Quad Tunisia 2008

Tekst & beelden: Louis Weenen
Een quad gebruiken voor wat hij dient. Dat blijft de boodschap van de Quad Tunsia, ook tijdens deze derde editie. Uitfreaken op vier wieltjes en daarbij zo weinig mogelijk mensen storen. Wanneer we inpikken is de raid al drie dagen oud. De deelnemers, zo'n 20 in aantal, zijn aardig gerodeerd en dat zijn ook de volgers samen met de medische en de technische assistentie. We rijden de laatste drie etappes mee, waaronder een 285 km durende marathon, die zelfs 50 km langer uitloopt. Een keurig en zelfs elektronisch Tripy roadbook ten spijt, rijden we verloren, want een weg naar een col zoals op het "book" voorzien, is onverwachts versperd met rotsblokken.
We rijden op zoek naar de eindbestemming Tataouine verloren, maar een vriendelijke en hulpvaardige Tunesiër klimt aan boord van onze quad en wijst ons zo de juiste weg. We komen voor de donker aan en dat is een hele geruststelling. Medio november in Tunesië op duistere pistes rijden is namelijk alles behalve een aanrader. En dan is er de enige keer dat we vast rijden in het zand en "gered" worden door de twee toffe Brusselse broers Willy en Frans.
Testlabo
Bijna nergens is er een betere omgeving dan Tunisië om een quad uit te testen. We hebben er de nieuwe Grizzly van Yamaha, de 550, aan de tand gevoeld. Een "beer" van een quad; comfortabel, met elektronische injectie en 4X4 aan boord. Super uitgerust en voldoende power onderin. Vooral de vergelijking met de Wolvertine 350 is merkwaardig. Zeker op het gebied van kracht en comfort scoort de nieuwe Grizzly een stuk beter. Hij kost een smak meer geld, maar is dan weer goedkoper dan grote broer, de 700 cc-er, waarvan de kwaliteiten genoegzaam bekend zijn. Toch vinden we dat de remmen het een beetje laten afweten en dat het verbruik van zowat 10 liter per 100 km - dan moet je nog niet eens zo gek rijden- de spuigaten uitloopt. De quad constructeurs mogen ook werk maken van minder lawaaierige motoren en milieuvriendelijkere emissiewaarden. Het zou vast een stap in de goede richting zijn voor een welgekomen verzoening van de quad met het grote publiek.
Gemotiveerde deelnemers
Kris rijdt al twee jaar quad. Een uitlaatklep voor zijn drukke job, vindt hij. Maar in België kan je volgens hem moeilijk aan de slag. Een strenge regelgeving gooit roet in het eten. Dan maar deelnemen aan de Quad Tunisa. Hij vindt de raid echt meevallen, maar fysiek toch zwaarder dan in België met de vele Tunesische rotsachtige wegen, de zandpistes en duinen. Van technische mankementen blijft hij niet gespaard, maar gelukkig is zijn quad tot op het einde rijvaardig. Voor Pascal is deelname zo mogelijk nog moeilijker. Het is de eerste keer dat hij op een quad zit, maar hij is supergemotiveerd om er het beste van te maken. Vader en broer zorgden ervoor dat hij het ook eens probeert, de "quadmicrobe" zit duidelijk in de familie. Als echte neofiet maakt hij zelfs kennis met de harde kant van de quad. Gelukkig valt hij in het zachte zand en gaat de quad er alleen vandoor. Broer Kristof nam vorig jaar deel, dit keer gebruikt hij de motor. De enige tussen het quadgeweld. Als voorbereiding op een mogelijke Trans Tunisia. Hij kan vergelijken en vindt quadrijden toch meer ontspannen. Misschien komt hij ooit met een eigen quad met versnellingen terug, kwestie van het rijden een beetje uitdagender te maken. Sebastien huurt zijn quad. Thuis rijdt hij er niet mee, zijn vrouw ziet dat zo niet zitten. Zijn uitlaatklep is dus de Quad Tunisia.
Vrouw en quad
Jean Claude is tijdig op de aankomstplaatsen. Vorig jaar reed hij 40 km in het donker na een obligate quadwissel en dat wil hij nooit meer meemaken. Gladys is de enige dame die deelneemt. Ze heeft al veel ervaring en doet graag mee aan allerhande quad manifestaties. Bijna automatisch kwam ze uit bij de Quad Tunisia, waar ze heel veel plezier beleeft aan het avontuur. Haar keuze voor de quad was snel gemaakt, op die manier kunnen de kinderen af en toe een ritje meemaken.
Assistentie
Met alleen Gerry als echt gekwetste deelnemer beleeft dokter Pierre een rustige raid. De quadrijder is erg gedisciplineerd, aldus de sympathieke geneesheer. Hij begint ook goed voorbereid aan het gebeuren. Sommigen hebben zelfs een heuse apotheek mee en daar maak ik zelf graag gebruik van om sommige kwaaltjes zoals diarree te verhelpen. Fabrice, verantwoordelijk voor de technische assistentie, is eveneens in zijn nopjes. Geen noemenswaardige pechgevallen, zo signaleert hij. Wel af en toe een lekke band. En verder is er ook Frans, die met een gehuurde Quad, die om de 40 km een liter olie moet bijvullen.
Al met al dus een geslaagde derde editie. Wie er volgend jaar ook wil bijzijn, surft naar de website van de organisator www.motoclub80.be NVDR: Louis maakte zoveel mooie beelden onderweg... daarom krijg je hieronder een kleine selectie van wat de camera onderweg allemaal registreerde.