Suzuki SV650S 2009 duurtest (deel 5)
De mens wikt maar de natuur beschikt. Door de uitgesproken winterse omstandigheden van de laatste maanden hebben we veel minder dan voorzien met de Suzuki SV650S kunnen rijden. Desondanks heeft deze motor op ons een diepe indruk nagelaten; 't is lang geleden dat een mens zoveel motor kon kopen voor zijn geld, zoveel is zeker. Vertrekkend vanuit het standpunt dat de Suzuki SV650S anno 2010 bepaald niet meer bij de jongste creaties kan gerekend worden, zijn we veeleer sceptisch met deze duurtest gestart. Al snel bleek echter onze initiële vrees, dat de SV gedateerd zou overkomen op zijn piloot, volkomen onterecht. Een goudeerlijk stuurgedrag onder alle denkbare omstandigheden en een krachtbron met een leeuwenhart bewezen ons dat het begrip 'tijd' voor sommige zaken veeleer relatief is.
De motor verraste ons zelfs in geen weinige mate toen de SV650S op de proefbank aan de tand werd gevoeld. Zo uit de krat en nog maar nauwelijks ingereden, perste de twin zo maar eventjes 69,6 pk via zijn achterwiel naar buiten. De fabrieksopgave van 72 pk aan de krukas, die sinds jaar en dag in de technische gegevens van de SV prijkt, is met andere woorden echt wel aan de héél voorzichtige kant. Bovendien toonde de motor een voorbeeldige, vlakke koppelkromme, iets wat in de praktijk merkbaar was aan een ronduit lineaire vermogensafgifte. Hoe meer toeren, hoe meer power, zo simpel is dat bij de SV. Gevoelsmatig trekt de motor onvermoeid door tot aan het rood op de toerenteller, 't is dus oppassen geblazen om niet tegen de toerentalbegrenzer aan te lopen als je er eens goed voor gaat zitten. Niet gek voor een motor die wat betreft ontwerp toch al een paar jaartjes meegaat, deze twin heeft van zijn klas(se)genoten geen lessen te leren, op zo goed als geen enkel vlak, zoveel is zeker!
Met een gemeten brandstofverbruik tussen de 4,75 en de 5,02 liter op 100 kilometer staat de SV bij ons te boek bij de motoren die een zeer gematigde dorst aan de dag weten te leggen, zonder dat ze daarvoor ontzien dienen te worden. Je moet al heel goed je best doen om de twin zelfs bij snelle ritten over de snelweg meer dan 5 liter benzine door de keel te wurmen. De echt wel doelmatige stroomlijn draagt daar met zekerheid zijn steentje toe bij. Misschien dat het beter lukt met een knoert van een duo achterop om de Suzi dorstiger te maken, maar dat hebben we onszelf en de Suzuki bespaard. Een mens is tenslotte maar één keer jong in zijn leven ;-D
De ervaring heeft ons bovendien geleerd dat een duo zich achterop niet meteen in de watten gelegd voelt op de SV. Net als op een raszuivere supersport is het getrapte zadel en het feit dat de zitbank van de piloot echt wel aan de lange kant is er de oorzaak van dat je als duo niet echt comfortabel zit. Met een beetje goede wil en wat oefening valt daar echter mee te leven, zeker als piloot ;-D , maar een echte toermotor voor twee zal deze Suzuki nooit worden. De andere kant van de medaille is dat ook grote personen zich achter het stuur van deze middenklasser zullen thuis voelen. De zitbank is ook voor hen ruim genoeg en de rest van de motorfiets is bepaald ook niet voor Klein Duimpje. Geen wonder dat deze SV als twee druppels leek op zijn grote broer, de jammer genoeg niet meer aangeboden SV1000S.
De SV is dus zoals gezegd geen vermomde toermotor, daarvoor heeft deze twin ook gewoonweg te veel testosteron in zijn lijf. Scherp en neutraal sturend wil deze ranke Suzuki maar wat graag de bocht om en zelfs een dagje circuit is een kolfje naar zijn hand. Geen wonder want tenslotte heeft de SV Cup in Nederland niet voor niets voor spetterende races gezorgd en jong talent de kans gegeven om op een betrouwbare, relatief eenvoudige motorfiets "de stiel" te leren. Het enige waaraan je merkt dat de SV geen echte supersport is, is de werking van zijn voorrem. Als het echt hard gaat, kom je met twee vingers niet toe om genoeg remkracht te genereren. Met de volle hand lukt dat wel en zo kan je de voorrem ook veel beter doseren. Beginnen remmen met de pink en opbouwen naar je wijsvinger is ook op deze motor een efficiënte, betrouwbare remtechniek. Te hard knijpen resulteert trouwens niet in een geblokkeerd wiel; het ABS-systeem komt pas héél laat ingrijpen, wat bewijst dat het voorwiel van de motor heel veel grip vindt op de weg. Ook achteraan gaat dit verhaal zonder meer op, wat bewijst dat deze motor een echt wel degelijk uitgebalanceerd geheel vormt.
Naast een onberispelijk stuurgedrag en een motor die voor zijn cilinderinhoud opmerkelijke prestaties neerzet, is de SV met nog een grote troef begiftigd. Je kan het zo gek niet bedenken of er is een leverancier die dat accessoire dat je zoekt voor de SV ontwikkeld heeft. Suzuki zelf heeft al een niet onaanzienlijk aanbod, maar dat is nauwelijks het topje van de ijsberg dat in de loop van de jaren voor deze motor is gemaakt. De motor een optische verjongingskuur geven - mocht je dat überhaupt nodig vinden - is dan ook een fluitje van een cent. Je moet dus echt geen slijpschijf of ijzerzaag ter hand nemen om er je eigen speciale versie van te maken. Budgettair kan zelfs een complete metamorfose geen probleem zijn als je voor de SV650S kiest. De motor gaat namelijk tegen een ongezien lage prijs de deur uit en dat zolang de voorraad strekt. Voor de SV650S betaal je 5.930 euro ABS inbegrepen. Voor de naakte versie van de SV betaal je 5.230 euro, de versie met ABS kost je 5.430 euro. Voor een motor van het kaliber van de SV650 is dat echt geen geld, vandaar dat we al in de intro stelden dat het lang geleden is dat je zoveel motor voor je geld kreeg als je er eentje koopt.
Lees ook de andere afleveringen van deze artikelreeks:
SV650S 2009 Duurtest (deel 1)
SV650S 2009 Duurtest (deel 2)
SV650S 2009 Duurtest (deel 3)
SV650S 2009 Duurtest (deel 4)
SV650S 2009 Duurtest (deel 5)