Ik wil niet meer geneukt worden!
'k Weet het, 't is mijn eigen schuld, 'k had beter een andere aankondiging op de homepage laten zetten voor dit artikel en meteen ook een andere titel gekozen. Dan waren er niet zoveel misverstanden ontstaan; dan zat ik nu niet in het donker achter mijn rolgordijnen verstopt terwijl buiten in de vrieskou een menigte BV's (Boze Vrouwen) staat die me waarschuwt dat, als ik mijn mening niet meteen drastisch herzie, er ongelukken gaan gebeuren.
Dat de rampspoed welke die BV's over mij zullen brengen niet te overzien zal zijn, voel je als BAS (Bekende Anonieme Schrijver) nu eenmaal meteen aan, daar zit die bakstenenregen van daarnet die zowel de sneeuw als de pannen van mijn dak haalde, echt voor niets tussen. 't Is allemaal de schuld van die Klaas Koopman dat ik die titel heb gebruikt. Die Klaas was de enige Nederlander die wegens zijn handelswerkzaamheden bij het beleg van Troje aanwezig was. Dat is geschiedkundig bewezen. Hij leverde er zeep aan de Grieken moet je weten, maar was zo naïef zich te bukken om een stuk van zijn handelswaar van de grond te rapen terwijl hij net met het voltallige Griekse leger onder de douche stond. Vertrouwen hebben in je product heet dat, maar blijkbaar kan je daar maar beter mee uitkijken. Na onder de druk van de Griekse stoottroepen bezweken te zijn wist hij op weg naar huis niets anders meer uit te brengen dan de zin "Ik wil niet meer geneukt worden!" En die thuisreis heeft eventjes geduurd moet je weten want als je op schipper Odysseus moest rekenen om op tijd thuis te zijn voor het eten dan had je beter op een ander paard gewed. Kan ook moeilijk anders… Zeg nu zelf: een Nederlander die in zeep handelt gaat na een lange oorlogscampagne scheep met een bende Grieken die in geen jaren nog een vrouw gezien hebben. Met zijn blonde krullen tot op zijn gebruinde schouders staat die guitige noordeling op de koop toe constant op de voorplecht naar de vier windstreken te staren; je zou er als Griek voor minder het noorden bij verliezen toch? Zo is die enorm bekende uitdrukking "ik wil niet meer geneukt worden" tot stand gekomen en heeft de tand des tijds, net als het zondvloedverhaal, doorstaan. Ze wordt nu nog in Nederland gebruikt om aan te geven dat de manier waarop je behandeld werd je helemaal niet zint. Kan je nagaan wat een indruk die Grieken op Klaasje Koopman en het hele Nederlandse volk hebben nagelaten. En als men het in Nederland zo zegt dan komt die uitdrukking vroeg of laat naar België overgewaaid. Daar is niets geheimzinnigs aan, neen, daar zit zelfs de NOS voor niets tussen; tenslotte leerden wij, de oude knakkers die ten noorden van de taalgrens leven, nog voor die taalgrens daadwerkelijk bestond het Algemeen Beschaafd Nederlands op school en van die invloed kom je zelfs op latere leeftijd niet meer vanaf. 't Begon voor mij allemaal net na Nieuwjaar; ik pakte mijn camera uit om me voor te bereiden op het Salon en kwam tot de vaststelling dat ik net op tijd kwam om getuige te zijn dat het beestje zowat zijn laatste adem uitblies. Een mysterie want ik had mijn trouwe kameraad toch in blakende gezondheid aan een familielid uitgeleend? Ja, je voelt de bui al hangen… Had ik ook want na zowel vriendelijke woorden als luid knarsetanden moest ik besluiten dat je inderdaad je vrienden kiest maar niet je familie. Ik begroef met wraak in het hart mijn trouwe camera samen met de kordaat afgesneden familiebanden en verwenste meteen ook hartstochtelijk de "steun" die ik van de Canon helpdesk had gekregen. Een helpdesk die bemand is met mensen die zelfs niet weten hoe het toestel werkt waarover je hen belt, die je beloven om je asap terug te bellen maar niets meer van zich laten horen; neen, bedankt, voor mij geen Canon meer in de volgende 200 jaar van mijn leven… De pijn die ik na die incidenten voelde, was zeker niet te vergelijken met wat Klaas Koopman had moeten verduren toen de tiende Griek onder die beroemde douche bij hem de wacht optrok maar het scheelde niet veel toen ik bij de cameraboer met de Canon in de hand over de drempel kwam. Geef toe; in één week genomen worden door een familielid en twee mannen van de helpdesk van Canon, het zou zelfs iemand met een Olympisch geoefende sluitspier voor problemen stellen. Gelukkig kwam ik bij de cameraboer bij echte specialisten terecht. Je herkent ze meteen: ze hoeven zelfs nauwelijks je camera te zien om te weten dat ze hem moeten opsturen naar de importeur. Dat doen ze blijkbaar met de gouden koets van de Engelse koningin, want om een cameraatje met een gewicht van twee pakjes ontvette boter heen en terug naar Nederland te zenden rekent men je 120 euro aan. Als je weet dat een uurtje expertise bij de importeur je 45 euro kost en dat bedragje bij de 120 euro transportkosten optelt dan… kom je tot de conclusie dat je maar beter meteen dat nieuwe toestelletje koopt dat net in promotie staat voor de aantrekkelijke prijs van 199 euro… Net niet genomen worden; 't is bijna even pijnlijk als wel gepakt worden maar toch troostte ik mij met de gedachte dat we dat nieuwe cameraatje wel kochten… maar dan wel bij een andere dealer. De eerste proefopnames met de nieuwe camera waren veelbelovend en steeds beter wist ik de gedachte te verdringen dat ik me genomen voelde door zowel dat familielid als de mannen van de Canon helpdesk en maar op het nippertje ontsnapt was aan de grijpgrage handen van die camerahandelaar. Een week van betrekkelijke rust ging voorbij en het verre verwantschap dat ik ooit gevoeld had met Klaas Koopman ging met rasse schreden achteruit. En toen gebeurde het; daar kwamen de Grieken weer opzetten en ook deze keer hielden ze dreigend hun speren in aanslag, klaar om me hard en pijnlijk te penetreren. 't Gebeurde op een moment dat ik het nooit verwacht had, terwijl ik begod als een brave huisvader in mijn eigen bureau op mijn eigenste computer zat te schrijven. 'k Kreeg een mailtje van een niet nader genoemde importeur die fier wist te melden dat de collega's van de Italiaanse, Franse en Duitse motorpers tijdens vergelijkende testen tot de conclusie waren gekomen dat zijn motor de beste was. Mooi, kan je denken, maar wie verder denkt dan zijn neus lang is ziet die Griekse invasie onafwendbaar op zich afkomen. Ze de rug toekeren heeft geen zin, dat maakt het alleen maar erger… Begrijp je niet waar ik het over heb? Wel ik zal het je uitleggen. In België komen de testmotoren pas beschikbaar als de laatste Paasklokjes zijn uitgebloeid terwijl onze onvolprezen collega's van de buitenlandse pers blazen op hun kont zitten te rijden met al die spiksplinternieuwe motoren. Terwijl zij dat doen moet het gros van de Belgische motorpers zijn lezers met het levensverhaal van een ter dood veroordeelde muis, die onthoofd werd in de prehistorie, zien blij te houden. Guy De Pré kan dat, maar dat is meteen ook de enige journalist in België die met het brengen van oud nieuws zijn boterham kan verdienen. Het resultaat is dat de oplettende Belgische motorrijder de motorpers van eigen bodem wel noodgedwongen voor een bonte verzameling van luie idioten moet aanzien. Niet moeilijk te begrijpen als in die buitenlandse bladen en op de daaraan verbonden websites nu al de testen staan die de arme "Belgskes" pas deze zomer zullen kunnen brengen. En laat de gemiddelde Belg dan nog een woordje Frans spreken en nog wat andere talen begrijpen en je weet meteen dat er flink onder de duiven is geschoten. Concurrentievervalsing en vriendjespolitiek durf ik dat te noemen, de groten van de motorindustrie niet waardig… en wie dat niet begrijpt kan misschien de volgende vergelijking eens in ogenschouw nemen: als importeur van een motormerk merk je dat je collega's niet alleen die motoren hebben die jij niet te pakken weet te krijgen maar die ook verkopen in het land dat jij pleegt te bevoorraden. 't Zou wel niet lang duren voor de Derde Wereldoorlog een feit was zeker? Pffffffff… 'k heb mijn zegje gedaan. En ik hoop dat het voor één keer niet voor dovemansoren is geweest dat ik mijn discours heb afgestoken. De bel gaat en brengt me tot de dagelijkse realiteit terug. Er staat een man voor mijn deur met een pak onder de arm. Op mijn hoede, met zowel mijn tanden als de kaken van mijn onderrug hard op elkaar gedrukt doe ik de deur op een kiertje open. Pakje uit Duitsland meneer… hier even tekenen aub… bedankt meneer… Inderdaad, die voorvork die ik op eBay kocht is aangekomen. Met de angst voor een nieuwe ongewenste intimiteit opgekropt in mijn keel pak ik de voorvork uit en haal even later opgelucht adem. Met die vork is niets, maar dan ook echt niets mis… Gelukkig maar, er zijn al meer dan genoeg Grieken in dit leven!