Slaapt gij nog?
"Waar haal je ideeën vandaan voor je columns?" vroeg men mij onlangs. 'k Moest niet lang nadenken om op die vraag een antwoord te kunnen formuleren. 't Zijn namelijk steeds de ogenschijnlijk onbelangrijke dingen des levens die me treffen, die me de onweerstaanbare drang bezorgen om erover na te denken, erover te schrijven. Dat kan me gelijk wanneer of waar overkomen, maar de muze moet er zijn; even gaan zitten om stof te vinden en daarover wat op papier zetten is er dus niet bij. Gelukkig hoeft dat ook niet; 't leven is rijk en gul genoeg om me dagelijks verschillende onderwerpen aan te reiken. Bovendien doet de media ook hard zijn best om me materie tot reflectie te bezorgen. Zo vond ik in De Streekkrant Eeklo-Maldegem van 30 april een mooi journalistiek initiatief. In het kader van de op komst zijnde verkiezingen had men daar acht politici –van evenveel verschillende partijen- dezelfde vragen voorgelegd en hun antwoorden op een rijtje gezet. Eén vraag leek me heel interessant: men wilde weten welke oplossingen de politici geschikt zagen om het dichtslippen van het verkeer te voorkomen. Geef toe, een dergelijke vraag stellen staat gewoon gelijk met een pracht van een cadeau weggeven aan die politici. Met een beetje gezond verstand kan namelijk iedereen over dat onderwerp steekhoudende uitspraken verzinnen, daarvoor moet je echt geen specialist ter zake zijn. Maar zoals veelal het geval is bij kwistig aangeboden geschenken schuilde er ook hier een pracht van addertje onder het gras: met hun antwoord konden de ondervraagden alle kanten uit waardoor ook de minder sterke punten in hun denkwijzen aan het licht zou komen. Knappe journalistiek noemt men dat, die jammer genoeg door het gros van de maatschappij niet op zijn waarde wordt geschat. Niet minder dan zes lijsttrekkers en twee politici die op de derde plaats op de lijst van hun partij prijken kregen dus een ogenschijnlijk leeg doel voor de neus bij hun poging om te scoren bij de kiezers. Toen ik hun antwoorden had gelezen moest ik echter tot de conclusie komen dat geen enkele van deze notabelen met een verfrissend, creatief idee op de proppen was gekomen; laat staan dat ze blijk hadden gegeven over een gedegen langetermijnvisie te beschikken. Opvallend was namelijk dat enkel de gevolgen van druk verkeer bestrijden in hun voornemens bleek opgenomen; de oorzaken van de files, daar had men het niet over… 't Leken wel dokters, die behandelen ook veelal enkel de symptomen in plaats van ineens ook de oorzaken van de kwalen aan te pakken. 't Moet gezegd worden; één politica opperde in haar betoog dat thuiswerken moest aangemoedigd worden… terwijl verder iedereen unaniem van mening was dat de wegeninfrastructuur grondig moest worden aangepakt en het gebruik van het openbare vervoer gestimuleerd. En dat is op zijn minst opvallend te noemen. Geen kat repte namelijk over het bevorderen van het gebruik van de gemotoriseerde tweewieler ondanks het feit dat die sinds jaar en dag bewijst een oplossing voor zowel voor het file- als het parkeerprobleem te bieden. Voorbeelden uit het buitenland aanvoeren, een techniek die anders zo gretig als bewijs van gelijk ten tonele worden gevoerd, bleef in deze materie eveneens onbenut. Wie ooit in Parijs, Milaan of Rome was -om maar enkele voorbeelden te noemen- zal echter naar waarheid kunnen getuigen dat de gemotoriseerde tweewieler er veelvuldig gebruikt wordt waardoor een grotere mobiliteit voor iedereen mogelijk is… Als je dieper over deze zaak nadenkt kom je echter tot de conclusie dat een steen werpen naar die politici, door hun terecht voor te houden dat ze zowel een gebrek aan dossierkennis als inlevingsvermogen hebben, geen aarde aan de dijk brengt. Tenslotte zijn het -al wil men zich ook in die middens nog wel eens anders voordoen- op de keper beschouwd doodgewone mensen die verkozen zijn uit het volk en wat daar leeft is dus onvermijdelijk ook in hun denkwereld aanwezig. En jammer genoeg is het blijkbaar de publieke opinie geworden dat gemotoriseerde tweewielers zo goed als exclusief bij de recreatieve vervoermiddelen dienen gecatalogeerd te worden. En dat terwijl diezelfde mensgroep vroeger -toen nog niet iedereen ogenschijnlijk stinkend rijk was- maar al te graag gebruik maakten van de fiets, de bromfiets, de scooter en de motorfiets om zich op een goedkope manier vrijelijk te kunnen verplaatsen… Met kritiek kom je niet ver als je geen oplossingen aandraagt. Daar ben ik me ten volle van bewust. Maar ik ben er eveneens van overtuigd dat publieke opinies kunnen bijgeschaafd worden en culturen niet alleen wereldwijd maar bovendien ook constant evolueren. De geschiedenis laat daar geen twijfel over bestaan. Zelfs het scenario om publieke opinies en culturen versneld de kans te geven om te veranderen is genoegzaam bekend én tot vervelens toe gebruikt; het volstaat dat een groep mensen gedegen argumenten wereldkundig maakt om de bevolking aan het denken te zetten. Campagne voeren noemt men dat, maar de wil daartoe ontbreekt blijkbaar in de motorindustrie van Belgenland. En als men het al overweegt om de bal eindelijk echt aan het rollen te brengen dan staan er meteen een reeks praktische zaken dit in de weg. Verlofperiodes, te veel lopende zaken op de agenda, schier eindeloos aanslepende procedures, te veel energie nodig om het eigen product aan de man te brengen… 't Is allemaal heel menselijk maar men koopt er aan het eind van de dag geen eieren voor, dat staat vast. En dat terwijl de verkoopscijfers overduidelijk dalen. Als men daar aan de top nog eventjes blijft slapen wordt men geheid wakker in hetzelfde bed waarin de auto-industrie nu ligt uit te huilen. Je zou toch voor minder afvragen waar men überhaupt mee bezig is?! De enige oplossing is dan ook -volgens mijn bescheiden mening- een merk- en federatieonafhankelijk lobbyapparaat op te richten dat gefinancierd wordt door die leden van de motorindustrie die daadwerkelijk actie voeren wel zien zitten. Via doelgerichte, economisch verantwoorde campagnes zou dat apparaat de voordelen die aan het gebruik van de producten van de motorindustrie verbonden zijn bij het grote publiek bekend kunnen maken. Niet volgend jaar maar nu, in de tijd dat het erop aankomt om snel en doeltreffend te handelen. Duur hoeft dat niet te zijn; men moet enkel de man in de straat zien te bereiken -en dus ook de beslissingnemers, de media en de politici- om die degelijk in te lichten over de voordelen ervan. En die zijn niet alleen legio maar bieden ook een niet onbelangrijk antwoord op de grote, hedendaagse vraagstukken; de sleutelwoorden zijn economisch, mobiliteit- en milieuvriendelijk, stressverlagend, dynamisch, jong, sexy, hip… Geef toe, wie lust daar geen pap van?!