De Tijd heelt (niet) alle wonden
Een valavond ergens in juni 1977. Een jongeman van 18 maakt zich op om nog maar eens een nieuwe rivaal te bekampen. Zijn luchtgekoelde RD350 zal zijn uiterste best moeten doen om de Kawasaki 500 driecilinder te verslaan in de traditionele race naar het café waar het clublokaal van de motorclub is gevestigd. Het traject daar naartoe kennen zowel de Yamaha piloot als zijn motor als hun broekzak; het is de kleine ring van Gent, bij motorrijders bekend als een bochtig circuit waar je alleen met durf en stuurmanskunst de leiding van de race kunt nemen. In een stijl die de races op het eiland Man waardig kon zijn nemen zowel de Yamaha- als de Kawasaki piloot met wisselend succes de leiding van het peloton. Beiden zijn aan elkaar gewaagd als het op durf aankomt en wat de Kawasaki piloot voor heeft op gebied van vermogen maakt de Yamaha piloot goed door een betere circuitkennis. Met nog slechts enkele kilometers te gaan komt de Yamaha piloot na een bocht uit de slipstream van de gillende Kawasaki driecilinder en neemt de leiding van Team Green over. Nog enkele honderden meters scheiden hem nu van de finish, van de roemrijke overwinning; de volle 39 pk die de RD350 in huis heeft wordt uit de twin geperst… en dan komt er een taxi uit het niets tevoorschijn en komt dwars over het baanvak tot stilstand. De aanrijding is hevig, piloot en machine stijgen ten hemel op en komen een hele afstand voorbij de plaats des onheil terug op aarde terecht… Maanden later zet de Yamaha piloot, die intussen de bijnaam Johnny Alberto Cecotto heeft gekregen naar de toenmalige wereldkampioen in de 350cc klasse, op twee krukken steunend voor het eerst terug zijn linkervoet op de grond. Zijn verbrijzeld linker scheenbeen is uit het gips en de revalidatie met kinesitherapie kan beginnen. De dokters concluderen dat zijn linkerbeen 8 millimeter korter is geworden ten gevolge van de gecompliceerde breuk en daarvoor vangt de piloot een vergoeding van de verzekering die overeen komt met drie maandlonen. Een verdere behandeling is volgens de dokters niet nodig; de zaak is afgerond. De jaren verstrijken; er worden nieuwe motoren gekocht, er wordt enkele jaren geracet en uiteindelijk belandt de voormalige Yamaha piloot bij toeval in de motorjournalistiek. Eerst voor een groot motorblad en daarna voor motornet.be schrijft hij pagina na pagina vol… In juni 2007 is de nu 48 jaar geworden testrijder/journalist na lange omzwervingen langs doktoren, kinesitherapeuten en osteopathen bij een reumaspecialist terechtgekomen. Zijn klacht is een chronische rugpijn die reeds maandenlang zijn leven vergalt. Botscans, röntgenfoto's en bloedonderzoeken zijn eraan voorafgegaan zodat de reumaspecialist een goed beeld kan krijgen van wat er aan de hand is. Het verdict van de specialist laat een wrange nasmaak achter in de mond van de motorrijder: door het kortere been is zijn ruggengraat krom gegroeid en de daardoor ontstane anomalieën aan zijn skelet hinderen een zenuw. Er wordt met een behandeling met medicijnen begonnen maar als die niet helpt vreest de dokter voor verregaande problemen… De moraal van dit waar gebeurde verhaal? Heb je een ongeval ga dan na je revalidatie bij verschillende doktoren langs om de mogelijke gevolgen ervan haarfijn in kaart te brengen. Neem geen genoegen met de eerste de beste dokter maar roep de hulp in van specialisten. Je weet anders nooit waarmee je na verloop van jaren geconfronteerd wordt!