Limousin (deel 1)
Ik meen de laatste tijd te merken dat in dit leven steeds weer dezelfde vraagstukken de kop opsteken. En dat het lang niet altijd aangename zaken betreft laat zich raden. Met ééntje mag men me echter wel elke dag lastigvallen: ik breek me maar al te graag het hoofd over de volgende reisbestemming. Met een complete wereld om te ontdekken laat een mens dan maar al te graag zijn verbeelding de vrije loop! Tot daar de theorie; in de praktijk wordt de keuze meestal door allerlei praktische zaken beperkt. Ook nu hadden we om duizend en nog wat redenen weer maar eens niet de mogelijkheid om die reeds lang geplande, memorabele verre reis te maken. Het moest dus iets dichtbij worden, wat niet betekende dat ik me zomaar gewonnen gaf; ook deze reis moest tellen en me momenten schenken waaraan ik later met genoegen kon aan terugdenken. Het lot is een mens soms genadig, dacht ik toen ik op een onbewaakt moment –in de wachtzaal van de dokter- in een stukgelezen tijdschrift een artikeltje las over de Limousin. Het feit dat men daar gemiddeld slechts 44 inwoners per vierkante kilometer telt (341,9 in België!) deed meteen een belletje bij me rinkelen en toen men ook nog gewaagde van een mooie natuur en een rijk verleden dat niet of nauwelijks door de moderne tijd was uitgewist stond het meteen vast: dit was de bestemming die ik Bondgenote zou voorstellen…
Reeds na een uurtje internetten werden we het eens; met de goede herinneringen aan het nabijgelegen Dordogne in het achterhoofd legden we de periode vast waarin we naar de Limousin zouden afzakken. De taken ter voorbereiding werden verdeeld, het aftellen kon beginnen… Ondanks de goede voornemens was het traditiegetouw toch nog hang en vliegwerk om op de geplande dag met alles klaar te zijn. In een druk leven twee weken ruimte maken is nu eenmaal niet gemakkelijk.En toen gebeurde het. Op de laatste avond voor onze afreis, toen eindelijk alles klaar was en de motoren gepakt en beladen in de garage stonden te wachten, bleek ons communicatiesysteem de geest te hebben gegeven. Een fout bij het opladen van de batterij bleek na lang zoeken de oorzaak te zijn van de miserie… Moeilijk recht te zetten op een zondagavond maar zonder dat superhandige bike-to-bike systeem gingen we maar liever niet op pad! En wat doet een mens dan? Met vereende krachten naar een oplossing zoeken natuurlijk! Die werd gevonden door de volgende morgen niet bij het krieken van de dag te vertrekken maar naar de dealer te bellen –op diens wekelijkse sluitingsdag notabene- met de vraag of we in-extremisch bij hem een Sena set konden aankopen. Dat bleek geen probleem te zijn, we konden hem meteen komen halen en zo gebeurde het dat we ongeveer op het uur van de middag dan toch eindelijk klaar stonden om de rit naar het zuiden aan te vatten. Bedankt BMC Assenede! Veel zin om in één namiddag de 700 kilometer naar Limoges af te leggen hadden we echter geen van beiden. Een compromis werd gevonden in een overnachting in Orleans; snel even een F1 hotel in de buurt van die stad geboekt en we konden vertrekken. Onder het motto "haast en spoed is zelden goed" stuurden we de motoren over de snelweg. Gezeten in het comfortabele zadel van de Versys 1000 die de importeur welwillend ter beschikking had gesteld voor dit project hield ik Bondgenote in de gaten die haar Versys 650, bepakt en beladen met een driedelige kofferset, met vaste hand richting Parijs reed.
Met bagageruimte te koop hadden we de mogelijkheid benut om proviand voor onderweg mee te nemen. Een idee ontsproten uit het feit dat er langs de snelweg moeilijk gezond en vers voedsel te vinden is. Voor de rotzooi die men er verkoopt vraagt men bovendien mensonterende bedragen en dat stuit me eerlijk gezegd al jaren tegen de borst. Nog voor Parijs zetten we dus de motoren aan de kant met de bedoeling van een welverdiend vieruurtje te genieten. De plaats die we daarvoor uitkozen -een truckerparking- bleek al snel een jammerlijke vergissing. De walgelijke geur van jarenlange urinelozingen die er uit het asfalt opsteeg zorgde ervoor dat we na een haastige hap snel weer de baan kozen, nagekeken door de massa's ratten die in de omzomende bosschages als struikrovers op de loer lagen. Professionele chauffeurs noemt zich dat, dacht ik bij mezelf terwijl we terug over de snelweg denderden, ze zouden er beter aan doen hun gezeik op de daartoe voorziene plaats te doen in plaats van te klagen over het gebrek aan voorzieningen naast de snelweg…. Parijs werd met de hulp van mevrouw Garmin ondanks het nooit aflatende spitsuur zonder omwegen overwonnen en eenmaal we de borden met Orléans in het oog kregen merkten we ook meteen dat het verkeer veel minder druk werd. Ook het zicht langs de baan veranderde; dichte bossen wisselden af met akkers zover het oog reikte en slechts hier en daar stak de toren van een kerkje als een naald naar de ijl blauwe hemel. Over het Sena systeem informeerde ik Bondgenote regelmatig over de vorderingen die we maakten en we schoten echt wel goed op. Toch was het al donker toen we in het F1 hotel aankwamen. De motoren stevig op slot op de afgesloten parking, de bagage gelost en mee naar boven… nog een snelle hap en slok en zelfs het schrale interieur van een F1 hotel kamer was niet in staat om ons nog lang wakker te houden.
De volgende dag hadden we het gevoel alle tijd van de wereld te hebben. We moesten minder dan 300 kilometer overbruggen gaf de Garmin aan en daar namen we de hele dag voor. Het weer was ondanks het feit dat het reeds midden september was ideaal; droog, niet te warm en niet te koud, kortom perfect motorweer. Over de snelweg rijdend vorderden we gestaag; aan dit tempo konden we ons zelfs permitteren om net voor Limoges de snelweg te verlaten en over kleinere wegen verder te reizen. Voor het zover was kwam ik echter tot een ontdekking die me tot nadenken stemde. Toen ik na een plaspauze gewoontegetrouw de motoren controleerde vertoonde de achterband van de Versys van Bondgenote een wel heel opmerkelijk slijtpatroon. De oorzaak bleek een veel te lage bandenspanning die meteen werd rechtgezet maar dat bracht geen definitief soelaas. De gehele verdere reis zou ik me zorgen maken over die achterband die eenmaal terug thuis meteen zou vervangen worden.
Weg van de snelweg liet het land zich meteen van een andere kant zien. Zonder twijfel is hier het woord "landelijk" uitgevonden en niet zelden kreeg ik de indruk alsof de tijd er sinds de laatste wereldoorlog had stilgestaan. Over uitgesproken verkeersluwe wegen reden we door een streek waarin landbouw ogenschijnlijk de hoofdmoot van de beroepsactiviteiten vormde. Sporen van massatoerisme waren er totaal niet te vinden. Het aantal hotelletjes swingde alles behalve de pan uit en alleen op de pittoreske dorpspleintjes van de stille leefgemeenschappen vonden we op een terrasje wat te drinken.
Hoe mooi en echt die rust wel was ervoeren we echter pas goed toen we er in St. Etienne de Fursac voor het middagmaal de riem aflegden. Gezeten op een bankje, naast de brug over de rivier die de dorpskern in twee splitste, voelden we de eerste vlaag van 'ik-ben-met-vakantie-en-laat-me-met-rust'. In het heldere water van de rivier ontdekten we enkele flinke forellen die lui in de stroming foerageerden en het slot van de oude kerk was zo antiek dat het gerust uit de Middeleeuwen kon stammen. Zo authentiek… voor bewoners van het drukke, moderne Vlaanderen amper te geloven!
Om even de benen te strekken vooraleer na de maaltijd terug verder te rijden liepen we een ommetje door het dorp. Het leverde niet alleen de zekerheid op dat het haastige moderne leven hier nog geen vaste voet gekregen had maar ook een ontdekking: in een oude garage stond een zo goed als nieuwe Motobecane 125 LT tweecilinder tweetakt uit de jaren '70 naar ons te lonken… en wie ons kent weet het: voor klassiekers, daar moeten we voor oppassen, want die doen ons nostalgisch hart altijd weer een beetje sneller slaan en onze portefeuille open gaan. 'k Had echter het geluk dat er niet meteen iemand in de buurt van die motor te zien was want anders had ik zeker – met alle mogelijke gevolgen van dien- gevraagd hoeveel die zeldzame klassieker wel moest kosten.
Met nog steeds het beeld van de Motobecane voor ogen – die kwam echt als recht uit een teletijdmachine! - reed ik voorop over de D912 in de richting van Bourganeuf. Indrukwekkende ronde torens leidden mijn aandacht terug naar het heden en over het bike-to-bike systeem sprak ik met Bondgenote af dat we hier zeker eens moesten terugkeren eenmaal we gesetteld waren in ons logement.
De zon streek met gouden stralen al laag over het landschap toen we uiteindelijk via alsmaar kleinere wegen rijdend in Royère de Vassivières aankwamen. De kleine dorpskern leek wel uitgestorven maar in het café brandde nog licht. We wisten ons dicht bij ons einddoel en konden het niet laten; even later zaten we op stokoude caféstoeltjes op het terras aan een ijzeren tafeltje. De dampende, schuimende cappuccino was er niet alleen verantwoordelijk voor dat mijn hart opwarmde; de aanblik van het pleintje met zijn dorpsfontein, zijn oude huisjes en een kerktoren die vermanend streng ten hemel wees leken als zo uit een zwart-wit film weggelopen.
Toen het zonlicht een diepe, roodkoperen schijn kreeg rukten we ons los van dit gezellige tafereel. De GPS wees ons de weg uit het dorpje en voerde ons langs het meer van Lavaud Gelade naar een plaats genaamd Lieu-dit-Vincent waar op de oevers van het meer ons logement, Domaine de Vincent, moest gelegen zijn.
Na enig zoeken kwamen we ter plaatse en werden er uiterst sympathiek ontvangen door Maryse en Emanuel, de eigenaas van het domein. De ontvangstceremonie liep wat uit waardoor we pas op de valreep weer naar het dorp reden om wat proviand. We kochten er kaas, stokbrood, een fles wijn en druiven. Het leek ons dat we onze aankomst in de Limousin vanavond niet beter konden vieren!
Onder een met sterren bezaaide hemel en in een oorverdovende stilte zijn we daarna in bed gekropen en vlot in slaap gevallen. We waren te plaatse, hield ik me voor, en morgen zou het feest pas goed beginnen! Lees ook: Limousin (deel 2)
Limousin (deel 3)
Limousin (deel 4)
Limousin (deel 5)
Limousin (deel 6)
Limousin (deel 7)
Limousin (deel 8)
Nuttige links: Tourisme Frankrijk: rendezvousenfrance.com
Tourisme Limousin: www.tourismelimousin.com
Domaine de Vincent: www.domaine-vincent.fr