieke tekortkoming bloot. Hijgend en briesend geraakte ik toch waar ik zijn moest. Gelukkig diende ik het weergaloos panorama over een zee van groen slechts te delen met een verliefd koppeltje dat niet eens mijn aanwezigheid had opgemerkt. Minutenlang laafde ik me gulzig aan de stilte, die enkel en alleen door het gebonk van mijn hart werd verstoord. Op adem komen heet zoiets, ik geef het pijnlijk toe…
Begrijp me niet verkeerd, Esch-sur-Sûre is een plaatje van een dorp, zoals het daar ligt in een meanderkronkel van de Sûre. Het mooiste zicht heb je natuurlijk van boven en in elke toeristische gids wordt het dorp dan ook zo afgebeeld. Hoe ik me echter ook draaide of keerde op de weg naar Kaundorf, de fameuze meanderview kreeg ik van geen kanten te zien. Nu ja, hiermee was geen man overboord, want ook onze eigenste Ardennen hebben enkele mooie exemplaren in petto (het zicht op Frahan-sur-Semois vanuit Rochehaut kan de concurrentie met Esch-sur-Sûre best wel aan!). Met Kaundorf zat ik ondertussen al met de oren in het groen rondom het stuwmeer. Via Mecher en Bavigne ging het in gezapig tempo naar Liefrange, dat gezien zijn ligging aan het meer flink wat volk trok. Een tweede stop in Esch-sur-Sûre zou teveel van het goede zijn geweest en via Eschdorf en Heiderscheid stuurde ik de VFR vastberaden richting Bourscheid. Dorst deed me hier even omrijden naar het gezellige ezelstadje Diekirch, waar ik de motor mooi in het zicht parkeerde in één van de autovrije straatjes… om een dik uur later nog eens hetzelfde over te doen in Vianden!
Heel even kroop er een gevoel van schuld over de hartstreek, want zowel Diekirch als Vianden tellen allebei enkele interessante musea. Berouw komt echter altijd na de zonde; prompt beloofde ik alles goed te maken de volgende dag… FOTO'S IN CLERVAUX Toeren in Luxemburg, mens en machine ervaren het gegarandeerd als een zegen, zeker als men hoog daarboven zo het mooie weer bleef maken. Ook de iets kortere rit in de noordelijke Oesling, een perfecte afsluiter van deze vierdaagse, bracht me in eerste instantie weerom langs het onvermijdelijke Vianden, dat inmiddels al gonsde van de bedrijvigheid.
Via één van de grootste waterkrachtcentrales van Europa ging het deze keer noordwaarts, naar het aardige burchtdorpje Stolzembourg, enkele kilometers verderop. Ook hier bleef ik hondstrouw de Our volgen, flirtend met de Duitse grens. In Tintesmillen tenslotte nam ik afscheid van de lieflijke Our-vallei en met de CR339 belandde ik uiteindelijk na een knappe rit in Clervaux.
Ook nu weer moest ik toegeven dat het binnenrijden van Clervaux op zich al een ervaring is. Het geliefde toeristenstadje aan de Clerve geniet van een verrassende ligging, diep weggeborgen in het dal. Natuurlijk komt het gros van de toeristen voor de witte ridderburcht, welke samen met de dubbele kerktoren en het hoger gelegen exemplaar van de benedictijnenabdij het karakteristieke stadsbeeld bepaalt.
Had ik onderweg niet met de Olympus aan de neus op vinkenslag gelegen om het bochtenwerk van menig motorrijder vast te leggen, dan had ik nu de tijd gehad voor een fotoproject van een wel heel ander kaliber…
Of toch niet, want de in 2010 gestarte restauratiewerken aan wat te boek staat als de grootste fototentoonstelling aller tijden, 'The Family of Man', had blijkbaar nog flink wat voeten in de aarde. Het was trouwens de in Luxemburg geboren Amerikaanse fotograaf Edward Steichen zelf die zijn collectie van foto's definitief gehuisvest wilde zien in het kasteel van Clervaux. In 2003 werd ze op de Unesco-lijst gezet en sindsdien is ze uitgegroeid tot één van de niet te missen culturele toppers van Luxemburg. Wil je deze unieke beelden "over mensen en door mensen" zien, dan zul je nog even geduld moeten hebben. Pas in 2013 zou het museum weer zijn deuren openen naar het schijnt… In Drauffelt verliet ik de CR325 voor een gelijkaardige weg die net één cijfertje meer aan zijn naam toevoeg. Het landschap bleef even bekoorlijk en ook de motorrijders bleven maar komen. Van alle kanten en in alle formaten, alleen of met passagier, in formatie of kriskras door elkaar… de ene na de andere bolde, rolde of scheurde gewoon voorbij. Het hele gebied tussen Clervaux en Vianden gooit duidelijk hoge ogen bij het gehelmd publiek.
Na het aanschouwen van al dat motormoois zette ik graag zelf ook nog even een tandje bij. Net voorbij Weiler om precies te zijn, waar ik de CR320 inruilde voor de CR322. En jawel, in geen tijd stond ik opnieuw in Vianden, goed voor een zoveelste burchtkiekje… en een laatste ijsje op terras! Beter een goede buur dan een verre vriend, dacht ik bij mezelf toen ik rijtje schoof op de snelweg naar huis. Een volkswijsheid die in deze spaarzame tijden als geroepen kom. En dat niet alleen omdat het aan de Luxemburgse pomp nog altijd een slok op de borrel scheelt... Lees meer: Luxemburg Lilliput deel 1
Luxemburg Lilliput deel 2
Met dank aan: Office National du Tourisme de Luxembourg www.visitluxembourg.com
Chalet Petry www.chaletpetry.com
Olympus Belgium www.nl.olympus.be