Midweek Zuidoost Engeland

Tekst & foto's: Louis Weenen.
Naar jaarlijkse gewoonte trekken we met een motor op vakantie. Met een toerbeest zoals de Honda Gold Wing 1800 er één is, zoek je al snel andere oorden op. Onze vakantiebestemming dit keer is het Zuidoosten van Engeland. Keep left! Dat is zowat het eerste bordje dat we bij onze aankomst in Dover te zien krijgen. Nog voor het naderen van de beroemde "White cliffs" worden we aangemaand om links te rijden. En met de motor valt dat best mee. Het stuur blijft hoe dan ook in het midden en het gebruik van de "roundabouts" (ronde punten) is zelfs logischer dan bij ons. Dat Groot-Brittannië - of houden we het liever op Engeland- anders is, heb je natuurlijk vlug door. Door bijvoorbeeld het tijdsverschil ( 1 uur vroeger). Het leven is een stuk duurder dan bij ons en betalen doe je met natuurlijk met "pounds" (ponden). Op de ferry van Calais naar Dover kan je je euro's wisselen tegen een voordelige koers. Het klimaat staat bekend om zijn vele regendagen, maar tijdens ons verblijf mochten we de regenkleding gelukkig in de koffer van de Honda laten. En dan zijn er nog de Britten zelf. Die zijn in de streek waar we verbleven vriendelijk, sociaalvoelend, humoristisch en behulpzaam.
De kust
De eerste dag blijven we netjes langs de kustlijn. Even buiten Folkestone in Capel-le-Ferne houden we halt bij een gedenkplaats aan de Battle of Britain. Hier vochten Duitsers en Britten de grootste luchtslag ooit uit. Met zicht op zee en vele namen van jonge vliegeniers op het gedenkteken mijmeren we over de onzin die oorlog heet. Vervolgens gaat het richting Rye, een stadje waar we graag willen overnachten, maar alles is volzet. Dan maar naar Hastings, waar we naar verluidt meer kans hebben om een onderkomen te vinden. Deze badplaats is uitermate druk en niet echt aangenaam. We draaien richting binnenland en zoeken naarstig verder naar een slaapplaats. Maar door het ongewone mooie en warme weer is zowat alles volgeboekt.
Tot we op weg naar Battle in het piepkleine gehucht Telham een afslag naar Little Hemingfold Hotel volgen. Op een weg waar geen eind aan lijkt te komen en echt geschikt is voor een terreinmotor. We voelen meer dan ooit het zware gewicht van de Gold Wing, maar na een tijdje wordt ons geduld beloond. Een alleraardigst plekje, een hotel inclusief vijver, weiland en bos. Niet alleen is er plaats, maar hier overnachten we voor de rest van onze reis in Engeland die zich voortaan beperkt tot de provincies East Sussex en Kent.
Voor het avondeten is het te laat, dus maken we een ommetje naar Battle voor een eerste pubbezoek. Een onbekend talent en live singer, een zekere David 9 Lunas, brengt ons gave versies van Beatle songs en onversneden blues.Van de barman vernemen we de woonplaats van oppercomponist en ex-Beatle Paul Mc Cartney. Hij woont echt in de buurt en dus besluiten we om later zijn dorpje even te bezoeken. Diezelfde avond eten we voortreffelijk in een plaatselijk restaurant en wordt meteen het verhaal over de slechte Britse keuken ontkracht. Jamie Oliver heeft duidelijk meer dan één volgeling in het land!!
Motorrust
Zondag is ook een rustdag voor de Honda. Vanaf ons tijdelijk landgoed vertrekken we voor een wandeldag in de Engelse "countryside". Moet je echt eens doen, maar denk eraan, geen stapschoenen en lange broek vergeten! Met een stafkaart in de hand, geleend van de hotelbaas, stappen we zowat 15 miles ( 24 km) af. Je kunt de "bridleways" (wandelpaden) volgen die netjes aangeduid staan met pijltjes. Af en toe moet je over een hindernis klauteren, maar dan kan via plankjes en dus zonder kleerscheuren. Op die manier bereiken we Battle en bewonderen daar de plaatselijke abdij. Hier leeft de herinnering aan de battle of Hastings en de overwinning in 1066 van graaf William van Normandië op Koning Harold II. Hij zou later koning William I worden.
Na de wandeling bij temperaturen rond 25 graden en een net verijdelde aanslag op een golfterrein- het balletje miste ons op een haar na- plonzen we even in de vijver van "ons" verblijf. 's Avonds is het genieten van de culinaire hoogstandjes van de Chef, die je hier allerminst zou verwachten. Pantiles
De Gold Wing gaat nu richting Noorden, en daarvoor gebruiken we de echt kleine landweggetjes. We zijn echt onder de indruk van de GPS die het Honda topmodel aan boord heeft. Hij brengt ons op prachtige locaties en we houden de landkaart daarom doelbewust op zak. De volgende pleisterplaats heet Royal Tunbridge Wells en bevindt zich in Kent. Je kunt je er vergapen aan de burchten en Romaanse kerkjes, maar je moet zeker de Pantiles bezoeken.
Het VVV-kantoor is ondergebracht in de voormalige vismarkt en in het straatje met prachtige winkeltjes kun je eindeloos flaneren. In de echte inspector Frost traditie gaan we langs bij een Indisch restaurant en eten daar een lekkere "curry". Vanuit het stadje rijden we langs al even mooie wegen naar het dorpje Alfriston, waar we de Honda stallen. Parkeren op een "carpark" is voor motoren gelukkig gratis in Engeland. Van hier uit volgen we te voet een bridleway die een rivier volgt die uitmondt in de zee. Opnieuw een aanrader. Heen en terug een wandeling van een 8 tal miles (12 kilometer), met op het keerpunt een pub waar we met een op Britse wijze geschonken "Pint" de dorst lessen. Sir Paul
Peasmarsch is een onooglijk klein dorpje en precies daarom heeft voormalig Beatle Paul Mc Cartney er zijn optrekje. Als echte fans van de "fab four" lopen we langs het kerkje waar ooit zijn dochter Mary trouwde. Het postkantoor in Peasmarch is verdwenen, het is nu ondergebracht in een supermarkt. We schrijven een kaartje en de postbeambte belooft ons dat de postbode het meeneemt naar het landgoed van Sir Paul. Het domein is zowat een versterkte burcht en terecht, want geregeld kamperen hier nog Beatlefans en niet heel lang geleden slaagde een man erin om met zijn wagen tot in de tuin van Paul terecht te komen, luid tierend "I want to see him, ik wil hem zien". De veiligheidsdiensten konden hem inrekenen. Het ging om een geesteszieke, maar was het niet een soortgenoot die Paul's kompaan John Lennon naar de andere wereld hielp?
Van Paesmarch rijden we naar Rye, één van de mooiste kuststadjes die we op onze weg zijn tegengekomen. Het is precies of je met een "teletijdmachine" enkele eeuwen teruggekatapulteerd wordt. Vele huisjes staan er schots en scheef, maar dat is nu net zo charmant. De dag sluiten we af in de buurt van Eastborn, de badstad van de Britse senioren en we genieten van een zicht op zee in Pevensey Bay. Canterbury
Onze laatste dag Engeland en we rijden langs landwegjes naar Canterbury, onder andere via Tenterden met zijn St Mildred en St Michael's Church, een stoomtreinmuseum en wijngaarden. Want ook in Engeland wordt wijn verbouwd. We hebben echter al beter "druivensap" gedronken. Vrouwlief die achterop deze Gold Wing met airbag zit, klaagt omdat ze geen reden tot klagen heeft. De vering van het toerbeest rekent af met alle oneffenheden, ze heeft geen last van storende motorgeluiden van de zoemende 1800 zescilinder en de zetel met rugleuning zit voortreffelijk. Ze mist alleen het motorgevoel, dit is gewoonweg te perfect!
Ondanks de kritiek bereiken we samen Canterbury, bekend van zijn "The Canterbury Tales" van de hand van Geoffrey Chaucer die ze schreef in de 14 de eeuw. In een plaatselijke kerk worden de vertellingen op een begrijpelijke manier uitgebeeld. De stad is natuurlijk ook bekend van de majestueuze kathedraal, die heel wat Londen reizigers vanaf de autosnelweg zien. Groot is de ontgoocheling dat je 6 pond per persoon moet betalen om alleen maar het bouwwerk van buitenaf te zien. Net alsof je toeristen alleen tot de grote markt van Brussel toelaat als ze 8 euro betalen. Uit principe laten we het bouwsel links liggen en kuieren door de straten van de stad. Ook de moeite waard is een stadsrondvaart langs de grachten van Canterbury. Hier eten we ook onze eerste en laatste "Fish en Chips". Je maag moet wel van goede huize zijn om het typische gerecht probleemloos te verteren.
We keren terug naar Dover via knappe "countryroads" en breken dus met de gewoonte dat je de havenstad aandoet via de M20. Nabij de boot ontmoeten we nog enkele motorrijders. Een koppel heeft Engeland, Wales, Schotland en Ierland aangedaan. Maar ze hadden daarvoor bijna 4 weken de tijd. Voor wie niet zoveel geen vakantie heeft zoals zij, is onze trip een echte aanrader. Die is trouwens lang genoeg om met behoorlijk wat heimwee de Cliffs of Dover achter je te laten!